KSIĄŻKI-audiobooki, e-booki

Księga Ezechiela: 25, 17. "Ścieżka sprawiedliwych wiedzie przez nieprawości samolubnych i tyranię złych ludzi. Błogosławiony ten, co w imię miłosierdzia i dobrej woli prowadzi słabych doliną ciemności"
Dwa morderstwa po przeciwnych stronach Stanów Zjednoczonych - jedno na małej nowojorskiej uliczce, drugie na prowincji w Montanie. Seria zabójstw przetacza się przez cały świat - wydaje się, ze ofiary są zupełnie przypadkowe. Co bowiem mają wspólnego indyjskie slumsy i rajskie plaże Cape Town? To proste - nic. A jednak łączy je coś więcej niż tylko sprawca?
Will Mourne, młody reporter New York Timesa żył spokojnie, bezpieczny w kokonie złudzeń do dnia, w którym znikła jego żona. Zadzwoń na policję i nie zobaczysz jej już nigdy - oznajmili mu porywacze i dziennikarz nie miał wątpliwości, że nie zawahają się przed niczym. Zdesperowany Will decyduje się podążyć tropem zagadki, której korzenie sięgają daleko w głąb Biblii i odkryje sekret, od którego zależeć może przyszłość człowieka. Do ocalenia jest wszystko, co ludzkie, ale z każdym morderstwem pozostało coraz mniej "sprawiedliwych" Czas szybko się kończy, a apokalipsa dzień po dniu nabiera realnego wymiaru.

Uśmierzenie krakowskiego buntu, który wstrząsnął podwalinami odbudowującego się państwa, przyniosło Łokietkowi jedynie chwilową ulgę. Jakby jeden kamień usunął z wyboistej drogi, po której z uporem zmierzał do swego celu. Tyle że spokojniej rozważyć mógł położenie, nim do nowych działań przystąpi. Po klęsce poniesionej od Mateusza Csaka na Morawach Jan luksemburski zdołał uładzić się z Habsburgami, Leopoldem i Fryderykiem, a nawet uzyskać obietnicę pocztu dwustu rycerzy na wyprawę do Polski. Fragment

Książka z serii Powieści piastowskie . z wieży kościoła Najświętszej Panny sandomierski kasztelan, Piotr z Krępy, patrzył na rozległy u stóp wzgórza raj. Pogodny dzień zimowy miał się ku wieczorowi, w miarę jak słońce chyliło się, błękitnawe cienie pełzły na wschód, a śnieżny całun mienić się zaczął różowymi odblaskami. Szło na zmianę, trzaskający mróz sfolgował, na zachodnim niebie wstawała srzeżoga, w którą zanurzając się słońce czerwieniało, potem przeświecał już tylko miedziany, spłaszczony krążek i wreszcie rozmazał się w tumanie fragment.

Książka z serii "Powieści piastowskie". Położone nad Odrą, naprzeciw Głogowa, błonia bieliły się od namiotów. Rozległy łęg, ciągnący się aż ku osadzie zwanej Serby, stratowany tysiącami kopyt, poszarzał jak po przejściu szarańczy. Zgromadzone od dwóch niedzieli wielkopolskie, śląskie, krakowskie i sandomierskie rycerstwo głowiło się, dokąd mu iść wypadnie, bo od świtu do zmroku książę Bolesław ćwiczył i opatrywał hufce, szczególną troskę koniom poświęcając. Pieszych wojsk z grodów, w których odbywali służbę chłopi z książęcych i rycerskich włości, książę nie ściągnął, co potwierdziło domysły starszych i doświadczeńszych wojów, że czeka ich daleka wyprawa, w której szybko iść przyjdzie.

Powieść Karola Bunscha należąca do cyklu "Powieści Piastowskie", druga część powieści Imiennik (pierwszą stanowi Śladem Pradziada). Opowiada o ostatnich latach panowania Bolesława II gdy był on u szczytu swej potęgi – większej od cesarskiej, zdolnej nadawać trony. Opowiada o koronacji Bolesława na króla, o zaangażowaniu militarnym na Rusi, Węgrzech, w Czechach jak i o buncie, który zniweczył jego dorobek i poddał kraj w obcą zależność. Przybliża również historię konfliktu Bolesława z biskupem krakowskim Stanisławem i jego wpływ na obalenie króla.

Wieść o wygnaniu Rychezy doszła Kazimierza, gdy już zamierzał wracać do Poznania. Spowodowała w nim rozterkę. U Wiślan panował jeszcze spokój, ale wszczęty na Śląsku rozruch pospólstwa rozszerzał się. Wygnaniem matki nie był zaskoczony, rządzić próbowała jak w zdobytym kraju, budząc niechęć prostego ludu i opór możnowładców, a zwłaszcza Awdańców, którzy wpływ mieli na króla. Nie w ostatku było to przyczyną rozdźwięku między rodzicami, zakończonego rozwodem. Mimo to Rycheza wróciła do kraju, by dopilnować następstwa po Mieszku dla syna, którego ten zgoła nie pragnął. Bez jego wiedzy uzyskała w tym celu od przekupnego papieża zwolnienie Kazimierza od ślubów, wywołując rozdwojenie w kraju, zakończone jej wygnaniem, w obawie zaś by Kazimierz nie mścił się za wygnanie matki, zjazd możnowładców w Uniejowie uchwalił wygnać i jego. Kazimierz nie wiedział, co począć ze sobą. Nie tylko pamiętał o danym ojcu przyrzeczeniu, że o władzę walczyć nie będzie. Bolko ma za sobą prosty lud, a on niemal nikogo, ale sama myśl o objęciu władzy w kraju napawała go niepokojem i troską o los ojczyzny. Bolko nie taił, że zburzyć zamierza istniejący porządek i obalić krzyż, oznacza to jednak wojnę domową, której postronni nie omieszkają wykorzystać. Ale Kazimierz bezradny się czuł.- fragment książki