audiobook Bardo t-s Grool Tybetańska Ksiega Umarłych

Według podejścia takich uczonych jak Carl Gustav Jung przekaz zawarty w tej księdze dotyczący tego, że świadomość zmarłego człowieka, zanim zamanifestuje się ponownie w nowym wcieleniu, doświadcza różnego rodzaju wizji, odpowiada archetypom wytworów indywidualnej i zbiorowej podświadomości. Tybetańska Księga Umarłych pochodzi z popularnej termy w Tybecie odnalezionej przez tertona Karma Lingpa ze szkoły ningma. Pierwsze tłumaczenia tej termy przez Evan-Wentz'a w XIX w. spowodowało ówcześnie wiele nieporozumień i porównań np. do mitologii "Księgi zmarłych" starożytnego Egiptu. Na język polski Tybetańską Księgę Umarłych przełożył Ireneusz Kania.

Buddyzm tybetański opiera się na doświadczeniach weryfikowanych z praktyką wadżrajany, którą można zrealizować bezpośrednio, np. poprzez tantry Jogi Najwyższej lub dzogczen. Stany związane ze śmiercią opisane były zgodnie z doświadczeniami praktykujących jak trzy rodzaje bardo:

Chikkhai bardo: bolesne bardo trwające już w czasie procesu umierania.

Chönyid bardo: niezwykłe świetliste bardo Dharmaty trwające dopiero w początkowym okresie "pośmiertnym", gdy świadomość całkowicie opuściło ciało, które opisują szczegółowo nauki dzogczen związane z praktyką thogal.

Sidpai bardo: bardo stanu "pośmiertnego" trwające od czasu bardo Dharmaty do czasu odrodzenia ("umiejscowienia się" w łonie przyszłej matki) jako przyszły człowiek lub inna istota, np. zwierzę takie jak ptak który urodzi się z jaja.

audiobook -l Tybetańska Ksiega Umarłych

Nie ma plików w tym folderze