[PSP] No Heroes Allowed (M33-FIX).cso

Aby rozwiać wszelkie wątpliwości, No Heroes Allowed! to kontynuacja serii What Did I Do to Deserve This, My Lord?!. Trzecią odsłonę postanowiło wydać Sony (zamiast Nippon Ichi Software), zmieniając przy okazji tytuł.

Owa część wprowadza kilka nowości takich jak zawarcie wody w podziemiach oraz następną generację żyjących w niej stworów. Twórcy zafundowali nam ponadto kilkanaście dodatkowych kilofów służących do drążenia naszego podziemnego królestwa. Pierwszy raz w uniwersum pojawi się także dwuosobowy tryb multiplayer poprzez Ad-hoc. Oprócz trybu fabularnego składającego się z 33 poziomów, otrzymamy również 100 wyzwań w Dungeon-A-Day.

Podstawą biotopu są zielone bloby, które de facto nawożą okoliczne kwadraciki. Bardziej nawożony klocek daje po rozbiciu mocniejszego stworka: po blobach są to robale, po robalach zaś jaszczury, a każde z nich żywią się stworzeniami niższego poziomu. Łańcuchów pokarmowych jest więcej - kolejnym rodzajem kwadracików są bowiem takie nasączone magią. Wychodzą z nich błędne ogniki, które później roznoszą magię po okolicy, co podobnie jak w poprzednim przykładzie, powoduje powstawanie bardziej nasyconych klocków, z których wykluwają się mocniejsze bestie, jak wróżki i smoki, każde żywiące się swoimi poprzednikami.

A skoro już mowa o klockach, to żart dotyczący smoczej kupy też nie wziął się znikąd - faktycznie smoki sadzą stosy łajna, które nie pozostaje bez wpływu na ekosystem lochu. Oba łańcuchy pokarmowe, podstawowy i magiczny, przeplatają się ze sobą, bo choć smok żywi się tylko wróżkami (które z kolei pochłaniają błędne ogniki), to jednak jako agresywna bestia atakuje wszystko co się rusza, co może spowodować przetrzebienie populacji któregoś gatunku. Takich zależności jest w No Heroes Allowed więcej.

Wizyta bohaterów również potrafi nieźle przeorać życie w okolicy - nagle okazuje się, że słabsze potworki zostały wybite przez wrażych wojowników, niedobitki dojedzone przez stworzenia drugiego poziomu, które teraz zaczynają padać z głodu, w wyniku czego żywiące się nimi najmocniejsze stwory wędrują dalej w poszukiwaniu pożywienia i wszystko zaczyna się sypać. A tu nie ma czasu na panikę, gdyż kolejni żądni przygód bohaterowie przybywają...

Jak widać, hodowla potworów nie jest zadaniem łatwym - a nie wspomniałem jeszcze o mutacjach, ewolucji gatunków, wodnych istotach, przywoływaniu demonów, wskrzeszaniu szkieletów bohaterów... Niemniej, puszczenie w ruch takiego systemu i patrzenie na to, jak zaczyna on funkcjonować, jest szalenie wciągające. Obserwując skomplikowane wzory podziemnych lochów i krzątające się po nich stworzenia, odczuwałem satysfakcję jak kiedyś podczas gry w SimCity. A uczucie, kiedy podopieczni gracza właśnie konsumują kolejnego bohatera jest bezcenne.