W sierpniu 1968 roku wystąpili jako support przez grupą Bobby Taylor & the Vancouvers. Wokalista będąc pod wielkim wrażeniem umiejętności młodych artystów zabrał ich do Detroit. Wieczorem 22 lipca ojciec z synami zjawili się w apartamencie Taylora na zaaranżowanym spotkaniu z wytwórnią Motown, na którym wykonali cover aktualnego przeboju Jamesa Browna „I Got the Feelin”. Gordy nie mógł przybyć, wysłano mu jednak kasetę video. Po zobaczeniu ich występu – jakiekolwiek wątpliwości nie miały już znaczenia. W listopadzie zorganizowano przyjęcie na ich cześć i rozpoczęto negocjacje w celu odkupienia ich kontraktu z Steeldown, które zakończyły się w marcu następnego roku. W lecie weszli do studia. Ich wczesne utwory były coverami standardów największych gwiazd wytwórni , między innymi „Stand!” (Sly & The Family Stone), „Who's Lovin' You” (The Miracles).Tymczasem grupa wraz z ojcem przeniosła się do Kaliforni. Poszukując odpowiedniego domu - Joseph, Jermaine, Tito oraz Jackie zamieszkali w domu Gordy’ego, a Marlon i Michael zatrzymali się u Diany Ross. Przygotowując swój pierwszy samodzielny singiel wytwórnia skróciła ich nazwę z The Jackson Five na The Jackson 5. Równocześnie w samym Motown trwały prace nad strategią promocyjną nowej gwiazdy. By zwiększyć zainteresowanie mediów – odmłodzono metryki chłopców, przykładowo Michael z jedenastolatka został… ośmiolatkiem, a Johny i Ronnie zostali kuzynami Jacksonów. Ze względów promocyjnych w ówczesnych czasach to Diana Ross uchodziła za tą, która odkryła zespół. Na płycie to jej wpis jako słowo wstępu pojawia się w książeczce.

Diana Ross Presents The Jackson 5 została nagrana latem 1969 roku. To debiutancka - nie licząc nagrań dla wytwórni Steeltown - płyta młodych Jacksonów. Powstała przy pomocy Bobby'ego Taylora (producent płyty) i The Corporation (wymyślono taką nazwę, by zapobiec powtórce sytuacji z innym zespołem kompozytorów- Holland-Dozier-Holland, którzy stali się rozpoznawalni na równi z wykonawcami ich kompozycji; w zespole nie uwzględniono Bobby Taylora, pomimo że pracował też przy drugim albumie J5)- zespołu czterech osób (Berry Gordy, Freddie Perren, Alphonzo Mizell i Deke Richards) odpowiedzialnych za pisanie, produkowanie i aranżowanie piosenek dla zespołu Jackson 5; zespół stworzony specjalnie do tego celu. Album, poza kilkoma coverami klasycznych utworów z wytwórni Motown (m.in. Who's lovin' you zespołu The Miracles czy My Cherie Amour Steviego Wondera), zawiera także nowe wersje Stand! z repertuaru Sly & The Family Stone, Can you remember The Delfonics i Zip-A-Dee-Doo-Dah z disneyowskiego filmu Song of the South. Bracia ponadto dokonali ponownego nagrania utworu, który wykonali jeszcze w wytwórni Steeltown - You've Changed. Poprzednia wersja, jeszcze w 1968 r., pojawiła się na drugiej stronie pierwszego singla braci w ogóle - Big Boy.

Naturalnie, na szczególną uwagę zasługuje także - co nie będzie chyba przesadą - najbardziej rozpoznawalny szlagier grupy, I Want You Back. Utwór został napisany z myślą o Gladys Knight i nosił pierwotnie tytuł I want to be free. Gordy chciał, by I Want You Back trafiło do rąk Diany Ross, ale potem zmienił zdanie. Piosenka została napisana przez The Corporation, a zaśpiewana w przeważającej części przez Michaela. Jej premiera na małym ekranie odbyła się 18 października 1969 r. podczas programu 'The Hollywood Palace Special', gdzie bracia - poza wspomnianym inglem- wykonali także Sing a Simple Song, Can You Remember oraz There Was a Time, wspólnie z Dianą Ross oraz Sammym Davisem Jr.

obrazek