Angelsen Trine - Córka Morza 27 - Wiosna Prawdy.pdf
ella19 / książki / sagi / Córka Morza KOMPLET - Trine Angelsen / Angelsen Trine - Córka Morza 27 - Wiosna Prawdy.pdf
Download: Angelsen Trine - Córka Morza 27 - Wiosna Prawdy.pdf
Pobierz0,64 MB
Ukryte uczucia i niewypowiedziane słowa unoszą się nad Dalsrud. Elizabeth zauważa, że jej dawna miłość do Jensa powoli powraca i ogarniają ją wyrzuty sumienia. Maria tymczasem powzięła postanowienie: powie Olavowi prawdę. Powie, że jest ojcem Kristine. Pewnego wieczoru zaprasza go do siebie...
- Wtedy zaszłam w ciążę - powiedziała Maria. Chciała zamknąć oczy, by go nie widzieć, ale nie mogła. Pragnęła zobaczyć, jak on zareaguje. Twarz Olava pozostała nieruchoma i bez wyrazu, po czym na czole pojawiła się głęboka zmarszczka. - w ciąży - powtórzył. -Ale... poroniłaś? - Nie.
- Maria pokręciła głową i z trudem przełknęła ślinę. - Kristine jest twoją córką.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
-
Cienie z przeszłości -
Córka Morza KOMPLET - Trine Angelsen -
Córy Życia KOMPLET - May Grethe Lerum -
Dokumenty -
Dziedzictwo I całość (22) -
ebooki -
Galeria -
Grzech Pierworodny -
Hannah KOMPLET - Laila Brenden -
Królowe Wikingów - całość 9 -
książki -
Nora Roberts -
O Czarnoksiezniku -
O Królestwie Światła -
o Ludziach Lodu -
Przepowiednia księżyca - Ingulstad Frid -
Raija ze Snieżnej Krainy całość 40 -
Rodu Whiteoaków Roche Mazo De La -
Rodu z Lipowej - całość 36 -
Rodziny Kentów -
Roza Znad Fiordów -
sagi -
Tajemnica Czarnych Rycerzy -
Tajemnica Opactwa Steepwood -
Wiatr Nadziei - całość 39 -
Zapomniany Ogród
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Elizabeth przesuwa wzrok ponad małymi szarymi chałami pod Ścianą Lofotów, zaciskając dłoń na uchwycie zniszczonej walizki. Ma szesnaście lat i właśnie została służącą w bogatym dworze Dalsrud. Dotychczas nigdy nie opuszczała rodzinnego domu, pełna jest więc oczekiwań i pragnienia wolności. Jednocześnie nie może się uwolnić od złych przeczuć...
„Córka morza”
to fascynująca saga rozgrywająca się w XIX w. w Norwegii w niezwykłej scenerii wysp Lofotów. Bohaterką sagi jest szesnastoletnia Elizabeth, która właśnie rozpoczyna służbę w bogatym dworze w Dalsrud. Dotychczas nigdy nie opuszczała rodzinnego domu, pełna jest więc oczekiwań i pragnienia wolności...
Pewnego zimowego dnia z gór schodzi lawina, czyniąc we wsi wielkie zniszczenia. Elizabeth przyjmuje do swego domu kilku poszkodowanych i pozwala im zamieszkać w Dalsrud. Nie podejrzewa, że spowoduje to poważniejsze konsekwencje, niż mogła przewidzieć. Steffen nadal szuka sposobu, by przysporzyć Elizabeth kłopotów. Oświadcza się służącej Hansine, a ona przyjmuje oświadczyny. Jeżeli się pobiorą, będzie mógł wykorzystać Hansine, by zaszkodzić Elizabeth i jej bliskim. Któregoś późnego wieczoru Elizabeth i Jens postanawiają wykąpać się w morzu. Niczym dwoje młodych zakochanych beztrosko bawią się w wodzie, całkiem nieświadomi niebezpieczeństwa, które spotka ich następnego dnia.
Wziął ją za rękę, gdy stanęła całkiem naga, i razem pobiegli w stronę wody. Brakowało jej tchu i miała ochotę krzyczeć ze szczęścia. Ich ciała były mokre i zimne, owiane wiatrem, ale jego pocałunki gorące. Elizabeth czuła się bezwolna w jego ramionach, ufała jego sile i wiedziała, że jest bezpieczna.
Elen, żądna zemsty, stara się zaszkodzić związkowi Marii i Olava. Maria stale słyszy pogłoski o tym, że ci dwoje wciąż się spotykają w największej tajemnicy. Kiedy Maria pyta o to Olava, on unika jednoznacznej odpowiedzi, a ona zaczyna go podejrzewać o kłamstwo. Może jej ukochany chce jednak wrócić do Elen? Pewnego jesiennego dnia Elizabeth wyprawia się w góry, by nazbierać moroszek. Kiedy zauważa, że otacza ją zewsząd gęsta mgła, jest już za późno...
Mgła zgęstniała. Kładła się wokoło niczym siwy, nieprzenikniony dym i uniemożliwiała Elizabeth odnalezienie się w terenie. Serce jej załomotało i nagłe zaczęła się trząść; nie wiedziała, czy z zimna, czy ze strachu... Nagłe ujrzała przed sobą skałę i poczuła się nieco pewniej. Może będzie się gdzie schronić? Elizabeth wyciągnęła przed siebie rękę, podeszła bliżej i dotknęła kamienia. Był zimny i szorstki. Nagłe poczuła pod stopami pustkę, po czym runęła w dół, we mgłę...
Ukryte uczucia i niewypowiedziane słowa unoszą się nad Dalsrud. Elizabeth zauważa, że jej dawna miłość do Jensa powoli powraca i ogarniają ją wyrzuty sumienia. Maria tymczasem powzięła postanowienie: powie Olavowi prawdę. Powie, że jest ojcem Kristine. Pewnego wieczoru zaprasza go do siebie...
- Wtedy zaszłam w ciążę - powiedziała Maria. Chciała zamknąć oczy, by go nie widzieć, ale nie mogła. Pragnęła zobaczyć, jak on zareaguje. Twarz Olava pozostała nieruchoma i bez wyrazu, po czym na czole pojawiła się głęboka zmarszczka. - w ciąży - powtórzył. -Ale... poroniłaś? - Nie.
- Maria pokręciła głową i z trudem przełknęła ślinę. - Kristine jest twoją córką.
Sara długi czas nie odzyskuje przytomności. Któregoś dnia jej stan nagle się poprawia - nie wszyscy jednak się z tego cieszą. W tym czasie Maria zaczyna odczuwać skurcze i wzywa do siebie Elizabeth. Dzień przechodzi w noc, Wstaje kolejny dzień, a poród nadal trwa. Sprawy się komplikują. Elizabeth martwi się o siostrę i o jej dziecko. Całe Dalsrud wybiera się na jarmark do Kabelvaag. Elizabeth trafia przypadkiem do namiotu wróżki. Wszyscy namawiają ją, żeby weszła i poznała swoją przyszłość...
...nie potrafiła powiedzieć, jak długo tam była. Nie docierały do niej żadne dźwięki z zewnątrz, słyszała jedynie monotonny głos kobiety. Obmywał ją niczym fala; zalewał słowami, których nie chciała słyszeć, słowami, które ją przerażały i sprawiały, że serce zaczęło jej szybciej bić. Poczuła ból w piersi.
Mąż Bergette chce zamordować i ją, i Elizabeth. Jego palec spoczywa na spuście. To, co dzieje się chwilę potem, wywraca całe życie w Dalsrud do góry nogami. W szpitalu dla obłąkanych Lina kłóci się z Anichen, swoją jedyną tu przyjaciółką. Kobieta nie otrzymuje od Jensa żadnych wiadomości, w końcu przestaje nawet myśleć o powrocie do domu. W tym czasie w Dalsrud pojawia się nieznajoma kobieta. Jest piękna, bogata i wyrafinowana, doskonale wie, jak owinąć sobie mężczyznę wokół palca. Oślepiony jej urodą Kristian nie widzi, kim w rzeczywistości jest ponętna kokietka.
Lina nadal przebywa zakładzie leczniczym w Danii. Jedna z pacjentek opowiada jej, że z zakładu nikt żywy nie wychodzi. Młoda kobieta jest zrozpaczona i powoli traci wiarę w to, że jeszcze kiedyś zobaczy córeczkę, i Jensa.
Elizabeth oczekuje narodzin dziecka. Czas się zbliża, a poród będzie trudniejszy, niż myślała... Bergette tymczasem dostaje od Sigvarda list z pogróżkami, a wkrótce po okolicy rozchodzą się pogłoski, że ludzie widują jej męża w różnych miejscach. Elizabeth obawia się nie tylko o życie Bergette, lecz także o swoje. Wszędzie widzi skradające się cienie, słyszy kroki, wyczuwa czyjąś obecność.
Drzewa w lesie rosły gęsto, tylko mdłe promyki słońca przenikały w dół przez listowie. Trwała cisza, której nie mącił nawet najlżejszy podmuch wiatru. Elizabeth przystanęła. Serce tłukło się jej w piersi jak szalone. Nagle rozległ się trzask łamanej gałązki. Oto nadchodzi prześladowca...
Mieszkańcy Dalsrud urządzają zabawę z ogniskiem i tańcami z okazji nocy świętojańskiej. Elizabeth, którą Jens poprosi! do tańca, bardzo dobrze czuje się W jego ramionach. Jednak nie chce się do tego przyznać ani przed nim, ani przed samą sobą. Zbliża się termin wyjazdu Liny do zakładu dla psychicznie chorych. Wszyscy z obawą myślą o tej chwili i zgodnie z zaleceniami doktora utrzymują prawdę w tajemnicy przed pacjentką. Maria uważa, że Benjamin nie jest odpowiednim mężczyzną dla Indianne, ale swoje spostrzeżenia zachowuje dla siebie; nie chce bowiem zranić najlepszej przyjaciółki. W tym czasie wszyscy mieszkańcy Dalsrud opowiadają sobie nawzajem drobne, z pozoru niewinne kłamstwa...
Elizabeth przeszedł dreszcz, gdy Jens objął ją ramieniem. Mężczyzna znalazł się tak blisko, że poczuła jego zapach. Kiedy przyłożył policzek do jej włosów, to jakby uszło z niej całe powietrze. Jens, Jens, śpiewało jej w duszy.
Po ciężkim porodzie Lina zachowuje się bardzo dziwnie - nieustannie płacze, a Elizabeth ma wrażenie, że kobieta odczuwa niechęć do własnego dziecka. Gdy Jens wypływa na zimowy potów, sytuacja jeszcze się pogarsza. Ludzie zaczynają szeptać, że Linę opętał diabeł. Pewnego dnia Elizabeth wybiera się do sklepu i przypadkiem widzi, jak Bergette kradnie zegarek. Jest tak zaskoczona, że nie może wydusić z siebie ani słowa - ale to okazuje się fatalne w skutkach. W tej samej chwili Bergette chwyciła zegarek i schowała go w kieszeni spódnicy. Zrobiła to tak szybko, że Elizabeth zastanawiała się przez chwilę, czy jej się nie przywidziało. Ale nie, zegarek zniknął z tacy. Elizabeth chciała coś powiedzieć, spytać przyjaciółkę, co ona wyprawia, ale język przywarł jej do podniebienia, a słowa uwięzły w gardle. Peder nawet nie zauważył zniknięcia zegarka...