Poonjaji

POONJAJI (1910–1997)
Jeden z największych mistrzów duchowych XX wieku. Chociaż sam nie identyfikował się z żadną tradycją, jego nauki były zgodne z naukami Ramana Maharshiego i advaitą wedantą. Hariwansh Lal Poonja urodził się w Pakistanie. Od momentu dzieciństwa, gdy w wieku ośmiu lat doświadczył samandhi - wielbił nieustannie imię Kriszny. Jako dorosły wiódł normalne życie nadal wielbiąc Krisznę. Po pewnym czasie wizje Boga przestały się pojawiać i rozpoczął podróż po całych Indiach w poszukiwaniu mistrza, który by mu pomógł pokazać Boga. W 1944, gdy miał 31 lat trafił do Ramana Maharishiego, który pozwolił mu zrozumieć, że Bóg którego szuka jest w nim samym i skierował go w stronę własnego Ja. Wskazał, że bogowie, którzy pojawiają się i znikają nie mają ciągłości, ciągłość ma tylko ten, który tych bogów doświadcza. Zachęcił go do odnalezienia Tego, który widział wizje Boga, ponieważ właśnie Ten (Świadomość) nie przemija. Zachęcił go, żeby odnalazł „widzącego”. Na te słowa Poonjaji doświadczył głębokiej przemiany. To jednak nie odwiodło go od praktyki powtarzania imienia Kriszny i dopiero po latach poczuł, że nie może dłużej skłonić swojego umysłu do myślenia o Bogu. Poprosił Ramanę o pomoc, na co ten odpowiedział, że „nie jest to problemem. Wszystkie praktyki miały doprowadzić go do tego miejsca w życiu, w którym się właśnie znalazł, i mogą być porzucone, bo już spełniły swoje zadanie”. Słysząc to Pooonjaji zrozumiał, że jest i że był zawsze. Po transformacji, mieszkał w Indiach i Pakistanie, podróżował też do Europy i USA. Miał wielu uczniów na całym świecie. Jego przekaz głosił, że Ja jest już oświecone i wolne. Podkreślał, że ostatecznie nie ma różnicy między guru a uczniem, nie ma ucznia, nie ma guru, nie ma nawet przesłania. Powtarzał, że słowa mogą tylko wskazywać na prawdę, ale nigdy nie są ostateczną prawdą i że intelektualne rozumienie, bez bezpośredniej realizacji prawdy poprzez własny wgląd nie wystarcza.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder