.
Robin Williams - aktor amerykański - znany z talentu komediowego, ale i przejmujących ról dramatycznych.
Dane osobowe:
Imię nazwisko: Robin Williams
Nazwisko rodowe: Robin McLaurim Williams
Data urodzenia: 21 lipca 1952 r
Miejsce urodzenia: Chicago, Illinois, USA
Rodzina: Marsha Garces Williams - Żona (producentka, razem od 1989 roku, córka Zelda, syn Cody)
Valerie Velardi - Żona (1978-1988, rozwód, syn Zachary)

BIOGRAFIA:
Zanim rozpoczął studia aktorskie w Juilliard School, przez chwilę był studentem nauk politycznych.
Karierę rozpoczął od występów telewizyjnych – w 1978 roku zagrał (gościnnie) kosmicznego przybysza Morka w sitcomie „Happy Days” i jeszcze w tym samym roku dostał główną rolę w swoistej kontynuacji serialu, zatytułowanej „Mork & Mindy” (1978-82). Rola ta przyniosła aktorowi Złoty Glob oraz pierwszą nominację do Emmy (1978).
Jego debiutem na wielkim ekranie była główna rola w filmie Roberta Altmana „Popeye” (1980), zaś przełomową rolą – tytułowa rola w „Świecie według Garpa” (1982) George’a Roya Hilla.
W tym samym czasie zdobywał sławę na małym ekranie, biorąc udział w licznych show (m.in. „Comic Relief” z Whoopi Goldberg i Billym Crystalem). Williams utalentowany był zwłaszcza w kierunku nie stroniących od sarkazmu występów parodystycznych, naśladowania głosów i sposobu zachowania znanych osobistości świata showbiznesu i polityki. Równie dobrze wypadał improwizując.
W latach 1987 - 90, za swoje występy telewizyjne i filmowe, co roku honorowany był licznymi nagrodami (m.in. dla Najśmieszniejszego Komika Roku) przez Amerykańską Akademię Komedii.
W 1987 roku otrzymał też swoją jedyną nagrodę Emmy za występ w programie rozrywkowym „Carol, Carl, Whoopi and Robin”. W 1984 roku dostał nominację do Złotego Globu za rolę Rosjanina w „Moskwie nad rzeką Hudson”.
W 1988 roku otrzymał Złoty Glob oraz pierwsze nominacje do Oscara i BAFTA za rolę prezentera radiowego w „Good Morning, Vietnam” (1987) Barry’ego Levinsona. Kolejne nominacje do tych trzech nagród przyszły wraz z niezapomnianą rolą ekscentrycznego nauczyciela w „Stowarzyszeniu umarłych poetów” (1989) Petera Weira.
W międzyczasie występował na scenie, m.in. w sztuce Becketta „Czekając na Godota”, wyreżyserowanej przez Mike’a Nicholsa, z partnerującym mu Stevem Martinem (1988).
W 1990 roku zachwycił występem w roli lekarza opiekującego się ludźmi w śpiączce w obrazie „Przebudzene” (nominacja do Złotego Globu), w 1991 zagrał Piotrusia Pana w ekranizacji popularnej bajki w reżyserii Stevena Spielberga oraz otrzymał kolejny Złoty Glob i nominację do Oscara za występ w filmie „Fisher King” Terry’ego Gilliama.
W 1992 roku wziął udział w jednym z licznych dubbingów w karierze, wcielając się w „rolę” Dżina w „Alladynie”, tym razem jednak pracę jego nagrodzono specjalnym Złotym Globem oraz Nagrodą MTV.
W 1994 roku (trzeci rok z rzędu) został uhonorowany Złotym Globem za komediową rolę w „Pani Doubtfire”. Pamiętna, przebierana kreacja przyniosła mu też Nagrodę MTV oraz kolejną nagrodę Amerykańskiej Akademii Komedii.
W połowie lat 90-tych, będąc i szczytu kariery grywał dużo, przede wszystkim w rolach komediowych m.in. w familijnym „Jumanji”, komedii „Dziewięć miesięcy” z Hugh Grantem (oba w 1995), w komedii muzycznej „Klatka dla ptaków” (1996) Mike’a Nicholsa, czy u Woody’ego Allena w „Przejrzeć Harry’ego” (1997).
Za występ w „Buntowniku z wyboru” (1997) Gusa Van Santa otrzymał wyczekiwanego Oscara oraz nominację do Złotego Globu.
W 1999 roku wyprodukował (wraz z żoną) oraz wystąpił w głównej roli w filmie „Jakub kłamca” Petera Kassovitza, zaś trzy lata później zaskoczył wszystkich rolą całkowicie abstrahującą od jego dotychczasowego wizerunku – psychopatycznego mordercy w thrillerze „Bezsenność” (2002) Christophera Nolana.
Ostatnimi laty generalnie grywa mniej, energię skupiając na pracy związanej z dubbingiem (m.in. „Roboty” 2005, „Happy Feet” 2006), czy telewizyjnymi show („Robin Williams: Live on Broadway”).
W 2006 roku pojawił się komedii „Noc w muzeum”, u boku Bena Stillera oraz w głównej roli w „Człowieku roku”, na planie którego znów spotkał się z reżyserem, Barrym Levinsonem.

W 2005 roku otrzymał honorowy Złoty Glob, czyli Nagrodę im. Cecile’a B. DeMille’a za całokształt twórczości i działalności.

Kamienie milowe: (rok, wydarzenie)

2006 główna rola w filmie Barry’ego Levinsona „Człowiek roku” występ w komedii „Noc w muzeum” z Benem Stillerem
2005 otrzymanie Nagrody im. Cecile’a B. DeMille’a za całokształt działalności
2002 zaskakująca kreacja psychopatycznego mordercy w „Bezsenności” Christophera Nolana
1999 produkcja i główna rola w filmie „Jakub kłamca” Petera Kassovitza
1998 Oscar dla Najlepszego Aktora Drugoplanowego oraz nominacja do Złotego Globu za rolę w filmie „Buntownik z wyboru” Gusa Van Santa
1996 występ u Mike’a Nicholsa w „Klatce dla ptaków”
1995 główna rola w przygodowym filmie familijnym „Jumanji”
1994 Złoty Glob, nagroda MTV oraz nagroda Amerykańskiej Akademii Filmowej za niezapomniany występ jako „Pani Doubtfire” (również producent)
1993 specjalny Złoty Glob oraz nagroda MTV za dubbingowaną rolę Dżina w animowanym filmie „Alladyn”
1992 Złoty Glob oraz nominacja do Oscara za występ w filmie Terry’ego Gilliama „Fisher King”(1991)
1991 jako Piotruś Pan w Spielbergowskim „Hooku”
1990 nominacja do Złotego Globu za poruszającą kreację lekarza w „Przebudzeniu”
1989 nominacja do Oscara, Złotego Globu i BAFTA za rolę ekscentrycznego nauczyciela w „Stowarzyszeniu umarłych poetów” Petera Weira
1988 Złoty Glob oraz pierwsze nominacje do Oscara i BAFTA za rolę prezentera radiowego w „Good Morning, Vietnam” Barry’ego Levinsona
1987 nagroda Emmy za występ w programie rozrywkowym „Carol, Carl, Whoopi and Robin”
1984 nominacja do Złotego Globu za rolę Rosjanina w „Moskwie nad rzeką Hudson”
1982 przełomowa, tytułowa rola w adaptacji „Świata według Garpa” George’a Roya Hilla
1980 debiut w na dużym ekranie w filmie Roberta Altmana „Popeye”
1978 tytułowa rola przybysza z kosmosu w sitcomie „Mork & Mindy”, Złoty Glob, nominacja do Emmy
debiut w roli Morka w sitcomie „Happy Days”

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder