Z-boczona historia kina.rmvb

Obsada: Slavoj Zizek jako narrator
Reżyseria: Sophie Fiennes
Scenariusz: Slavoj Zizek
Produkcja: Australia, Wielka Brytania, Holandia
Rok produkcji: 2006
Czas trwania: 150 minut
Język: Polskie napisy

Slavoj Zizek uważany jest za najciekawszego myśliciela naszych czasów. Znany filozof, psychoanalityk i myśliciel, autor ponad 50 książek o ogromnej rozpiętości tematycznej od opery po religię i wojnę w Iraku okazuje się wytrawnym znawcą kina. Czego może szukać w kinie wielki myśliciel? „Kino to najbardziej perwersyjna ze sztuk. Nie daje nam tego, czego pożądamy – mówi nam jak mamy pożądać.” W podzielonym na trzy części filmie-wykładzie filozof prowadzi rozmyślania nad charakterem medium filmowego i ludzką naturą. Na warsztat bierze sceny i motywy z takich klasyków jak „Kacza zupa”, „Dyktator”, „Ptaki”, „Psychoza” czy „Rozmowa” (łącznie ponad 40 tytułów) przewracając ich sens do góry nogami. Dowiemy się, więc na przykład, o co naprawdę chodziło w filmach Hitchkoka i dlaczego ptaki zaatakowały ludzi.

Narrator od razu daje się poznać jako autor pełnych polotu analiz. Dzięki temu film ani na chwilę nie wytraca tempa i napięcia. Dialektyka w służbie psychoanalitycznego opisu filmów nie wydaje się odkryciem Ameryki. Jednak metoda zaczerpnięta ze szkoły Freuda jest tylko partyturą, bo Zizek to po prostu wirtuoz. Analiza scen filmowych prowadzi do wniosków niekiedy daleko wykraczających poza przyzwyczajenia widowni. Stawia, więc na przykład pytania o prawdziwy przedmiot zainteresowań Zygmunta Freuda a, co za tym idzie stara się odnawiać tropy, z których, jego zdaniem, zboczyła psychoanaliza. W trakcie wykładu Slavoj Zizek zamienia się w mistrza ceremonii, z wdziękiem znajduje punkt zaczepienia, następnie rozkłada akcenty, krystalizuje myśl i podaje ją w nie pozbawiony uroku i humoru sposób.

Reżyserka Sophie Fiennes w przemyślany sposób dobiera wnętrza i komponuje przestrzeń, w której filozof ogłasza swe rewelacje. W filmie z jego udziałem wszystko okazuje się ważne: wyraźnie słowiański akcent i błyskotliwe tezy, wzbogaca on niekiedy brakiem opanowania i autoironią. Jedno jest pewne: takiego wykładu filmowego jeszcze nie widzieliście!