Medytacja. Wprowadzenie.doc

Ogólne wyjaśnienie teorii medytacji

Medytację możemy potraktować jako jedną z najstarszych terapii ciało-umysł. Obecnie coraz bardziej zwraca się uwagę na wpływ umysłu człowieka na stan jego zdrowia,
dlatego niejednokrotnie podkreśla się ogromną wartość terapeutyczną i leczniczą medytacji.

Jednym z najprostszych wyjaśnień mechanizmów jakie zachodzą podczas medytacji jest teoria o równoważeniu się układu sympatycznego (adrenalicznego) i parasympatycznego (przywspółczulnego).
O ile działanie układu adrenalicznego jest ważny w sytuacjach wymagających wysiłku i mobilizacji, to działanie układu parasympatycznego pełni bardzo istotną rolę w procesie regeneracji organizmu.

Medytacja, na poziomie autonomicznego układu nerwowego, stymuluje aktywność układu parasympatycznego, poprzez co przyspiesza i zwiększa poziom regeneracji organizmu.
Chociaż funkcja ta jest bardzo ważna jeżeli chodzi o zdolności do odpoczynku fizycznego i psychicznego, to jednocześnie pełni bardzo istotną rolę w naszej zdolności do mobilizacji - im jesteśmy bardziej zregenerowani, tym poziom naszej skuteczności podczas mobilizacji jest wyższy.

W praktyce zatem, medytacja może być zarówno narzędziem do uwolnienia się od nadmiaru stresu i doświadczenia wewnętrznego spokoju, jak i jest środkiem sprzyjającym naszemu sprawnemu funkcjonowaniu w codzienności.
Medytacja uczy bowiem osiągania optymalnego stanu napięcia. KIedy nadmiernie czegoś chcemy, tak iż nas to przesadni spina czy wręcz paraliżuje, wtedy, pomimo włozenia bardzo dużej ilości energii - osiągamy mierny rezultat.

Odkryto jej bardzo dużą wartość medytacji w leczeniu chorób przewlekłych, m.in. chorób układu krążenia, należących do najpoważniejszych chorób cywilizacyjnych.

Regularne uprawianie medytacji zwiększa odporność organizmu, poprzez co zmniejsza się ogólna zachorowalność. Niektóre badania sugerują, że zdarzają się nawet przypadki remisji raka (choroby nowotworowej) na wskutek głębokiego praktykowania medytacji.