Wojciech Fortuna - XI Zimowe Igrzyska Olimpijskie - Sapporo 1972.mp4
-
+ 2013 - Val di Fiemme -
+ 2015 - Falun -
+ 2017 - Lahti -
+ 2018 Pjongczang -
+ 2019 - Seefeld -
01. Oberstdorf - 29.12.2019 -
01. Oberstdorf - 29.12.2020 -
02. Garmisch-Partenkirchen - 01.01.2020 -
02. Garmisch-Partenkirchen - 01.01.2021 -
03. Innsbruck - 03.01.2021 -
03. Innsbruck - 04.01.2020 -
04. Bischofshofen - 06.01.2020 -
04. Bischofshofen - 06.01.2021 -
1. konkurs indywidualny -
1. konkurs indywidualny [Planica7] -
2. konkurs indywidualny -
2. konkurs indywidualny [Planica7] -
2020.01.11-12 Predazzo -
2020.01.18-19 Titisee-Neustadt -
2020.01.25-26 - Zakopane -
2020.02.01-02 Sapporo -
2020.02.08-09 Willingen -
2020.02.15-16 Bad Mitterndorf -
2020.11.21- 22 - Wisła -
2020.11.28-29 - Ruka Kuusamo -
2020.12.05-06 - Niżny Tagił -
2020.12.19-20 - Engelberg -
2020-2021 -
2021.01.09-10 Titisee-Neustadt -
2021.01.16-17 - Zakopane -
2021.01.23-24 Lahti -
2021.01.29-31 Willingen -
2021.02.06-07 - Klingenthal -
2021.02.13-14 - Zakopane -
2021.02.19-20 Râșnov -
2021.03.25-28 Planica -
2021.11.20-21 - Niżny Tagił -
2021-2022 -
69. Turniej Czterech Skoczni (2020-2021) -
Igrzyska Olimpijskie -
konkurs drużyn mieszanych -
konkurs drużynowy -
konkurs drużynowy [Planica7] -
konkurs indywidualny -
kwalifikacje -
Kwalifikacje -
kwalifikacje [prolog] -
Mistrzostwa Świata -
Prolog -
Turniej Planica 7
Wszystko rozpoczęło się w 1924 roku we francuskim Chamonix.
W imprezie, którą wtedy nazywano Tygodniem Sportów Zimowych, wzięło udział 258 sportowców z 16 krajów, w tym 7 z Polski. Lista konkurencji była stosunkowo krótka, a złożyły się na nią: narciarstwo klasyczne, łyżwiarstwo szybkie, łyżwiarstwo figurowe, hokej na lodzie, curling i bieg patroli wojskowych, przypominający dzisiejszy biathlon.
Już od drugiej edycji rozegranej w Sankt Moritz jednoznacznie mówiło się o zimowych igrzyskach olimpijskich. Program szybko stawał się szerszy i np. w 1936 roku znalazły się w nim także konkurencje narciarstwa alpejskiego, początkowo bojkotowanego przez Skandynawów. Z uwagi na wojenną przerwę kolejna igrzysk edycja odbyła się dopiero w 1948 roku. Zawitała wówczas ponownie do Sankt Moritz.
Wyjątkowymi igrzyskami były te z 1952 roku. Rozegrano je w Oslo, świątyni narciarstwa klasycznego, i wzbudziły one olbrzymie zainteresowanie. Do dziś różne źródła podają różną liczbę widzów konkursu skoków na Holmenkollen. Bezsprzecznie była to największa publiczność w historii - ocenia się, że kibiców mogło być nawet 100 tysięcy!
W Cortinie d'Ampezzo świętowaliśmy pierwszy zimowy medal Polaka, zdobyty przez Franciszka Gronia-Gąsienicę.
Pod znakiem niespodzianek stały igrzyska w Sapporo (złote medale Wojciecha Fortuny w skokach i Hiszpana Fernandeza Ochoy w slalomie), a pod znakiem zmiany gospodarza te z Innsbrucku z 1976 roku, które miały odbyć się w Denver.
Na drugich IO w Lake Placid (1980) najjaśniej błyszczy gwiazda Erica Heidena. Amerykański panczenista wygrywa wszystkie konkurencje w swojej dyscyplinie: bieg na 500 m, 5 000 m, 1 000 m, 1 500 m i 10 000 m i z Lake Placid wywozi aż 5 złotych medali! Inny rekord osiem lat później ustanowił Matti Nykanen. Fenomen skoków narciarskich zdobył w Calgary komplet trzech złotych medali w trzech konkurencjach.
Liczba reprezentacji zainteresowanych startem na IO rośnie z roku na rok. Do Sarajewa (1984) jadą przedstawiciele 49 państw, do Calgary (1988) – 57.
W Nagano, do którego pojechały reprezentacje z 72 krajów, liczba wszystkich sportowców po raz pierwszy przekroczyła 2 000. Rozegrano 68 konkurencji w 7 dyscyplinach. W klasyfikacji medalowej zwyciężają Niemcy (z 28 medalami, w tym 12 złotymi), którzy wyprzedzają Norwegów i reprezentację Rosji.
Lata 90-te przyniosły szereg zmian. W 1992 roku w Albertville zamiast ZSRR wystąpiła już Wspólnota Niepodległych Państw, w barwach której pobiegła m.in. Raisa Smietanina, pierwsza w historii olimpijska zimowa z dziesięcioma "krążkami"na koncie.
Na kolejne zimowe igrzyska nie było trzeba czekać długo - odbyły się już po dwóch latach. MKOl zdecydował bowiem, że lepiej będzie rozdzielić je od letnich, dzięki czemu jedne i drugie będą odbywały się nie w tym samym roku ale naprzemiennie co dwa lata. W tej sytuacji w norweskim Lillehammer rywalizowano już w 1994 roku. Igrzyska okazały się bajeczne, zgromadziły nieprzebrane tłumy widzów, i dla wielu są najwspanialszymi w całej historii.
Bardzo ważne wydarzenie miało miejsce cztery lata później w Nagano. Kolejne trzy złote medale zdobył norweski as biegów narciarskich Bjoern Daehlie. Od tej pory ma on już aż osiem tytułów mistrza olimpijskiego i do dziś dzierży rekord wszech czasów jeśli chodzi o zimowe igrzyska. W jego dorobku są też cztery srebrne krążki. Inny rekord ustanowił cztery lata później Ole Einar Bjoerndalen. Norweski biathlonista wygrał wszystkie cztery rozegrane konkurencje w swojej dyscyplinie. Dziś Bjoerndalen w klasyfikacji wszech czasów jest drugi, tylko za Daehliem.
W Salt Lake City (2002) po 30 pozbawionych jakichkolwiek sukcesów latach medale wreszcie trafiają także do Polaków. Adam Małysz zdobywa brąz podczas konkursu na skoczni normalnej i srebro na skoczni dużej. Medale udaje się wywalczyć polskiej reprezentacji również w Turynie (2006), Vancouver (2010) i Soczi (2014). Ostatnia z imprez jest dla Polaków szczególnie szczęśliwa. Z Rosji przywozimy bowiem aż 6 medali, w tym 4 złote.
W sumie Polacy zdobyli 20 medali podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich: 6 złotych, 7 srebrnych i 7 brązowych. Najwięcej złotych krążków przyniosły nam skoki narciarskie, co jest zasługą Kamila Stocha (2 złota) i Wojciecha Fortuny, biegi narciarskie (2 złote medale Justyny Kowalczyk) i łyżwiarstwo szybkie (złoto Zbigniewa Bródki).