-
1608 -
11002 -
312 -
100
17819 plików
9516,41 GB
Opis został ukryty.
Pokaż opis
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
● LEKTOR PL
● GATUNEK: KOMEDIA
● ROK: 2011
...
GATUNEK: Animacja
PRODUKCJA: Usa
PREMIE ...
Tytuł: Reality
Gatunek: DramatKomedia
Produkc ...
_______________________
► Gatunek: DRAMAT,KO ...
★ NAPISY PL
★ GATUNEK / SCI-FI
★ ROK / 2010 ...
Elton John
Sir Elton Hercules John (ur. 25 marca 1947 w Pinner jako Reginald Kenneth Dwight) – brytyjski piosenkarz, kompozytor i pianista początkowo związany z gatunkami rock and roll i psychodeliczny rock, później ewoluujący w kierunku muzyki środka, soft rocka, stał się w końcu gwiazdą współczesnej muzyki pop.
Ojciec pianisty - Stanley Dwight był wojskowym ze służb RAF-u. Był człowiekiem dość nerwowym i apodyktycznym, z tego też w domu często było słychać kłótnie rodziców małego Rega. Jako dziecko uczęszczał do County Grammar School w Pinner do 15 roku życia, kiedy to na niedługo przed egzaminem maturalnym postanowił opuścić szkołę, na rzecz muzyki. Dyrektor zgodził się wypisać Reginalda, jednak pod warunkiem dania słowa, że da sobie radę w życiu. Kiedy Elton zaczął całkowicie poważnie myśleć nad swą karierą muzyczną, ojciec chciał pokierować go na coś mniej ekstrawaganckiego – widział swego syna w roli bankiera. Przyszły showman myślał jednak tylko o muzyce. Uwielbiał grać na fortepianie. Naukę gry na tym instrumencie rozpoczął w wieku 3 lat, a już rok później zaskoczył swą matkę grając ze słuchu "The Skater's Waltz" Winifreda Atwella. Niedługo później grą na fortepianie zaczął urozmaicać rodzinne uroczystości, a w wieku 7 lat zaczął pobierać profesjonalne lekcje. Na zajęciach wyróżniał się swymi zdolnościami wraz z umiejętnością komponowania melodii. W wieku 11 lat wygrał stypendium dla juniorów do Royal Academy Of Music. W ciągu następnych pięciu lat, Elton uczęszczał na sobotnie lekcje na Akademii, chodząc równolegle do szkoły w Pinner. Od kiedy tylko zaczął grać, uwielbiał grywać Chopina i Bacha. Śpiewał też w chórze na Royal Academy of Music. Gdy pianista miał 15 lat, jego rodzice rozwiedli się.
W wieku 15 lat, dzięki pomocy matki Sheili i ojczyma "Derfa", Reginald Dwight został weekendowym pianistą pobliskiego pubu Northwood Hills, gdzie grał piątkowymi, sobotnimi i niedzielnymi nocami. Grał country z repertuaru Jim Reevesa: "He'll Have to Go", irlandzkie piosenki takie jak "When Irish Eyes Are Smiling", stare pubowe szlagiery jak "Roll Out the Barrel", ale też utwory napisane przez samego siebie.
W 1964 roku poznał wokalistę Longa Johna Baldry'ego i saksofonistę Eltona Deana (później muzyka związanego m.in. z Soft Machine) i z nimi uformował swój pierwszy zespół nazwany Bluesology, jednak nie zagrzał tam długo miejsca. Wkrótce znudziło mu się granie muzyki soulowej w Bluesology. Poprzez ogłoszenie w gazecie poznał Berniego Taupina: Brytyjska wytwórnia "Liberty" szukała nowych talentów. Na pytanie człowieka z wytwórni "Umiesz śpiewać?" pianista odparł: "Nie bardzo, proszę pana". "Dobra, nauczysz się. A piszesz piosenki?" - ciągnął pracownik. "Tylko melodie. Teksty nie najlepiej mi idą" - miała brzmieć odpowiedź. Na szczęście teksty szły nieźle drugiemu obecnemu na przesłuchaniu młodzieńcowi - Berniemu Taupinowi. Ku zaskoczeniu obydwaj dostali tę pracę, a nawet zaliczkę: Elton - 15 funtów, a Bernie 10. Taupin został tekściarzem muzyka i jest nim do dziś. Jest autorem niemal wszystkich piosenek Eltona Johna.
7 maja 1968 roku Reginald Kenneth Dwight oficjalnie zmienił nazwisko na Elton John (John po Long Johnie Baldrym, a Elton po saksofoniście Eltonie Deanie), a już rok później wydał pierwszy solowy album zatytułowany "Empty Sky". Płyta została ciepło przyjęta przez krytyków, ale nie odniosła sukcesu komercyjnego. Natomiast kolejny album, "Elton John", stał się wielkim hitem, tak jak i utwór "Your Song", który skutecznie wypromował macierzystą płytę, która to jako pierwsza Eltona zdobyła za Oceanem tytuł złotej. Następne longplaye biły rekordy popularności, zwłaszcza w najbardziej przychylnym dla Eltona kraju jakim były Stany Zjednoczone. Z jednej strony sława, z drugiej kompleksy na punkcie własnego wyglądu i skłonności homoseksualne – to wszystko zderzyło się w jednym okresie. Elton nie mogąc sobie poradzić ze swymi problemami, sięgnął po narkotyki i alkohol i wkrótce uzależnił się. W połowie lat 70., mimo że był już na muzycznym szczycie, wcale nie czuł się szczęśliwy. Cierpiał na bulimię, alkoholizm i narkomanię. Podobno popijał i chorobliwie obżerał się już jako nastolatek. Żeby zapomnieć o domowych awanturach, apodyktycznym ojcu, tremie przed pierwszymi publicznymi występami. Nałogi pogłębiało poczucie wyobcowania. Aby z powodu swych kompleksów paradoksalnie zwrócić na siebie uwagę, Elton zaczął szokować na koncertach – zarówno strojem, jak i zachowaniem. To wszystko nie przeszkodziło mu w dalszym szturmowaniu list przebojów. Przeszkodą nie było również oficjalne przyznanie się Eltona do homoseksualizmu w roku 1976 w wywiadzie dla magazynu "Rolling Stone".
Muzyka Eltona Johna przez czas jego kariery cały czas się zmieniała. W latach 70. w muzyce Rega dominował fortepian i gitara, lata 80. opanowała moda na dźwięki syntetyczne. Modzie tej uległ też Elton, oprócz tego zaczął komponować bardziej dynamiczne piosenki jak na przykład "I'm Still Standing". W latach 90. piosenkarz umiejętnie uwydatnił swój dojrzały już, aksamitny głos, poprzez komponowanie ballad, z których wiele stało się przebojami. Tylko jeden element twórczości Eltona pozostaje niezmienny – fortepian. Z tego dość nietypowego dla rock'n'rolla instrumentu Eltonowi udało się zrobić swój największy atut.
14 lutego 1984 wziął w Sydney ślub z Niemką Renate Blauer. Oficjalnie małżeństwo przetrwało cztery lata, ale podobno już w noc poślubną gwiazdor zostawił żonę samą, jadąc do jednego ze swoich kochanków. W jednym z wywiadów przyznał z goryczą: "Niszczyłem swoich partnerów. Odzierałem ich z tożsamości. Dostawali darmowy bilet na któreś z moich światowych tournée, koszulę od Versace, zegarki Cartiera, drogie samochody, a pół roku później szczerze mnie nienawidzili, bo przy okazji odbierałem im godność".
13 lipca 1985 w Londynie i Filadelfii odbyły się wielkie koncerty charytatywne pod hasłem Live Aid zorganizowane przez Boba Geldofa z Boomtown Rats. Elton wraz z ponad 50 innymi gwiazdami muzyki takimi jak Paul McCartney, Wham!, Queen, Bob Dylan, Mick Jagger, The Beach Boys, Madonna, Tina Turner, B.B. King i The Who zebrał ponad 100 milionów dolarów dla ofiar głodu w Afryce.
28 czerwca 1986 zespół Wham! dał pożegnalny koncert na stadionie Wembley w Londynie. Elton John wystąpił na nim gościnnie, by odśpiewać z George'em Michaelem piosenkę "Candle in the Wind".
10 lutego 1990 wraz z Lisą Stansfield uznany został za najlepszego wokalistę i najlepszą wokalistkę w Anglii.
20 kwietnia 1992 roku Elton John wziął udział w koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert na stadionie Wembley, poświęconym pamięci Freddiego Mercury'ego. Śpiewa Bohemian Rhapsody (wspólnie z Axlem Rose'em) i The Show Must Go On.
W 1993 roku Elton John poznał, wtedy jeszcze 30-letniego, Davida Furnisha, który wkrótce został jego partnerem: "To mężczyzna mojego życia" – powiedział Elton.
2 stycznia 1993 piosenkarz pobił, należący do Elvisa Presleya, rekord najdłuższego pobytu w US Top 100 (23 lata). Piosenka "Your Song" znalazła się na 24. miejscu zestawienia.
1 czerwca 1993 w Paryżu Elton John został uhonorowany jednym z najwyższych francuskich odznaczeń za osiągnięcia w dziedzinie kultury i sztuki.
W marcu 1995 roku Elton John i Tim Rice otrzymują Oscara za piosenkę "Can You Feel the Love Tonight" do filmu "Król Lew". Następny rok przynosi nagrodę Królewskiej Akademii Muzycznej (Elton jest jedynym w historii kompozytorem muzyki rozrywkowej, który dostał tę nagrodę).
27 lutego 1996 odebrał w Pałacu Buckingham w Londynie order Komandora Imperium Brytyjskiego, przyznany mu przez królową.
17 stycznia 1997 roku Elton ponownie wystąpił z Queen w Paryżu, śpiewając The Show Must Go On. Okazją do występu było otwarcie nocnej gali z udziałem Maurice'a Bejarta.
Rok 1997 to wyjątkowo niefortunny okres dla Eltona. Najpierw śmierć Gianniego Versace, włoskiego projektanta mody, który był bliskim przyjacielem Brytyjczyka, potem kolejna tragiczna śmierć – księżnej Diany, która również należała do grona przyjaciół muzyka. "Candle in the Wind 1997", piosenka zaśpiewana przez Eltona na pogrzebie Diany z napisanym na nowo tekstem, sprzedała się w rekordowej liczbie 32 mln egzemplarzy, co jest równoznaczne z pobiciem rekordu sprzedaży singla ustanowionego przez Binga Crosby utworem "White Christmas".
1 stycznia 1998 roku Królowa Elżbieta II nadała Eltonowi szlachectwo za promocję kultury brytyjskiej w świecie. Wprawdzie Elton John może używać tytułu "Sir" od 1 stycznia, ale uroczystość nadania szlachectwa odbyła się dopiero 24 lutego. Również na początku roku piosenkarzowi zaproponowano 6 mln funtów brytyjskich za napisanie autobiografii, ale Elton zażądał 10 mln, co jest najwidoczniej za wysoką ceną dla wydawnictwa.
Kolejnym osiągnięciem Sir Eltona było zdobycie nagrody Grammy (już piątej) 25 lutego w kategorii "najlepszy męski wykonawca popowy" za wykonanie "CITW 1997". Tym samym Elton dokonał rzeczy bardzo rzadkiej – zdobył 3 najważniejsze nagrody amerykańskiego przemysłu muzycznego w ciągu jednego roku. Pozostałe to Billboard Magazine Award i American Music Award w kategorii "najlepszy dojrzały wykonawca męski". Kolejne miesiące roku 1998 przyniosły kilka przykrych wiadomości. Odeszli kolejni znajomi Eltona: Tammy Wynette okrzyknięta królową country, Linda McCartney i Frank Sinatra. Sam Elton pokłócił się ze swoim wieloletnim menedżerem Johnem Reidem w wyniku czego Reid został wyrzucony z pracy. O tym jak ciężko Elton przeżył te przykre zdarzenia świadczy jego wypowiedź podczas rozdania nagród Ivor Novello (była to już co najmniej ósma nagroda Ivor Novello dla Eltona): "If someone had told me last year that Gianni Versace would be gone, and that Princess Diana would be gone, and Linda McCartney would be gone, and that I wouldn't have a manager, I'd have said you were f****** mad." (Gdyby ktoś powiedział mi rok temu, że Gianni Versace odejdzie i że Księżna Diana odejdzie i Linda McCartney odejdzie i że nie będę miał menadżera, powiedziałbym że jest piep... szaleńcem.). Również w 1998 roku Elton skomponował muzykę do dwóch musicali wytwórni Disneya, która po sukcesie ścieżki dźwiękowej do "Króla Lwa" zaproponowała zespołowi Elton John – Tim Rice stałą współpracę. Pierwszy to musicalowa wersja właśnie "Króla Lwa" (przedstawienie zdobyło 6 nagród Tony – musicalowych odpowiedników Oscarów), drugi nosi tytuł "Elaborate Lives: The Legend of Aida".
Elton John związany jest ze zbiórką funduszy na walkę z AIDS. Niewątpliwie wpływ na to miała wywołana tą chorobą śmierć jego przyjaciół jakimi byli Ryan White i Freddie Mercury. Jest jedynym pianistą, który współpracował i występował z tak wieloma różnymi artystami. Do najważniejszych z nich należą: Millie Jackson (utwór "Act of War"), Cliff Richard ("Slow Rivers"), Jennifer Rush ("Flames of Paradise"), Aretha Franklin ("Through the Storm"), Stevie Wonder ("I Guess That Why They Call It the Blues", "Dark Diamond"), zespół Queen, George Michael, Kiki Dee, Eric Clapton, Marc Bolan, Spice Girls, Luciano Pavarotti, Guns N' Roses, Nik Kershaw, Tammy Wynette, Chris Rea, Little Richard, Eminem, Paul Young, Leonard Cohen, Anastacia, Rihanna, LeAnn Rimes, Blue, Shania Twain, John Lennon, Backstreet Boys, Cher, Ru Paul, Tina Turner.
Jest homoseksualistą. W 1976 podał do publicznej wiadomości, że jest biseksualistą, jednak później to odwołał i przyznał, że jest gejem. 14 lutego 1984, na prośbę swojej matki, poślubił Niemkę Renate Blauel, z którą po czterech latach się rozwiódł. 21 grudnia 2005, po 12 latach związku, zawarł związek cywilny z Davidem Furnishem. Ślub został zawarty na zamku w Windsorze.
Przez dość długi okres swojej kariery John walczył z uzależnieniem od alkoholu, kokainy, jedzenia czy szaleństwa zakupowego. W 1975, presja jaką na muzyku wywierało gwiazdorstwo, zaczęła wymykać się spod kontroli. Podczas koncertów "Elton Week" w Los Angeles tegoż roku, Elton cierpiał z powodu przedawkowania narkotyków. W latach osiemdziesiątych pianista walczył też z bulimią. W wywiadzie dla CNN w 2002, Larry King zapytał muzyka, czy był świadomy, że księżna Diana również cierpiała z powodu tej dolegliwości. John odparł, "Tak, wiedziałem o tym. Oboje byliśmy bulimikami." (Yes, I did. We were both bulimic)
Pod koniec lat osiemdziesiątych dla wszystkim z wyjątkiem Eltona stało się jasne, że artysta zmierza do samozniszczenia. W jednym z późniejszych wywiadów wyznał, że ciężko mu uwierzyć, że doprowadził się do ówczesnego stanu. "Wszyscy wokół powtarzali mi, że jest ze mną źle, a ja nie zdawałem sobie z tego sprawy. Patrzę teraz na te zdjęcia sprzed lat i widzę, jak bardzo byłem nieszczęśliwy. W oczach nie było życia, ale nie myślałem o tym, że jestem uzależniony, już bardziej docierało do mnie, że mam problemy ze sławą. Myślałem że to dlatego, że wciąż odnoszę sukcesy i dobrze mi się powodzi. Myślałem, że jestem na tyle inteligentny, że sam rozwiążę wszystkie moje problemy." Jak wspominał piosenkarz, w latach 80. bywały okresy, kiedy nie brał narkotyków i zaczynał wracać do zdrowia. "Pracowałem jak szalony, biegałem, grałem w tenisa i ogólnie czułem się świetnie." Zawsze kończyło się to jednak kolejnym powrotem do nałogu i jeszcze silniejszym uzależnieniem się. Po 16 latach zmagania się ze swymi słabościami, pianista nie mógł dłużej znieść swego stylu życia i zapisał się do Centrum Leczenia Uzależnień w Ameryce. 29 lipca 1990 w szpitalu luterańskim Parkside w Chicago, rozpoczął 6-tygodniową terapię odwykową, walcząc z bulimią oraz uzależnieniem od narkotyków i alkoholu. Jak sam przyznał, na tę decyzję wpłynęła śmierć Ryana White, amerykańskiego nastolatka, który zmarł na AIDS w tym samym roku (Elton zagrał utwór Skyline Pigeon na jego pogrzebie), a przez ostatnie lata życia chłopca wraz z innymi gwiazdami dodawał mu otuchy w walce z chorobą i odtrąceniem przez społeczeństwo. Innym bodźcem był jego ówczesny partner - Hue, który podobnie jak Elton był nałogowym alkoholikiem, narkomanem i bulimikiem. Zapisał się na terapię jako pierwszy, co rozzłościło Eltona, gdyż był on przekonany, że Hue wcale nie ma takich problemów. Po powrocie ze spotkania z partnerem w USA, artysta załamał się. Jak później mówił - zaszył się w swoim domu w Holland Park w Londynie i nie wychodząc z niego przez dwa tygodnie pił i brał kokainę. Dopiero drugie spotkanie w Arizonie doprowadziło do przełamania się Johna i podjęciu decyzji o leczeniu.
Dyskografia
1969 Empty Sky
1970 Elton John (album)
1970 The Games (Original Soundtrack)
1970 Tumbleweed Connection
1971 Friends (soundtrack)
1971 11-17-70 (*11-17-70 w USA) [live] UK #20, US #11
1971 Madman Across the Water
1972 Honky Chateau
1973 Don't Shoot Me I'm Only the Piano Player
1973 Goodbye Yellow Brick Road
1974 Elton John's Greatest Hits UK #1 (11), US #1 (10) (16x Platyna)
1974 Caribou
1975 Captain Fantastic and the Brown Dirt Cowboy
1975 Rock of the Westies
1975 West of the Rockies [live]
1976 Here and There [live] UK #6, US #4
1976 Blue Moves
1977 Elton John's Greatest Hits Volume II UK #6, US #21 (5x Platyna)
1978 A Single Man
1979 A Single Man In Moscow
1979 Victim of Love
1980 21 at 33
1980 Lady Samantha UK #56
1980 Elton John's Milestones
1981 The Fox
1982 Jump Up!
1983 Too Low for Zero
1984 Breaking Hearts
1985 Your Songs
1985 Ice on Fire
1986 Leather Jackets
1987 Elton John's Greatest Hits Vol. 3 UK #43, US #24
1987 Live in Australia
1988 Reg Strikes Back
1989 Sleeping With the Past
1990 To Be Continued US #82
1990 The Very Best Of Elton John UK #1
1992 The One
1992 Rare Masters
1992 Elton John's Greatest Hits 1976-1986
1993 Duets
1994 Reg Dwight's Piano Goes Pop
1994 Chartbusters Go Pop! 20 Legendary Covers from 1969/70 as Sung by Elton John
1994 The Lion King Soundtrack
1994 Classic Elton John
1995 Made in England
1995 Love Songs
1997 The Big Picture
1997 In Memory (w hołdzie Księżnej Dianie)
1998 Tammy Wynette remembered
1999 The Muse
1999 Aida
2000 Elton John One Night Only [live] UK #7, US #65
2001 Songs from the West Coast
2001 Prologue
2002 Live at the Ritz
2002 Greatest Hits 1970 - 2002
2004 Peachtree Road
2006 The Captain & the Kid
2007 Rocket Man: The Definitive Hits UK #2, US #9
2008 The Red Piano [live]
Ciekawostki
Ma na koncie 200 milionów sprzedanych płyt.
Ma 171 cm wzrostu.
Cierpi na epilepsję.
Legalnie zmienił imię i nazwisko na Elton Hercules John.
John był pierwszą zachodnią gwiazdą rocka, która wystąpiła w Izraelu w 1979.
Obliczono, że średnio kupuje 9 sztuk garderoby dziennie.
Jest ojcem chrzestnym syna Johna Lennona, Seana.
Dwa razy był prezesem Watford Football Club.
W 1994 roku Elton John został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
Wygrał Polar Music Prize Szwedzkiej Akademii Muzycznej w 1995 roku.
24 Lutego 1998 otrzymał tytuł szlachecki od królowej Elżbiety za osiągnięcia muzyczne i wkład w fundację charytatywną na rzecz walki z AIDS.
W 2004 roku zajął 3 miejsce na liście ogłoszonej przez amerykańską gazetę "Globe" na najbardziej zachłanne gwiazdy.
Piosenkę "Song for Guy" dedykował Guyowi Burchettowi, który zginął w wypadku motocyklowym.
Piosenkę "Empty Garden" dedykował Johnowi Lennonowi.
14 czerwca w słynnym Gabinecie Figur Woskowych Madame Tussaud postawiono rzeźbę Eltona Johna. Zużyto na nią 126 kg czekolady. Była to nagroda dla najpopularniejszego muzyka Wielkiej Brytanii.
Zwycięzca muzycznej nagrody Grammy dla piosenkarza.
Do swej piosenki "Candle in the wind" napisał nowy tekst dla uczczenia Księżnej Diany i zaśpiewał ją na jej pogrzebie. Od tamtej chwili (1997) nie wykonuje jej na koncertach, zastrzegając zarazem, że zrobi wyjątek na specjalne życzenie księcia Williama, jak to miało miejsce na koncercie dla Lady Di w 2007 roku.
Wieloletni Przyjaciel Diany Spencer "Królowej Ludzkich Serc".
Piosenkę "Philadelphia Freedom" poświęcił gwieździe tenisa Billiemu Jean Kingowi.
W 2007 roku pianista powiedział, że jest za zamknięciem Internetu. "Wyjdźmy na ulice, zorganizujmy marsz, protestujmy przeciwko ciągłemu siedzeniu w Internecie. Myślę, że zamknięcie Internetu na pięć lat byłoby niesamowitym doświadczeniem. Każdy zobaczyłby ile sztuki tworzy się poza tym spamem. Na świecie w użyciu jest za dużo technologii". Dodał również: "I am the biggest technophobe of all time."
Nigdy nie śpiewa z playback'u
Ma Brata, Geoff'a Dwight'a, którego wyrzekł się wiele lat temu.
Sir Elton Hercules John (ur. 25 marca 1947 w Pinner jako Reginald Kenneth Dwight) – brytyjski piosenkarz, kompozytor i pianista początkowo związany z gatunkami rock and roll i psychodeliczny rock, później ewoluujący w kierunku muzyki środka, soft rocka, stał się w końcu gwiazdą współczesnej muzyki pop.
Ojciec pianisty - Stanley Dwight był wojskowym ze służb RAF-u. Był człowiekiem dość nerwowym i apodyktycznym, z tego też w domu często było słychać kłótnie rodziców małego Rega. Jako dziecko uczęszczał do County Grammar School w Pinner do 15 roku życia, kiedy to na niedługo przed egzaminem maturalnym postanowił opuścić szkołę, na rzecz muzyki. Dyrektor zgodził się wypisać Reginalda, jednak pod warunkiem dania słowa, że da sobie radę w życiu. Kiedy Elton zaczął całkowicie poważnie myśleć nad swą karierą muzyczną, ojciec chciał pokierować go na coś mniej ekstrawaganckiego – widział swego syna w roli bankiera. Przyszły showman myślał jednak tylko o muzyce. Uwielbiał grać na fortepianie. Naukę gry na tym instrumencie rozpoczął w wieku 3 lat, a już rok później zaskoczył swą matkę grając ze słuchu "The Skater's Waltz" Winifreda Atwella. Niedługo później grą na fortepianie zaczął urozmaicać rodzinne uroczystości, a w wieku 7 lat zaczął pobierać profesjonalne lekcje. Na zajęciach wyróżniał się swymi zdolnościami wraz z umiejętnością komponowania melodii. W wieku 11 lat wygrał stypendium dla juniorów do Royal Academy Of Music. W ciągu następnych pięciu lat, Elton uczęszczał na sobotnie lekcje na Akademii, chodząc równolegle do szkoły w Pinner. Od kiedy tylko zaczął grać, uwielbiał grywać Chopina i Bacha. Śpiewał też w chórze na Royal Academy of Music. Gdy pianista miał 15 lat, jego rodzice rozwiedli się.
W wieku 15 lat, dzięki pomocy matki Sheili i ojczyma "Derfa", Reginald Dwight został weekendowym pianistą pobliskiego pubu Northwood Hills, gdzie grał piątkowymi, sobotnimi i niedzielnymi nocami. Grał country z repertuaru Jim Reevesa: "He'll Have to Go", irlandzkie piosenki takie jak "When Irish Eyes Are Smiling", stare pubowe szlagiery jak "Roll Out the Barrel", ale też utwory napisane przez samego siebie.
W 1964 roku poznał wokalistę Longa Johna Baldry'ego i saksofonistę Eltona Deana (później muzyka związanego m.in. z Soft Machine) i z nimi uformował swój pierwszy zespół nazwany Bluesology, jednak nie zagrzał tam długo miejsca. Wkrótce znudziło mu się granie muzyki soulowej w Bluesology. Poprzez ogłoszenie w gazecie poznał Berniego Taupina: Brytyjska wytwórnia "Liberty" szukała nowych talentów. Na pytanie człowieka z wytwórni "Umiesz śpiewać?" pianista odparł: "Nie bardzo, proszę pana". "Dobra, nauczysz się. A piszesz piosenki?" - ciągnął pracownik. "Tylko melodie. Teksty nie najlepiej mi idą" - miała brzmieć odpowiedź. Na szczęście teksty szły nieźle drugiemu obecnemu na przesłuchaniu młodzieńcowi - Berniemu Taupinowi. Ku zaskoczeniu obydwaj dostali tę pracę, a nawet zaliczkę: Elton - 15 funtów, a Bernie 10. Taupin został tekściarzem muzyka i jest nim do dziś. Jest autorem niemal wszystkich piosenek Eltona Johna.
7 maja 1968 roku Reginald Kenneth Dwight oficjalnie zmienił nazwisko na Elton John (John po Long Johnie Baldrym, a Elton po saksofoniście Eltonie Deanie), a już rok później wydał pierwszy solowy album zatytułowany "Empty Sky". Płyta została ciepło przyjęta przez krytyków, ale nie odniosła sukcesu komercyjnego. Natomiast kolejny album, "Elton John", stał się wielkim hitem, tak jak i utwór "Your Song", który skutecznie wypromował macierzystą płytę, która to jako pierwsza Eltona zdobyła za Oceanem tytuł złotej. Następne longplaye biły rekordy popularności, zwłaszcza w najbardziej przychylnym dla Eltona kraju jakim były Stany Zjednoczone. Z jednej strony sława, z drugiej kompleksy na punkcie własnego wyglądu i skłonności homoseksualne – to wszystko zderzyło się w jednym okresie. Elton nie mogąc sobie poradzić ze swymi problemami, sięgnął po narkotyki i alkohol i wkrótce uzależnił się. W połowie lat 70., mimo że był już na muzycznym szczycie, wcale nie czuł się szczęśliwy. Cierpiał na bulimię, alkoholizm i narkomanię. Podobno popijał i chorobliwie obżerał się już jako nastolatek. Żeby zapomnieć o domowych awanturach, apodyktycznym ojcu, tremie przed pierwszymi publicznymi występami. Nałogi pogłębiało poczucie wyobcowania. Aby z powodu swych kompleksów paradoksalnie zwrócić na siebie uwagę, Elton zaczął szokować na koncertach – zarówno strojem, jak i zachowaniem. To wszystko nie przeszkodziło mu w dalszym szturmowaniu list przebojów. Przeszkodą nie było również oficjalne przyznanie się Eltona do homoseksualizmu w roku 1976 w wywiadzie dla magazynu "Rolling Stone".
Muzyka Eltona Johna przez czas jego kariery cały czas się zmieniała. W latach 70. w muzyce Rega dominował fortepian i gitara, lata 80. opanowała moda na dźwięki syntetyczne. Modzie tej uległ też Elton, oprócz tego zaczął komponować bardziej dynamiczne piosenki jak na przykład "I'm Still Standing". W latach 90. piosenkarz umiejętnie uwydatnił swój dojrzały już, aksamitny głos, poprzez komponowanie ballad, z których wiele stało się przebojami. Tylko jeden element twórczości Eltona pozostaje niezmienny – fortepian. Z tego dość nietypowego dla rock'n'rolla instrumentu Eltonowi udało się zrobić swój największy atut.
14 lutego 1984 wziął w Sydney ślub z Niemką Renate Blauer. Oficjalnie małżeństwo przetrwało cztery lata, ale podobno już w noc poślubną gwiazdor zostawił żonę samą, jadąc do jednego ze swoich kochanków. W jednym z wywiadów przyznał z goryczą: "Niszczyłem swoich partnerów. Odzierałem ich z tożsamości. Dostawali darmowy bilet na któreś z moich światowych tournée, koszulę od Versace, zegarki Cartiera, drogie samochody, a pół roku później szczerze mnie nienawidzili, bo przy okazji odbierałem im godność".
13 lipca 1985 w Londynie i Filadelfii odbyły się wielkie koncerty charytatywne pod hasłem Live Aid zorganizowane przez Boba Geldofa z Boomtown Rats. Elton wraz z ponad 50 innymi gwiazdami muzyki takimi jak Paul McCartney, Wham!, Queen, Bob Dylan, Mick Jagger, The Beach Boys, Madonna, Tina Turner, B.B. King i The Who zebrał ponad 100 milionów dolarów dla ofiar głodu w Afryce.
28 czerwca 1986 zespół Wham! dał pożegnalny koncert na stadionie Wembley w Londynie. Elton John wystąpił na nim gościnnie, by odśpiewać z George'em Michaelem piosenkę "Candle in the Wind".
10 lutego 1990 wraz z Lisą Stansfield uznany został za najlepszego wokalistę i najlepszą wokalistkę w Anglii.
20 kwietnia 1992 roku Elton John wziął udział w koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert na stadionie Wembley, poświęconym pamięci Freddiego Mercury'ego. Śpiewa Bohemian Rhapsody (wspólnie z Axlem Rose'em) i The Show Must Go On.
W 1993 roku Elton John poznał, wtedy jeszcze 30-letniego, Davida Furnisha, który wkrótce został jego partnerem: "To mężczyzna mojego życia" – powiedział Elton.
2 stycznia 1993 piosenkarz pobił, należący do Elvisa Presleya, rekord najdłuższego pobytu w US Top 100 (23 lata). Piosenka "Your Song" znalazła się na 24. miejscu zestawienia.
1 czerwca 1993 w Paryżu Elton John został uhonorowany jednym z najwyższych francuskich odznaczeń za osiągnięcia w dziedzinie kultury i sztuki.
W marcu 1995 roku Elton John i Tim Rice otrzymują Oscara za piosenkę "Can You Feel the Love Tonight" do filmu "Król Lew". Następny rok przynosi nagrodę Królewskiej Akademii Muzycznej (Elton jest jedynym w historii kompozytorem muzyki rozrywkowej, który dostał tę nagrodę).
27 lutego 1996 odebrał w Pałacu Buckingham w Londynie order Komandora Imperium Brytyjskiego, przyznany mu przez królową.
17 stycznia 1997 roku Elton ponownie wystąpił z Queen w Paryżu, śpiewając The Show Must Go On. Okazją do występu było otwarcie nocnej gali z udziałem Maurice'a Bejarta.
Rok 1997 to wyjątkowo niefortunny okres dla Eltona. Najpierw śmierć Gianniego Versace, włoskiego projektanta mody, który był bliskim przyjacielem Brytyjczyka, potem kolejna tragiczna śmierć – księżnej Diany, która również należała do grona przyjaciół muzyka. "Candle in the Wind 1997", piosenka zaśpiewana przez Eltona na pogrzebie Diany z napisanym na nowo tekstem, sprzedała się w rekordowej liczbie 32 mln egzemplarzy, co jest równoznaczne z pobiciem rekordu sprzedaży singla ustanowionego przez Binga Crosby utworem "White Christmas".
1 stycznia 1998 roku Królowa Elżbieta II nadała Eltonowi szlachectwo za promocję kultury brytyjskiej w świecie. Wprawdzie Elton John może używać tytułu "Sir" od 1 stycznia, ale uroczystość nadania szlachectwa odbyła się dopiero 24 lutego. Również na początku roku piosenkarzowi zaproponowano 6 mln funtów brytyjskich za napisanie autobiografii, ale Elton zażądał 10 mln, co jest najwidoczniej za wysoką ceną dla wydawnictwa.
Kolejnym osiągnięciem Sir Eltona było zdobycie nagrody Grammy (już piątej) 25 lutego w kategorii "najlepszy męski wykonawca popowy" za wykonanie "CITW 1997". Tym samym Elton dokonał rzeczy bardzo rzadkiej – zdobył 3 najważniejsze nagrody amerykańskiego przemysłu muzycznego w ciągu jednego roku. Pozostałe to Billboard Magazine Award i American Music Award w kategorii "najlepszy dojrzały wykonawca męski". Kolejne miesiące roku 1998 przyniosły kilka przykrych wiadomości. Odeszli kolejni znajomi Eltona: Tammy Wynette okrzyknięta królową country, Linda McCartney i Frank Sinatra. Sam Elton pokłócił się ze swoim wieloletnim menedżerem Johnem Reidem w wyniku czego Reid został wyrzucony z pracy. O tym jak ciężko Elton przeżył te przykre zdarzenia świadczy jego wypowiedź podczas rozdania nagród Ivor Novello (była to już co najmniej ósma nagroda Ivor Novello dla Eltona): "If someone had told me last year that Gianni Versace would be gone, and that Princess Diana would be gone, and Linda McCartney would be gone, and that I wouldn't have a manager, I'd have said you were f****** mad." (Gdyby ktoś powiedział mi rok temu, że Gianni Versace odejdzie i że Księżna Diana odejdzie i Linda McCartney odejdzie i że nie będę miał menadżera, powiedziałbym że jest piep... szaleńcem.). Również w 1998 roku Elton skomponował muzykę do dwóch musicali wytwórni Disneya, która po sukcesie ścieżki dźwiękowej do "Króla Lwa" zaproponowała zespołowi Elton John – Tim Rice stałą współpracę. Pierwszy to musicalowa wersja właśnie "Króla Lwa" (przedstawienie zdobyło 6 nagród Tony – musicalowych odpowiedników Oscarów), drugi nosi tytuł "Elaborate Lives: The Legend of Aida".
Elton John związany jest ze zbiórką funduszy na walkę z AIDS. Niewątpliwie wpływ na to miała wywołana tą chorobą śmierć jego przyjaciół jakimi byli Ryan White i Freddie Mercury. Jest jedynym pianistą, który współpracował i występował z tak wieloma różnymi artystami. Do najważniejszych z nich należą: Millie Jackson (utwór "Act of War"), Cliff Richard ("Slow Rivers"), Jennifer Rush ("Flames of Paradise"), Aretha Franklin ("Through the Storm"), Stevie Wonder ("I Guess That Why They Call It the Blues", "Dark Diamond"), zespół Queen, George Michael, Kiki Dee, Eric Clapton, Marc Bolan, Spice Girls, Luciano Pavarotti, Guns N' Roses, Nik Kershaw, Tammy Wynette, Chris Rea, Little Richard, Eminem, Paul Young, Leonard Cohen, Anastacia, Rihanna, LeAnn Rimes, Blue, Shania Twain, John Lennon, Backstreet Boys, Cher, Ru Paul, Tina Turner.
Jest homoseksualistą. W 1976 podał do publicznej wiadomości, że jest biseksualistą, jednak później to odwołał i przyznał, że jest gejem. 14 lutego 1984, na prośbę swojej matki, poślubił Niemkę Renate Blauel, z którą po czterech latach się rozwiódł. 21 grudnia 2005, po 12 latach związku, zawarł związek cywilny z Davidem Furnishem. Ślub został zawarty na zamku w Windsorze.
Przez dość długi okres swojej kariery John walczył z uzależnieniem od alkoholu, kokainy, jedzenia czy szaleństwa zakupowego. W 1975, presja jaką na muzyku wywierało gwiazdorstwo, zaczęła wymykać się spod kontroli. Podczas koncertów "Elton Week" w Los Angeles tegoż roku, Elton cierpiał z powodu przedawkowania narkotyków. W latach osiemdziesiątych pianista walczył też z bulimią. W wywiadzie dla CNN w 2002, Larry King zapytał muzyka, czy był świadomy, że księżna Diana również cierpiała z powodu tej dolegliwości. John odparł, "Tak, wiedziałem o tym. Oboje byliśmy bulimikami." (Yes, I did. We were both bulimic)
Pod koniec lat osiemdziesiątych dla wszystkim z wyjątkiem Eltona stało się jasne, że artysta zmierza do samozniszczenia. W jednym z późniejszych wywiadów wyznał, że ciężko mu uwierzyć, że doprowadził się do ówczesnego stanu. "Wszyscy wokół powtarzali mi, że jest ze mną źle, a ja nie zdawałem sobie z tego sprawy. Patrzę teraz na te zdjęcia sprzed lat i widzę, jak bardzo byłem nieszczęśliwy. W oczach nie było życia, ale nie myślałem o tym, że jestem uzależniony, już bardziej docierało do mnie, że mam problemy ze sławą. Myślałem że to dlatego, że wciąż odnoszę sukcesy i dobrze mi się powodzi. Myślałem, że jestem na tyle inteligentny, że sam rozwiążę wszystkie moje problemy." Jak wspominał piosenkarz, w latach 80. bywały okresy, kiedy nie brał narkotyków i zaczynał wracać do zdrowia. "Pracowałem jak szalony, biegałem, grałem w tenisa i ogólnie czułem się świetnie." Zawsze kończyło się to jednak kolejnym powrotem do nałogu i jeszcze silniejszym uzależnieniem się. Po 16 latach zmagania się ze swymi słabościami, pianista nie mógł dłużej znieść swego stylu życia i zapisał się do Centrum Leczenia Uzależnień w Ameryce. 29 lipca 1990 w szpitalu luterańskim Parkside w Chicago, rozpoczął 6-tygodniową terapię odwykową, walcząc z bulimią oraz uzależnieniem od narkotyków i alkoholu. Jak sam przyznał, na tę decyzję wpłynęła śmierć Ryana White, amerykańskiego nastolatka, który zmarł na AIDS w tym samym roku (Elton zagrał utwór Skyline Pigeon na jego pogrzebie), a przez ostatnie lata życia chłopca wraz z innymi gwiazdami dodawał mu otuchy w walce z chorobą i odtrąceniem przez społeczeństwo. Innym bodźcem był jego ówczesny partner - Hue, który podobnie jak Elton był nałogowym alkoholikiem, narkomanem i bulimikiem. Zapisał się na terapię jako pierwszy, co rozzłościło Eltona, gdyż był on przekonany, że Hue wcale nie ma takich problemów. Po powrocie ze spotkania z partnerem w USA, artysta załamał się. Jak później mówił - zaszył się w swoim domu w Holland Park w Londynie i nie wychodząc z niego przez dwa tygodnie pił i brał kokainę. Dopiero drugie spotkanie w Arizonie doprowadziło do przełamania się Johna i podjęciu decyzji o leczeniu.
Dyskografia
1969 Empty Sky
1970 Elton John (album)
1970 The Games (Original Soundtrack)
1970 Tumbleweed Connection
1971 Friends (soundtrack)
1971 11-17-70 (*11-17-70 w USA) [live] UK #20, US #11
1971 Madman Across the Water
1972 Honky Chateau
1973 Don't Shoot Me I'm Only the Piano Player
1973 Goodbye Yellow Brick Road
1974 Elton John's Greatest Hits UK #1 (11), US #1 (10) (16x Platyna)
1974 Caribou
1975 Captain Fantastic and the Brown Dirt Cowboy
1975 Rock of the Westies
1975 West of the Rockies [live]
1976 Here and There [live] UK #6, US #4
1976 Blue Moves
1977 Elton John's Greatest Hits Volume II UK #6, US #21 (5x Platyna)
1978 A Single Man
1979 A Single Man In Moscow
1979 Victim of Love
1980 21 at 33
1980 Lady Samantha UK #56
1980 Elton John's Milestones
1981 The Fox
1982 Jump Up!
1983 Too Low for Zero
1984 Breaking Hearts
1985 Your Songs
1985 Ice on Fire
1986 Leather Jackets
1987 Elton John's Greatest Hits Vol. 3 UK #43, US #24
1987 Live in Australia
1988 Reg Strikes Back
1989 Sleeping With the Past
1990 To Be Continued US #82
1990 The Very Best Of Elton John UK #1
1992 The One
1992 Rare Masters
1992 Elton John's Greatest Hits 1976-1986
1993 Duets
1994 Reg Dwight's Piano Goes Pop
1994 Chartbusters Go Pop! 20 Legendary Covers from 1969/70 as Sung by Elton John
1994 The Lion King Soundtrack
1994 Classic Elton John
1995 Made in England
1995 Love Songs
1997 The Big Picture
1997 In Memory (w hołdzie Księżnej Dianie)
1998 Tammy Wynette remembered
1999 The Muse
1999 Aida
2000 Elton John One Night Only [live] UK #7, US #65
2001 Songs from the West Coast
2001 Prologue
2002 Live at the Ritz
2002 Greatest Hits 1970 - 2002
2004 Peachtree Road
2006 The Captain & the Kid
2007 Rocket Man: The Definitive Hits UK #2, US #9
2008 The Red Piano [live]
Ciekawostki
Ma na koncie 200 milionów sprzedanych płyt.
Ma 171 cm wzrostu.
Cierpi na epilepsję.
Legalnie zmienił imię i nazwisko na Elton Hercules John.
John był pierwszą zachodnią gwiazdą rocka, która wystąpiła w Izraelu w 1979.
Obliczono, że średnio kupuje 9 sztuk garderoby dziennie.
Jest ojcem chrzestnym syna Johna Lennona, Seana.
Dwa razy był prezesem Watford Football Club.
W 1994 roku Elton John został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
Wygrał Polar Music Prize Szwedzkiej Akademii Muzycznej w 1995 roku.
24 Lutego 1998 otrzymał tytuł szlachecki od królowej Elżbiety za osiągnięcia muzyczne i wkład w fundację charytatywną na rzecz walki z AIDS.
W 2004 roku zajął 3 miejsce na liście ogłoszonej przez amerykańską gazetę "Globe" na najbardziej zachłanne gwiazdy.
Piosenkę "Song for Guy" dedykował Guyowi Burchettowi, który zginął w wypadku motocyklowym.
Piosenkę "Empty Garden" dedykował Johnowi Lennonowi.
14 czerwca w słynnym Gabinecie Figur Woskowych Madame Tussaud postawiono rzeźbę Eltona Johna. Zużyto na nią 126 kg czekolady. Była to nagroda dla najpopularniejszego muzyka Wielkiej Brytanii.
Zwycięzca muzycznej nagrody Grammy dla piosenkarza.
Do swej piosenki "Candle in the wind" napisał nowy tekst dla uczczenia Księżnej Diany i zaśpiewał ją na jej pogrzebie. Od tamtej chwili (1997) nie wykonuje jej na koncertach, zastrzegając zarazem, że zrobi wyjątek na specjalne życzenie księcia Williama, jak to miało miejsce na koncercie dla Lady Di w 2007 roku.
Wieloletni Przyjaciel Diany Spencer "Królowej Ludzkich Serc".
Piosenkę "Philadelphia Freedom" poświęcił gwieździe tenisa Billiemu Jean Kingowi.
W 2007 roku pianista powiedział, że jest za zamknięciem Internetu. "Wyjdźmy na ulice, zorganizujmy marsz, protestujmy przeciwko ciągłemu siedzeniu w Internecie. Myślę, że zamknięcie Internetu na pięć lat byłoby niesamowitym doświadczeniem. Każdy zobaczyłby ile sztuki tworzy się poza tym spamem. Na świecie w użyciu jest za dużo technologii". Dodał również: "I am the biggest technophobe of all time."
Nigdy nie śpiewa z playback'u
Ma Brata, Geoff'a Dwight'a, którego wyrzekł się wiele lat temu.
Nie ma plików w tym folderze
-
0 -
0 -
0 -
0
0 plików
0 KB
Chomikowe rozmowy
Pokaż wszystkie
Pokaż ostatnie
anya-86 napisano 23.09.2015 18:32
SERIALE POLSKIE I ZAGRANICZNE - 2015 , FILMY NOWOŚCI 2015 ZAPRASZAM 
anya-86-filmy napisano 4.10.2015 23:02
SERIALE POLSKIE I ZAGRANICZNE - 2015 , FILMY NOWOŚCI 2015 ZAPRASZAM 
wert4y78uytrew napisano 17.10.2015 19:52
Arlleta napisano 23.01.2016 10:21
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (129)
