Jamil Ahmad - Wędrowny sokół.djvu

Kurt Vonnegut - Recydywista

Tytułowy „recydywista” Walter F. Starbuck, a właściwie Stankiewicz (pochodzenie ma bowiem polsko-litewskie), narrator niezwykle zabawnej powieści Kurta Vonneguta, syn szofera i kucharki, to marionetka wcielająca się zawsze w rolę, w której obsadzają go inni. Amerykanin, którego losy kształtują w znacznym stopniu wydarzenia polityczne, obdarzony inteligencją, ale kompletnie pozbawiony własnej woli i osobowości, niezaradny idealista przeżywający w młodości flirt z komunizmem. Czytelnikowi skojarzy się natychmiast z Janem Piszczykiem, antybohaterem słynnego filmu Andrzeja Munka Zezowate szczęście. Dzięki kaprysowi zdziwaczałego multimilionera Walter trafia na Harvard i uzyskuje dyplom z nauk humanistycznych. Studia na jednej z najbardziej renomowanych uczelni w USA to zazwyczaj przepustka do świata wielkich pieniędzy i wpływów. Tyle że Starbuck jest życiowym nieudacznikiem – dostaje wprawdzie posadę w administracji prezydenta Franklina D. Roosevelta, ale jest w niej szaraczkiem, drobnym trybikiem biurokratycznej machiny. Jego dalsze losy są nijakie: kontynuuje pracę w administracji federalnej, żeni się, rodzi mu się syn (z czasem zerwą wszelkie kontakty), na koniec zostaje doradcą prezydenta Nixona do spraw młodzieży, którego radami nikt nie jest zainteresowany. Przez przypadek wplątuje się w aferę Watergate; jako jej najmniej znaczący uczestnik trafia do zakładu karnego. Po wyjściu z więzienia jego życiem nadal kieruje przypadek oraz napotkani ludzie, którzy okazują mu niezrozumiałą życzliwość – dzięki temu zostaje nawet na krótko wiceprezesem największej korporacji w Ameryce...

Kornel Filipowicz - Modlitwa za odjeżdżających

W tomie „Modlitwa za odjeżdżających” znalazły się głośne opowiadania charakteryzujące najważniejsze etapy twórczości pisarza, pokazujące literacką drogę tego wybitnego twórcy. „Proza Kornela Filipowicza należy do najlepszej tradycji polskiej nowelistyki. Oszczędność i celność słowa. Żelazna konstrukcja utworów. Precyzja i nastrojowość, rzetelność opisu i smutek. Nostalgia, melancholia, a przy tym - pogoda ducha. Lektura wciągająca i zawsze poruszająca”. Antoni Libera

Carol Shields - Kronika ryta w kamieniu

Powieści i opowiadania współczesnej pisarki kanadyjskiej Carol Shields (ur. 1935) cieszą się ogromnym powodzeniem w jej rodzinnym kraju, a także za granicą. Krytyka zwraca uwagę na poetycką wyobraźnię, inteligencję i poczucie humoru autorki, pod której piórem historie zwykłych, na pozór nieciekawych bohaterów ujawniają głęboką prawdę o życiu ludzkim, fascynują i wzruszają. "Kronika ryta w kamieniu" przyniosła autorce kanadyjską Nagrodę Gubernatora dla najlepszej powieści 1993 r. oraz wiele innych wyróżnień, a wreszcie także amerykańską Nagrodę Pulitzera. Jest to historia jednego życia, rozciągającego się od pierwszych lat naszego wieku aż do początku lat dziewięćdziesiątych. Daisy Goodwill wspomina kolejne etapy swej biografii - dzieciństwo spędzone u przybranej matki, ślub i niemal natychmiastowe wdowieństwo, drugie małżeństwo i macierzyństwo, lata pracy, starość - usiłując odnaleźć jakiś ogólny sens w swoim życiu, a także zrozumieć rolę, jaką sama odegrała w życiu innych ludzi. Przenikliwe, dowcipne, a czasami ironiczne spojrzenie na przemiany obyczajowe społeczeństw Kanady i Stanów Zjednoczonych w naszym stuleciu, szacunek dla poetyckiej wartości szczegółu oraz niezwykła umiejętność wczuwania się w stany psychiczne bohaterów umożliwiły Carol Shields stworzenie powieści, którą mimo jej niewielkich rozmiarów czyta się jak rozległą sagę, zachwycającą epickim rozmachem i bogactwem treści.

Saul Bellow - Przypadki Augie'ego Marcha

Kryptoautobiograficzna powieść S. Bellowa, w której za wzór posłużyła pisarzowi powieść pikarejska z jej rozlicznymi środowiskami i przygodami, oryginalnymi postaciami i żywiołowością opowiadania. Tytułowy bohater, Augie March, to niepozorny Żyd z Chicago, który przeciwstawia się próbom ukształtowania go przez dorosłych i wybiera niezależność. Jest kolejno sprzedawcą, złodziejem książek i zawodowym związkowcem. W Meksyku, gdzie zabiera go bogata kochanka, poluje na iguany, zostaje też służącym ekscentrycznego milionera, który pisze traktat o szczęściu z pozycji bogaczy. W czasie wojny Augie zaciąga się do marynarki handlowej, a po storpedowaniu okrętu dryfuje na tratwie w towarzystwie marynarza cieśli – genialnego szaleńca, wyrzucanego za kontrowersyjne poglądy z kilku uczelni. Spokój Augie odnajdzie w Paryżu, gdzie po wojnie zamieszka wraz z żoną Stellą, dzięki której uda mu się umknąć przed meksykańską policją. Po obfitującym w przygody życiu bohater, pełen zrozumienia dla człowieczej doli, przyjmie postawę optymistycznego stoicyzmu.

Vladimir Nabokov - Oko

Krótka, ale smakowita powieść Vladimira Nabokova (1899-1977) Oko, napisana na przełomie roku 1929 i 1930, jest bardzo ważna w dorobku pisarza jako pierwsze pojawienie się pewnych istotnych dla jego twórczości tematów, zabiegów i tendencji. To najwcześniejsza Nabokovowska powieść, w której narracja prowadzona jest nie w trzeciej, ale w pierwszej osobie. To także najwcześniejsza jego powieść, w której pojawiają się jako problemy pierwszoplanowe zagadnienia solipsyzmu i tożsamości. Wreszcie jest to pierwsza powieść, w której stykamy się z fałszywą wizją świata, prezentowaną przez człowieka niezrównoważonego psychicznie. W Oku należy więc widzieć poprzednika wielu arcydzieł rosyjsko-amerykańskiego prozaika, na przykład Rozpaczy, Lolity i Bladego ognia.