Jacq Christian Świetlisty kamień 3 Paneb Ognik.pdf - drzewko214

Pewnego dnia pracownicy sklepu, którym kierował pan Stanisław, nie mogą dostać się do środka. Nieobecność szefa w chwili otwarcia sklepu jest czymś dziwnym i na scenę wkracza milicja. W pierwszej chwili wydaje się, że mamy do czynienia jedynie z włamaniem i kradzieżą precjozów, ale po otwarciu pakamery na zapleczu sklepu milicjanci i przerażony personel placówki w liczbie czterech osób znajdują tam zwłoki kierownika. Niby wiadomo, co trzeba zrobić, ale znalezienie mordercy nie jest łatwe. Nie bardzo wiadomo, kto mógłby chcieć zabić starszego pana.

Bezcenny - Zygmunt Miloszewski.mobi

Autor bestsellerowych kryminałów na tropie największej tajemnicy XX wieku! 1945. Niemcy przegrywają wojnę, każdy myśli tylko o sobie. Generalny Gubernator Hans Frank ukrywa najcenniejsze łupy, a wraz z nimi bezcenny sekret, który ma zapewnić mu nietykalność po wojnie. Skarb ginie bez śladu w tajemniczych okolicznościach. 1946. Do Polski powracają zrabowane dzieła sztuki z "Damą z gronostajem" Leonarda da Vinci na czele. Brakuje "Portretu Młodzieńca" Rafaela Santi, który od tej pory pozostaje najcenniejszym zaginionym na świecie dziełem sztuki i symbolem grabieży dokonanych w czasie II wojny światowej. W Muzeum Czartoryskich w Krakowie od ponad sześćdziesięciu lat na Rafaela czeka pusta rama. Współcześnie. Doktor Zofia Lorentz, historyk sztuki i urzędniczka Ministerstwa Spraw Zagranicznych, próbująca sprawić, aby do Polski wróciło choć kilka z ponad 60 000 zaginionych dzieł, zostaje wezwana do kancelarii premiera. Sprawa jest pilna i ściśle tajna. Arcydzieło Rafaela zostało w końcu namierzone, a ona musi odzyskać je dla Polski. Legalna droga nie wchodzi w grę. Jedynym możliwym sposobem jest kradzież. Zofia podejmuje się zadania. Do jej zespołu dołączają cyniczny młody marszand, świeżo emerytowany oficer służb specjalnych i legendarna szwedzka złodziejka, specjalnie w tym celu wyciągnięta z więzienia. "Bezcenny" to międzynarodowy thriller łączący najlepsze cechy prozy Dana Browna, Arturo Perez-Reverte i Umberto Eco. W miejsce każdej rozwiązanej zagadki pojawia się kilka następnych, zwrot akcji goni zwrot akcji, a bohaterowie w poszukiwaniu zaginionego arcydzieła wpadają na trop tajemnicy, która najnowszą historię świata wywróci do góry nogami. Możni tego świata zrobią wszystko, aby nie ujrzała ona światła dziennego. "Bezcenny" to pełne błyskotliwej erudycji kompendium wiedzy o sekretach historii sztuki. O genialnych artystach, o szalonych kolekcjonerach, o chciwych marszandach, o wielkiej grabieży z czasów okupacji, a także o szwindlu, jakim jest dzisiejszy rynek sztuki. "Bezcenny" to także komentarz do rzeczywistości w ironicznym, prześmiewczym i bezkompromisowym stylu, do którego przyzwyczaił nas autor "Uwikłania" i "Ziarna prawdy".

§ Ulicka Ludmiła - Szczerze oddany Szurik.pdf

Tytułowy bohater jest nieślubnym dzieckiem niedoszłej baleriny i niespełnionego pianisty. Chłopca wychowują: babcia - dobra, inteligentna, silna kobieta oraz ładna, delikatna, ale zagubiona matka. Szurik wyrasta w atmosferze idyllicznej rodzinnej miłości na wykształconego, atrakcyjnego i szlachetnego młodego mężczyznę, żywo reagującego na potrzeby otaczających go osób. Spełnia wszelkie warunki, aby stać się człowiekiem godnym zaufania, ideałem partnera życiowego, dobrym kochankiem oraz wspaniałym okazem męskości dla przedłużenia gatunku ludzkiego. Całkowicie podporządkowuje swoje życie z jednej strony matce, która po śmierci babki jest jeszcze bardziej niezaradna, z drugiej całej galerii kobiet: młodych, starych, ładnych, brzydkich, co polega głównie na zaspokajaniu ich potrzeb seksualnych. W wieku 30 lat uświadamia sobie, że żyje z dnia na dzień, czas przecieka mu między palcami, a on nie ma żadnych celów i dążeń. Erotyczne przygody Szurika są pretekstem do przedstawienia szeregu wyrazistych postaci i ich niezwykłych, często przejmujących historii.

Ulicka Ludmila - Medea i jej dzieci.pdf

Akcja tej wzruszającej powieści toczy się głównie na Krymie wśród dzikiej pięknej przyrody w domu Medei Mendez, przedstawicielki starej greckiej rodziny Sinopli. Z wielkiej rodziny zamieszkującej od dawna malowniczą krymską ziemię tylko ona tu została – bezdzietna, zamknięta w sobie, dumna i niezależna kobieta o bardzo silnej osobowości – innych los rzucił w różne strony radzieckiego imperium: do Wilna, Moskwy, Taszkentu, Tbilisi. Ale co roku właśnie tu, od wiosny do jesieni, spotykają się jej liczni krewni – dzieci i wnuki jej rodzeństwa. Ich sprawy splatają się z jej własną zawikłaną ścieżką życia. Właściwa akcja toczy się bowiem w 1976 roku, ale we wspomnieniach Medei ożywa też przeszłość: beztroskie dzieciństwo, lata szkolne i długoletnia przyjaźń z Leną, a także wszystkie historyczne wydarzenia: rewolucja, przesiedlenia, dwie wojny, lata stalinowskie, które odcisnęły się tragicznym piętnem na ich rodzinie i całej krymskiej ziemi. Staroświecki i romantyczny świat Medei kontrastuje z bardziej nowoczesnym i chaotycznym światem jej młodych krewnych, a szczególnie z ich seksualną swobodą. Medea obserwuje ich, lecz do niczego się nie wtrąca, kocha i akceptuje takich, jakimi są. Ten łagodny i spokojny obraz rodzinnych perypetii, odpowiadający rzeczywistości radzieckiej z drugiej połowy lat siedemdziesiątych, burzy samobójcza śmierć Maszy – wrażliwej poetki, szczęśliwej matki i żony, uwikłanej w namiętny romans z radzieckim macho. Od pierwszych stron książki zanurzamy się w nastrojowy i surowy krymski krajobraz, w którym widać kolory, słychać dźwięki i czuć zapachy. Piękna proza, w duchu Czechowa, przedstawiająca codzienność, w której nie ma jednak miejsca na nudę, która pulsuje życiem i wciąż zaskakuje niespodziankami. “W błogiej wizji świata lat siedemdziesiątych, gdy miłość i czas zbiera swoje żniwo, Medea rozumie i akceptuje wszystko, bardziej niż sama Matka Natura”.

Ulicka Ludmila - Przypadek doktora Kukockiego.pdf

Sekretne zapiski Agaty Christie - John Curran.pdf

W 2004 roku, pośród rozmaitych dokumentów w domu rodzinnym w Greenway, odkryto osobiste notesy Agaty Christie: 73 zeszyty z notatkami, spisami, szkicami powieści i opowiadań zawierające fascynujące szczegóły z warsztatu pisarki, których nie ujawniła nawet w swojej „Autobiografii”.W narrację zostały wplecione i wyróżnione odmienną czcionką różnego rodzaju fragmenty: zapisy myśli Agaty Christie (kursywą) i zapiski z notatników z pomysłami na kolejne kryminały (czcionką ozdobną), którym towarzyszą odwzorowania wybranych stron z prawdziwych notatników autorki. Jeśli w danym rozdziale zawarto rozwiązania zagadek kryminalnych, tytuły tych książek podano na początku rozdziału.

Kraszewski Józef Ignacy - Złote jabłko, czyli marzenia....pdf

...Kamienice te istniały od bardzo dawna, zda się od XVII wieku, w imieniu i posiadaniu Balów, których ostatnim potomkiem był pan Erazm. Ale najprzód opiszemy pana Bala. Był to człowiek lat średnich, niewielkiego wzrostu, okrągławy i pękaty, uśmiechnięty często, wesół prawie zawsze, znany z najpoczciwszego serca i niesłychanej żywości, której nawet wzrastająca tusza nie powściągnęła. W mieście taka postać jak jego, niepospolicie oryginalna wyrazem twarzy i ruchami, a niekiedy i strojem, tak uderzała wszystkich, że nie było ulicznika, co by nie znał pana Erazma i czapki przed nim nie zdejmował lub figlów mu nie płatał. Znano go nawet aż na Pradze. Są bowiem mniej oryginalni ludzie, których dziwaczna trochę fizys nie tak uderza za pierwszym wejrzeniem, i ci ledwie na swoich ulicach lub w bliższej tylko okolicy są znani. Drudzy aż na trzecią i czwartą bywają popularni, a pan Erazm całe miasto zachwycał swą naiwną, poczciwą, zawsze zakłopotaną, wesołą i pośpiech malującą twarzą. Najmniej znacząca drobnostka niesłychanie go obchodziła, ogniem pałał na rzecz najobojętniejszą; gdy rozprawiał, to krzyczał; gdy się witał, śmiał się o trzy kroki, a mając interes, zdawał się co chwila zabierać do bitwy. Wszystkiemu podobno winien był, jeśli się nie mylę, temperament krwisto-nerwowy czy nerwowo-krwisty, do którego pan Erazm Bal miał szczęście lub nieszczęście należeć...

Kraszewski Józef Ignacy - Kamienica w Długim Rynku; Mi....pdf

Ktokolwiek zwiedzał Gdańsk i jego okolice — przyznać musi, że mało miast w Europie tak średniowieczny na sobie zatrzymało charakter, nie wyrzekając się wszakże tego, czym żyje teraźniejszość i zapewnia się przyszłość. Miasta jak ludzie mają właściwą fizjognomią, a śmiesznym by było utrzymywać, że ona jest dziełem przypadku i nie ma żadnego głębszego znaczenia. Owszem, jak w człowieku, tak w mieście rysy ogólne twarzy dla fizjognomisty mówią wiele... tak wiele, iż z nich przeszłość niemal całą, teraźniejszość w części, a przyszłość choć po trosze odczytać można. Gdańsk należy do tych szczęśliwych staruszków, których poczciwy, długi, pracowity żywot wypiętnował się na licu; a mimo wieku jest i krasa na policzkach, i życie w oczach zmarszczkami okrytych. Jak z pompejańskich gruzów, tak z tych szczytów XVII i XVIII wieku, z gotyckich budowli XIII i XIV, słychać przeszłość opowiadającą dzieje nadmorskiej osady, miasta, grodu, portu i targowicy... Na każdym kroku spotyka podróżny jakąś niezbyt zawikłaną zagadkę, którą sobie z przyjemnością, nie łamiąc bardzo głowy, wysylabizowuje. Nie szkodzi to też nic Gdańskowi, że jest i dla artysty pełnym wzorów, motywów, tematów do ślicznych obrazków. A któż policzy, ile w tych ścianach, gankach, na poddaszach, po uliczkach i zakątach kryje się podań, powieści, dramatów i obłamków żywota ludzkiego?

§ Kosmowska Barbara - Hermańce.pdf

Hermańce to współczesna wieś zagubiona gdzieś w Polsce. Rytm życia wyznaczają w niej powtarzające się wizyty w kościele, gospodzie i ośrodku leczenia uzależnień (kolejność dowolna). W tym rytuale uczestniczy także główny bohater powieści, niejaki Złotowski, który choć dobiega trzydziestki, to wciąż żyje na garnuszku rodziców. Bezrobotny mężczyzna postanawia zostać literatem i zabiera się do pracy z zapałem godnym lepszej sprawy. Próbuje dojść, dlaczego spaliła się pani Mela i wyjaśnia, co właściwie w zdominowanej przez mężczyzn społeczności robi Stowarzyszenie Wdów. Snuta przez niego opowieść to obraz hermańskich obyczajów, z których oprócz picia wódki należy wymienić także odwieczne kłótnie rządzących niepodzielnie we wsi księdza i doktora. "Hermańce" nie są ani kolejnym smutnym traktatem o popegeerowskiej wsi, ani idyllicznym obrazkiem polskiej prowincji. To pełna humoru powieść o ludziach z krwi i kości, którzy codziennie muszą zmagać się z trudną rzeczywistością. Barbara Kosmowska ma wyjątkowy talent do tworzenia co prawda niejednoznacznych moralnie, ale za to sympatycznych postaci. Między kozetką a amboną toczy się zwyczajne życie - zawiązują się przyjaźnie, zaczynają i kończą związki, chłopcy pałętają się po okolicy w poszukiwaniu zaczepki, a dziewczyny próbują złapać męża. Kosmowska w dowcipny sposób przemyca socjologiczną i psychologiczną prawdę.

Jacq Christian - Świetlisty kamień 3 - Paneb Ognik.pdf

drzewko214