Kobieta nie jest grzechem

Literatura faktu, publicystyka, eseje

Zestawienie zakonnicy z prostytutkami jest szokujące. A jednak siostra Anna Bałchan ze Stowarzyszenia Sióstr Maryi Niepokalanej na rzecz Pomocy Dziewczętom i Kobietom pomaga tym, które z różnych powodów zostały zmuszone do pracy na ulicy. Siostra stworzyła dla nich dom, w którym mogą zacząć nowe życie i poczuć się bezpieczne i akceptowane. W książce Kobieta nie jest grzechem opowiada Katarzynie Wiśniewskiej o zasadach pracy streetworkera, przyczynach, dla których kobiety stają się prostytutkami oraz własnej drodze odkrywania powołania. Książkę uzupełniają wypowiedzi kilku jej podopiecznych oraz Ireny Dawid-Olczyk z fundacji La Strada. siostra Aanna Bałchan z zawodu jest mechanikiem obróbki skrawaniem. Nigdy nie pracowała w zawodzie. Skończyła teologię, szkoliła się w Instytucie Ericksonowskim
i zaliczyła kilka innych kursów, które teraz pomagają jej w pracy z ludźmi. Świetnie gra na gitarze i pięknie śpiewa. Przez dziesięć lat pracowała z dziećmi ? prowadziła grupy teatralne, muzyczne i turystyczne. Kilka lat temu prezydent Katowic Henryk Dziewior poprosił matkę generalną Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej, aby wskazała siostrę, która zajęłaby się pomocą osobom zmuszanym do prostytucji. Oddelegowano do tego zadania siostrę Annę Bałchan. Dwa lata temu siostra Anna założyła Stowarzyszenie Sióstr Maryi Niepokalanej na rzecz Pomocy Dziewczętom i Kobietom. Działa ono w Katowicach. Jego celem jest udzielanie pomocy kobietom, które chcą porzucić prostytucję i rozpocząć normalne życie, oraz tym, które mogą być prostytucją zagrożone.

Z komentarza:
""Zakonnica od prostytutek" - mówią inni. Kłótliwa baba, ledwo sapiens, misiu-baryłeczka - mówi sama o sobie. Z wykształcenia mechanik obróbki skrawaniem, z zawodu streetworker. W rozmowie z Katarzyną Wiśniewską s. Anna Bałchan ze Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej opowiada o tym, jak Bóg ją wyprowadził na ulicę i o skutkach zawierzenia Mu. W pracy z dziewczynami uczciwie stawia granice. Jest konsekwentna. Do propozycji pomocy dodaje za Jezusem: "Jeśli chcesz", bo na mus idą tylko jabłka do ciasta. Człowiek może powiedzieć "nie" i trzeba szanować czyjąś decyzję. Wyjawiając prawa rządzące ulicą, uczy jak pomagać, by nie narazić kogoś na niebezpieczeństwo, nie zabierać godności i samemu zachować dystans. Zwraca uwagę, iż wiara i zaangażowanie muszą być autentyczne i konkretne. Nie zaczyna rozmowy z dziewczyną od wręczenia religijnego obrazka. Nie obiecuje cudów, mimo iż takie się zdarzają. Słowa "Bóg cię kocha" przekłada na szklankę gorącej herbaty, wizytę u lekarza czy załatwienie adopcji niechcianego dziecka. Przestrzega, iż pomagać wszystkim znaczy nie pomóc nikomu. Prowadzi nas przed Najświętszy Sakrament, gdzie nabiera sił w solarium łaski. Szczerze przyznaje się do porażek, żartuje z własnych wpadek, przeplatając opowieści o realizacji swojego powołania anegdotami z własnego życia. Ostrzega przed uważaniem siebie za kogoś lepszego, gdyż każdy może upaść, równocześnie wskazując nadzieję powrotu dla tych, którzy gdzieś zgubili sens życia. Widząc wyzywający makijaż i krótką spódniczkę, zawsze patrzy na kobietę! Łamie stereotypy. Podając przykłady udowadnia, że skłonność do prostytuowania się nie jest zapisana w genach, wiele kobiet uprawiających najstarszy zawód świata nie lubi seksu, a uśmiech często maskuje dramat przemocy lub niewłaściwie ulokowanych uczuć. Wywiad-rzeka z s. Anną to książka napisana z humorem i dystansem o sprawach ważnych i trudnych. Dopełnieniem opowieści siostry Anny są świadectwa jej podopiecznych i Ireny Dawid-Olczyk z Fundacji La Strada. S. Anna prowadzi w Katowicach Stowarzyszenie im. Maryi Niepokalanej na rzecz Pomocy Dziewczętom i Kobietom."

czytają Hanna Kinder-Kiss i inni

Nie ma plików w tym folderze