Beletrystyka

Fiodor Dostojewski - Biesy

W Rosji nastają niepewne czasy. Gdy ruch rewolucyjnych demokratów zyskuje na sile, ożywają rozmaite ideologie - groźne, zachłanne, niedorzeczne. Na frontach walk lewicowych idealistów i konserwatywnego establishmentu rodzi się terroryzm...
Biesy to brutalnie szczera opowieść o politykach i myśli społecznej nie tylko dziewiętnastowiecznej Rosji - to uniwersalne ostrzeżenie przed złem zaklętym w marzeniach o powszechnym szczęściu dla wszystkich ludzi. Dostojewski pisze mądrze i ironicznie. Staje w obronie zwykłego człowieka, którego różni owładnięci przez diabła ideolodzy próbują przyciąć na miarę własnych pomysłów. A jednocześnie zapowiada totalitarne koszmary XX wieku, które straciły jednostkę z pola widzenia...


Przekład: Zbigniew Podgórzec

Ka Hancock - Tańcząc na rozbitym szkle

Wstrząsająco szczery portret małżeństwa zmuszonego do walki z przeciwnościami losu, które zamiast je rozdzielić, dają mu wielką siłę.

Lucy Houston i Mickey Chandler pewnie wcale nie powinni się w sobie zakochiwać, a tym bardziej myśleć o małżeństwie. Oboje są obciążeni genetycznie – on cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, kobiety w jej rodzinie jedna po drugiej zapadają na raka piersi. Kiedy jednak w dniu dwudziestych pierwszych urodzin Lucy drogi jej i Mickeya przecinają się, oboje wiedzą, że to spotkanie odmieni ich życie.

Herta Müller - Huśtawka oddechu

Anioł głodu rozhuśtuje oddech. "Huśtawka oddechu" jest delirium, ratunek przynoszą jedynie słowa, które zdają się budować jakiś porządek. Głód, zimno, strach, fenomen pamięci i język są bohaterami tej powieści. Herta Müller ponownie przygląda się panom strachu, krok po kroku podąża za ofiarami, po raz kolejny dokonuje "upiornej przeprowadzki rzeczywistości" w słowa. Powstał tekst "kaligrafujący cierpienie, ale nie upiększający bólu". "Huśtawka oddechu" jest fikcyjną autobiografią Niemca z Rumunii, Leopolda Auberga, zesłanego w wieku lat siedemnastu na roboty przymusowe do Związku Radzieckiego. W roku 1945 około 80 000 rumuńskich Niemców trafiło do obozów pracy między Dniepropietrowskiem a Donieckiem. Wśród deportowanych była matka Herty Müller. Jej przemilczana historia stała się pierwszym impulsem do napisania tej książki. Od matki Müller dowiedziała się niewiele. "Zimno jest gorsze niż głód", "Wiatr jest zimniejszy od śniegu" - wyrwane z kontekstu zdania zastępowały opowiadanie o obozie. Müller zapragnęła zrozumieć, co się za nimi kryje. Umożliwił jej to pisarz i poeta Oskar Pastior, którego surrealistyczne wiersze jeszcze w Rumunii dawały jej oparcie, który też był jednym z deportowanych. Jego niesamowita pamięć szczegółu stworzyła tę książkę. On opowiadał, ona zapisywała, potem razem konstruowali historię - zmyślenie stało się motorem ich pracy, ponieważ jak mówi Herta Müller, trzeba się oddalić od rzeczywistości, żeby ją "uchwycić". Rzeczywistość głodu można oddać jedynie surrealistycznym językiem, gdyż postrzeganie w rauszu, w jaki wprawia chroniczny głód, różni się od tego z pełnym żołądkiem. Była z Pastiorem na Ukrainie, wpatrywała się w tamten świat tak długo, aż po zamknięciu oczu zobaczyła drogę z obozu na pole kartofli. W roku 2006 Pastior umarł. Po rocznej przerwie Müller zdecydowała się napisać książkę sama. Była mu to winna.

Knut Hamsun - Wiktoria

Wzruszająca opowieść liryczna o wielkiej miłości między biednym chłopcem, a dziewczyną z wyższych sfer, której stanęły na przeszkodzie nie tylko przesądy klasowe, ale także wydarzenia losowe oraz dumne charaktery kochanków. Autor przeprowadził subtelną analizę stanów uczuciowych swoich bohaterów- od dziecięcej bezpośredniości zachowania, poprzez młodzieńczą przekorę, po dojrzałą prostotę serca, wyrażoną najpełniej w liście pożegnalnym bohaterki.

Format: PDF + RTF + DJVU

Albert Camus - Wygnanie i królestwo

Albert Camus w Wygnaniu i królestwie – zbiorze sześciu opowiadań powstałych w 1957 roku – dotyka problemu kondycji ludzkiej widzianej z perspektywy samotności psychicznej, społecznej i egzystencjalnej. W kilku spośród nich autor wyrusza w podróż wiążącą się z odkrywaniem egzotyki miejsc, jak i niezwykłych krain ludzkich myśli i wierzeń. Bohaterowie opowiadań obdarzeni są szczególnym darem budzenia się i klarowania samoświadomości. Jak pisze w swoich esejach Thomas Merton – żarliwy interpretator i admirator twórczości Camusa – Człowiek sam, jak Syzyf, musi podjąć swoje absurdalne zadanie – swój głaz, lub jeśli ktoś woli, swój Krzyż. W kontekście współczesności biały Europejczyk, Mulat z Południowej Afryki i czarny Afrykanin muszą razem toczyć kamień Syzyfa, mimo iż ich trud wydaje się daremny.

Format: PDF + RTF + DJVU

Matthew Gregory Lewis - Mnich

Akcja powieści rozgrywa się częściowo w ponurej scenerii: stare zamczyska, groty, labirynty podziemnych korytarzy, grobowce. Na tym tle pojawiają się moce nadprzyrodzone, krwiożercze upiory, szatany w ponętnych wcieleniach, obsesja śmierci. Zjawiska przyrody solidarnie współdziałają z owymi elementami grozy. Są też w "Mnichu" pełne napięcia epizody i sytuacje - krwawa oberża, porwania, pogoń za uciekającymi, którzy salwowali się z rąk podstępnych zbójców, nadto dworni kawalerowie, piękna dziewczyna, zmuszona przez przewrotnych krewnych do wstąpienia do klasztoru; przebiegły pazik zakochanego kawalera, serenady pod oknem ukochanej, cygańskie wróżby, które się sprawdzają...

Ivo Andrić - Most na Drinie

Powieść rozgrywa się w bośniackim Wyszegradzie. Jej akcja zaczyna się w połowie XVI wieku, wraz ze zbudowaniem przez Turków tytułowego mostu (ćuprija oznacza most w miejscowym dialekcie) w roku 1571. W następnych wiekach wokół budowli będzie się obracać życie miasta, a jego mieszkańców nie ominą dziejowe burze oraz lokalne konflikty (często o podłożu religijnym). Pod koniec XIX wieku Bośnia przejdzie pod opiekę Austro-Węgier, a na początku następnego stulecia stanie się ich częścią. Jednak wówczas do głosu dojdą zwolennicy przyłączenia Bośni do Serbii. Tytułowa budowla jest nie tylko cudem ówczesnej architektury, ale również symbolem tego co niezmienne i trwałe w zawierusze dziejów, symbolicznym mostem łączącym Bośnię z Serbią, Zachód z Orientem.

Knut Hamsun - Wiktoria

Wzruszająca opowieść liryczna o wielkiej miłości między biednym chłopcem, a dziewczyną z wyższych sfer, której stanęły na przeszkodzie nie tylko przesądy klasowe, ale także wydarzenia losowe oraz dumne charaktery kochanków. Autor przeprowadził subtelną analizę stanów uczuciowych swoich bohaterów- od dziecięcej bezpośredniości zachowania, poprzez młodzieńczą przekorę, po dojrzałą prostotę serca, wyrażoną najpełniej w liście pożegnalnym bohaterki.

Format: PDF + RTF + DJVU

Herta Müller - Huśtawka oddechu

Anioł głodu rozhuśtuje oddech. "Huśtawka oddechu" jest delirium, ratunek przynoszą jedynie słowa, które zdają się budować jakiś porządek. Głód, zimno, strach, fenomen pamięci i język są bohaterami tej powieści. Herta Müller ponownie przygląda się panom strachu, krok po kroku podąża za ofiarami, po raz kolejny dokonuje "upiornej przeprowadzki rzeczywistości" w słowa. Powstał tekst "kaligrafujący cierpienie, ale nie upiększający bólu". "Huśtawka oddechu" jest fikcyjną autobiografią Niemca z Rumunii, Leopolda Auberga, zesłanego w wieku lat siedemnastu na roboty przymusowe do Związku Radzieckiego. W roku 1945 około 80 000 rumuńskich Niemców trafiło do obozów pracy między Dniepropietrowskiem a Donieckiem. Wśród deportowanych była matka Herty Müller. Jej przemilczana historia stała się pierwszym impulsem do napisania tej książki. Od matki Müller dowiedziała się niewiele. "Zimno jest gorsze niż głód", "Wiatr jest zimniejszy od śniegu" - wyrwane z kontekstu zdania zastępowały opowiadanie o obozie. Müller zapragnęła zrozumieć, co się za nimi kryje. Umożliwił jej to pisarz i poeta Oskar Pastior, którego surrealistyczne wiersze jeszcze w Rumunii dawały jej oparcie, który też był jednym z deportowanych. Jego niesamowita pamięć szczegółu stworzyła tę książkę. On opowiadał, ona zapisywała, potem razem konstruowali historię - zmyślenie stało się motorem ich pracy, ponieważ jak mówi Herta Müller, trzeba się oddalić od rzeczywistości, żeby ją "uchwycić". Rzeczywistość głodu można oddać jedynie surrealistycznym językiem, gdyż postrzeganie w rauszu, w jaki wprawia chroniczny głód, różni się od tego z pełnym żołądkiem. Była z Pastiorem na Ukrainie, wpatrywała się w tamten świat tak długo, aż po zamknięciu oczu zobaczyła drogę z obozu na pole kartofli. W roku 2006 Pastior umarł. Po rocznej przerwie Müller zdecydowała się napisać książkę sama. Była mu to winna.

Ka Hancock - Tańcząc na rozbitym szkle

Wstrząsająco szczery portret małżeństwa zmuszonego do walki z przeciwnościami losu, które zamiast je rozdzielić, dają mu wielką siłę.

Lucy Houston i Mickey Chandler pewnie wcale nie powinni się w sobie zakochiwać, a tym bardziej myśleć o małżeństwie. Oboje są obciążeni genetycznie – on cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, kobiety w jej rodzinie jedna po drugiej zapadają na raka piersi. Kiedy jednak w dniu dwudziestych pierwszych urodzin Lucy drogi jej i Mickeya przecinają się, oboje wiedzą, że to spotkanie odmieni ich życie.

Nadine Gordimer - Zrozumieć życie

Paul Bannerman, ekolog mieszkający w Afryce, sądzi, że panuje nad biegiem spraw w swoim życiu zawodowym i małżeńskim. Kiedy jednak lekarze stwierdzają u niego raka krtani i zalecają kurację, która sprawia, że jego ciało na pewien czas staje się radioaktywne, a kontakt z nim groźny dla innych, Paul zastanawia się, jak kiedyś czynił to Auden, "co jest źródłem niespodzianek, jakie niesie życie". Gdy jego rodzice: Adrian, przedsiębiorca, i Lyndsay, wzięta prawniczka, udzielają mu gościny w swoim domu, żeby chronić jego żonę i małego syna przed promieniowaniem, Paul, powraca do ogrodu swego dzieciństwa. Dziwny stan, w jakim się znajduje, sprawia zaś, że Lyndsay staje twarzą w twarz z własną przeszłością. Gdy Paul wraca do zdrowia, a sytuacja - na pozór - do normy, jego rodzice wyjeżdżają na wakacje do Meksyku, aby Adrian, niespełniony archeolog, mógł się oddać swojej pasji. Konsekwencje tych wakacji to ostatnia niespodzianka, jaką przynosi życie pełne namiętności.

Format: DJVU + PDF + DOC

John Updike - Miasteczka

Updike wywodzi wątki swej powieści od czasów Wielkiego Kryzysu i ciągnie po początek XXI wieku. Historię Owena Mackenziego, programisty z pionierskiej ery tego fachu, rozpiął między trzema prowincjonalnymi miejscowościami wschodnich stanów USA. W opowieści o utracie raju i trwogi dzieciństwa, o otwieraniu oczu przewodniczkami Owena są kobiety, tropem iluminacji bywa zaś seks. świat prowincji miasteczek utkanych z tajemnic, z prawd, o których lepiej milczeć uchodzi za prawdziwszy od podszytego teatralnością świata metropolii czy podszytej inną teatralnością egzotyki.

Tanizaki Jun'ichirō - Dziennik szalonego starca. Niektórzy wolą pokrzywy

"Dziennik szalonego starca" (1962) jest ostatnią powieścią Tanizakiego, opartą w znacznej części na motywach autobiograficznych. Znajomość psychiki ludzkiej, gorzkie doświadczenia starości, cierpka mądrość stanowią o doskonałości tej książki. Tanizaki prezentuje tu migawkowo Japonię współczesną, widzianą oczyma człowieka wychowanego w starej tradycji.

Powieść "Niektórzy wolą pokrzywy" (1929) ukazuje okres przełomu w kulturze i obyczajowości Japonii XX-wiecznej. Komplikacje życiowe i uczuciowe bohaterów spowodowane są w głównej mierze konfliktem pomiędzy tradycyjnym wychowaniem, urzekającym wpływem dawnej kultury, a nowymi tendencjami w życiu społecznym i obyczajowym.