Lotr Complete Recordings Fellowship of the Ring.zip

Howard Shore ‎– The Lord Of The Rings - The Complete Recordings

Trzy lata ciężkiej pracy, "armia" muzyków i wielomiesięczne sesje nagraniowe - tak w ogromnym skrócie można streścić historię pracy nad muzyką do filmowej adaptacji trylogii Tolkiena: Władca Pierścieni. Do samego tylko Powrotu Króla materiał nagrywany był ponad trzy miesiące - to prawdziwy ewenement, nawet wśród dużych hollywoodzkich produkcji. Zwykle kompozytorzy pracują nad muzyką kilka tygodni, a jest ona nagrywana w niedłużej, niż tydzień. Widać więc, że Władca Pierścieni jest czymś wyjątkowym. Ale trud Howarda Shore nie poszedł na marne. Już przy pierwszej części - Drużyna Pierścienia - jego muzyka została nagrodzona Oscarem. Kompozycje z Powrotu Króla natomiast otrzymały dotychczas nagrodę Golden Globe oraz nominację do Oscara. Ta recenzja, oprócz opisu muzyki z finałowej części Władcy..., będzie niejako podsumowaniem całej muzycznej strony trylogii.

Ostatnie dokonanie Howarda Shore jest przez jednych wysławiane pod niebiosy, a przez innych mieszane z błotem. Głównym argumentem przeciwników tej partytury jest brak nowych tematów, w stosunku do części poprzednich. Jest to jednak opinia mylna. W Powrocie Króla nie brakuje wcale nowych tematów, ale rzeczywiście, szeroko wykorzystano również wcześniejsze. Taki właśnie był plan! Peter Jackson na samym początku zażyczył sobie stworzenie niewielkich tematów, niemal dla każdej istotnej postaci filmu. Z rozwojem fabuły powracały te tematy, często już rozbudowane i towarzyszyły danej postaci w każdej części. Howard Shore ilustruje więc film przy pomocy tematów muzycznych - dzięki temu słuchając jego kompozycji, bardzo łatwo się zorientować, jakim wydarzeniom czy postaciom towarzyszy.

O ile w Drużynie Pierścienia można znaleźć wiele dynamicznej muzyki ilustracyjnej, tak w kolejnych częściach jest jej coraz mniej. Oczywiście nie brakuje muzyki dynamicznej, ale nie są to typowe kompozycje ilustracyjne; nie są też już tak lekkie w odbiorze. Z każdą kolejną częścią, Shore formą swojej muzyki przybliżał się do muzyki klasycznej. I oczywiście najbardziej słychać to właśnie w Powrocie Króla - wystarczy posłuchać wstępu i zakończenia (końcówka ostatniego utworu). Styl Shore`a, moim zdaniem, tu jeszcze bardziej zbliżył się do stylu klasycznego kompozytora, Sibeliusa.

Ogromną zaletą tej partytury jest jej niezwykła spójność, przez wszystkie części. I nie mam na myśli spójności tematów, ale chociażby "barwę" orkiestry, wykorzystanie pewnych instrumentów, czy chórów. Przy tym wszystkim nie jestem w stanie powiedzieć, aby Howard Shore kopiował swoje poprzednie rozwiązania. Każda kolejna partytura przynosi coś zupełnie nowego, jednocześnie rozwijając to co już było.

Powrót Króla rozpoczyna utwór A Storm is Comming - jest to melanż wielu starych jak i nowych tematów, a wszystko w formie, jak już wspomniałem, zbliżonej do klasyki. Jak i poprzednio, tak i tu, Shore zaserwował nam pierwszym utworem znakomite wprowadzenie do całej historii. Duża dawka emocji przychodzi wraz z Minas Tirith - początkowo dość spokojny i mroczny, dalej wybucha pełnymi patosu chórami oraz cudownym, delikatnym ale jednocześnie pełnym energii wokalem Bena del Maestro.

Jednym z najbardziej niezwykłych utworów jest również Shelob`s Lair. Tu Shore, po raz kolejny, stworzył zupełnie nowy muzyczny świat. Jak dla Shire, Rivendell czy Morii, tak i tu kompozytor wprowadził coś zupełnie nowego. Utwór mroczny bardzo ciężki, nieco "bałaganiarski" o gęstej atmosferze. Coś równie niezwykłego można znaleźć w kolejnym utworze, Ash and Smoke. Przepiękny, a jednocześnie bardzo chłodny chór to serce tego utworu. Są to bardzo delikatne, ale ostre głosy kojarzące się z duchami.

Te kilka wybranych utworów nie stanowi jakiegoś, lepszego materiału. Po prostu wywarły one na mnie największe wrażenie. W tym miejscu powienienem wspomnieć jeszcze o finałowej piosence wykonywanej przez Annie Lenox, Into the West. Utwór ten oparty jest o nowy temat muzyczny, tzw. temat Grey Havens. Ta znakomita piosenka (Shore otrzymał za nią Złoty Glob) moim zdaniem, nie do końca pasuje do całej partytury. Ma ona zbyt duży, typowo rozrywkowy wydźwięk. Nie mniej jednak, jest ona ciekawym, ni to wesołym, ni smutnym zakończeniem. Przepełniona nadzieją i patosem. Po piosence następuje jeszcze krótkie, kulminacyjne "zamknięcie" całej historii przez orkiestrę.

Choć trzy partytury ilustrujące trylogię stanowią spójną całość, to jednocześnie są bardzo odmienne. Powrót Króla jest pod wieloma względami odmienny od Drużyny Pierścienia. Kompozycje Howarda Shore stały się bardziej dojrzałe, ale i trudniejsze w odbiorze; stanowią znakomite podsumowanie tej muzycznej przygody. Nie mogę zgodzić się z tymi, którzy nisko oceniają pracę kompozytora. Władca Pierścieni, w całości, jak i w każdej części z osobna, to genialna muzyka i monumentalne muzyczne przedsięwzięcie, jakiego nie doświadczymy prawdopodobnie przez dłuższy okres.

Część recenzji autorstwa Łukasza Remisia.