Zweig Stefan - 24 godziny z życia kobiety.zip

Saul Bellow - Przypadki Augie'ego Marcha

Kryptoautobiograficzna powieść S. Bellowa, w której za wzór posłużyła pisarzowi powieść pikarejska z jej rozlicznymi środowiskami i przygodami, oryginalnymi postaciami i żywiołowością opowiadania. Tytułowy bohater, Augie March, to niepozorny Żyd z Chicago, który przeciwstawia się próbom ukształtowania go przez dorosłych i wybiera niezależność. Jest kolejno sprzedawcą, złodziejem książek i zawodowym związkowcem. W Meksyku, gdzie zabiera go bogata kochanka, poluje na iguany, zostaje też służącym ekscentrycznego milionera, który pisze traktat o szczęściu z pozycji bogaczy. W czasie wojny Augie zaciąga się do marynarki handlowej, a po storpedowaniu okrętu dryfuje na tratwie w towarzystwie marynarza cieśli – genialnego szaleńca, wyrzucanego za kontrowersyjne poglądy z kilku uczelni. Spokój Augie odnajdzie w Paryżu, gdzie po wojnie zamieszka wraz z żoną Stellą, dzięki której uda mu się umknąć przed meksykańską policją. Po obfitującym w przygody życiu bohater, pełen zrozumienia dla człowieczej doli, przyjmie postawę optymistycznego stoicyzmu.

Aldous Huxley - Kontrapunkt

"Istotą nowego sposobu patrzenia jest różnorodność. Różnorodność oczu i rozmaitość oglądanych widoków. Jeden człowiek ocenia wypadki z punktu widzenia biskupa, drugi pod kątem widzenia ceny flanelowych kaftaników, inny z punktu widzenia wesołej zabawy. Każdy ze swego punktu widzenia dostrzega inną postać zjawiska - odmienny pokład rzeczywistości. Otóż ja chcę patrzeć równocześnie wszystkimi oczami" - mówi jedna z postaci Kontrapunktu, porte-parole autora, pisarz Filip Quarles. Kontrapunkt, jedna z wielu w XX wieku powieści o artystach, jest realizacją program Quarlesa. Jej bohaterowie - malarze, pisarze, dziennikarze, politycy, filozofowie, uczeni, kabotyni i święci, arystokraci i parweniusze, damy i kokoty, matrony i kobiety wyzwolone - choć są nośnikami autorskich idei (intelektualizm jako model życia, szanse cywilizacji, ludzie jako obiekty przyrodnicze, obowiązki artysty), nie tracą wyrazistości psychologicznej i pełni wymiaru.

Thomas Bernhard - Korekta

Bohaterami wydanej w 1975 roku powieści są trzej dawni koledzy szkolni, pochodzący z Górnej Austrii. Narrator, matematyk z Uniwersytetu w Cambridge, przyjeżdża po latach nad rzekę Aurach do preparatora ptaków Hoellera i wprowadza się na poddasze jego domu, gdzie zamierza zebrać i uporządkować tysiące notatek, pozostawionych tam przez ich przyjaciela Roithamera, profesora fizyki w Cambridge. Roithamer, postać wykazująca wiele podobieństw do słynnego filozofa Ludwiga Wittgensteina, przez wiele lat budował dla siostry w geometrycznym centrum tamtejszego lasu osobliwy budynek nazywany Stożkiem, a dowiedziawszy się o jej śmierci, popełnił samobójstwo. Towarzyszymy w próbie rekonstrukcji rozpadu osobowości geniusza, nieustannie zmuszającego się do korygowania swoich przemyśleń, zanim proces ten przerwie właściwa korekta – śmierć. Jedyną logiczną konkluzją życia jest zanegowanie własnego istnienia. "Korekta", jeden z kamieni milowych w ewolucji Bernharda, mimo przytłaczającego tematu, stanowi pasjonującą lekturę. Mistrzostwo języka tej powieści, swą formą i energią afirmuje życie w stopniu wyższym niż w innych jego wielkich powieściach.

Henry Miller - Zwrotnik Raka

Zwrotnik Raka jest debiutem autora, nowojorczyka, osiadłego z początkiem lat trzydziestych w Paryżu; tam też w 1934 r. książka została opublikowana nakładem ekskluzywnego angielskiego wydawcy rezydującego również w stolicy Francji. Utwór entuzjastycznie powitały takie znakomitości, jak Ezra Pound i T. S. Eliot, rozgłos jednak przyniósł mu dopiero wprowadzony w 1937 r. zakaz wwożenia do USA „gorszącej" książki. (Inny „Amerykanin w Paryżu", Ernest Hemingway, uczestniczył w przemycaniu niecenzuralnej publikacji via Kanada.) Atmosfera skandalu przygłuszyła istotną, bardzo w istocie wysublimowaną wartość artystyczną tej powieści, jak i całego cyklu,w którego skład wchodzą ponadto Czarna wiosna i Zwrotnik Koziorożca. Piętnaście epizodów z życia amerykańskiego ekspatrydy ukazuje przymierającego głodem, imającego się różnych zajęć intelektualistę, żarliwie oddającego się miłosnemu zapamiętaniu, opisanemu z pełną otwartością, językiem zawzięcie odrzucającym wszelkie eufemizmy. Powieść swą Milier określał jako zniewagę wyrządzoną siedmiu fundamentalnym wartościom i symbolom kultury: Sztuce, Bogu, Człowieczeństwu, Przeznaczeniu, Czasowi, Miłości i Pięknu. Miała też być „środkiem na przeczyszczenie" obolałej od urazów, poniżeń i cierpień psychiki autora. Stała się czymś więcej: artystyczną katharsis i aktem „totalnego stawania się" osobowości, a także wspaniałym, romantycznym z samej istoty hymnem na cześć miłości i sztuki. W Banque de France, mówi pisarz, nie ma nic, na co można by miłość wymienić; uwagi zaś Millera o twórczości Matisse'a są jedną z najpiękniejszych analiz literackich współczesnego malarstwa.

Thomas Brussig - Aleja Słoneczna

Pełna humoru, nostalgiczna opowieść o dorastaniu grupki przyjaciół, mieszkających tuż przy Murze Berlińskim. Brussig z premedytacją chciał stworzyć taki utwór, przy którym, cytuję, "Niemcy z Zachodu będą pękać z zazdrości, że nie dane im było żyć w NRD". Udało mu się: okazuje się, że nad zgrzebną i szarą codziennością schyłkowej NRD także świeciło słońce, absurdy realnego socjalizmu próbowano traktować z dystansem i humorem, a młodzi ludzie mieli takie same problemy jak wszędzie, przeżywali pierwsze miłości czy fascynacje muzyką rockową - byli po prostu młodzi.