mad-men.jpg

Mad Men
ocena 9,5/10



Ameryka z początku lat 60 to męski świat: twardy, bezwzględny i pozbawiony sentymentów. A jednak pociąga jak mało która serialowa rzeczywistość. "Mad Men" ma już na koncie dwa Złote Globy za Najlepszy Serial i nominację do trzeciego.
Głównymi atutami serialu są niezwykle dokadne odwzorowanie estetyki i obyczajowości, oraz solidne osadzenie w rzeczywistości przez liczne odniesienia do wydarzeń kulturalnych i politycznych.

Główny bohater, Donald Draper jest złotym dzieckiem swoich czasów. Ma trzydzieści parę lat i osiągnął wszystko, czego mógłby zapragnąć - piękną i czułą żonę, dwójkę dzieci, kochanki, pieniądze i władzę. Zawodowo Draper realizuje się jako dyrektor kreatywny w agencji reklamowej. Jest szczęściarzem. Albo raczej - byłby... gdyby nie jego przeszłość, o której nie bardzo lubi rozmawiać.

Zagłębiając się w kolejne odcinki "Mad Men", będzie nam dane poznać od podszewki obraz amerykańskiej korporacji z początku lat 60. Obraz dość ponury. Kobiety są tu sekretarkami, posłusznie wykonującymi nie tylko biurowe zachcianki swoich męskich przełożonych, bohaterowie są rasistami, seksistami i homofobami, a wszystkim rządzą chorobliwie ambitni, wiecznie wstawieni panowie w białych kołnierzykach, dla których liczy się tylko kariera.

Oprócz Dona, głównymi bohaterami są jego śliczna żona, której celem życiowym zdaje się bycie idealną panią domu, Peggy Olsen, dziewczyna która od pozycji sekretarki powoli pnie się po szczeblach kariery oraz inni współpracownicy z agencji.

Kto spodziewa się po "Mad Menie" efekciarskiej i oderwanej od rzeczywistości rozrywki spod znaku "Lost" czy "Prison Break", ten srodze się zawiedzie. Mamy tu do czynienia z serialem bardzo poważnym. Z serialem, który niesamowicie inteligentnie łączy wykład na temat reklamy, z dramatem obyczajowym i społecznym.