PISTOLET DO WYNAJĘCIA CZYLI PRYWATNA WOJNA RAFAŁA GAN-GANOWICZA

* Film dokumentalny
* Produkcja: Polska
* Rok produkcji: 1997
* Gatunek: Film biograficzny
* Dane techniczne: Barwny. 53 min.

Miał siedem lat, kiedy zbłąkana niemiecka kula zabiła mu matkę. Kilka lat później ojciec umieścił go w piwnicy wraz z kobietami i dziećmi i poszedł walczyć w powstaniu warszawskim. Już nie wrócił. Wkrótce Rafał zetknął się z Armią Czerwoną i poraziła go niszczycielska, bezmyślna, barbarzyńska siła zwycięzców. Odtąd - jak mówi - zżerała go nienawiść do "czerwonego". Konspirował więc przeciwko nowej władzy. Kiedy dowiedział się, że są na jego tropie, postanowił "zgubić się" na Ziemiach Zachodnich. Znalazł się w tłumie kłębiącym się na dworcu. Chciał dostać się do pociągu do Wrocławia.Próbował przejść między wagonami. I wtedy dostrzegł pociąg do Berlina. W ciągu kilkudziesięciu sekund musiał podjąć decyzję. Ta minuta wyznaczyła mu los. Wczołgał się na półeczkę pod berlińskim pociągiem. Tak wyjechał z Polski. Został wartownikiem przy Armii Amerykańskiej przekonany, że to da mu możliwość walki w kolejnej wojnie światowej, która wybuchnie lada chwila. Nie wybuchła. A jego zżerała nienawiść. Ta nienawiść zawiodła go potem, jako najemnika, do Konga i Jemenu, gdzie walczył z wzniecanymi przez ZSRR rewolucjami. Rafał Gan-Ganowicz, z rodu polskich Tatarów, "pies wojny", najemnik, korespondent Radia Wolna Europa, opowiada w filmie o swych losach paląc papierosa za papierosem. Idzie po dawnych śladach - do Polski, Berlina, Brukseli, Paryża. Wspomina Afrykę: lęk, emocje, zabijanie, smak walki, przyjaźni i męskiego sprawdzenia się. Próbuje wyjaśnić swe racje, znaleźć przyczyny zwichrowania życia.Tej opowieści, zdjęciom współczesnym i archiwalnym, towarzyszy też lektura fragmentów jego książki zatytułowanej "Kondotierzy". [TVP]

Ekipa

* Reżyseria: Piotr Zarębski
* Scenariusz: Piotr Zarębski
* Lektor: Tomasz Marzecki (fragmenty książki R. Gan-Ganowicza: "Kondotierzy")
* Zdjęcia: Piotr Zarębski
* Dźwięk: Zofia Kucharska-Kowalik
* Montaż: Jarosław Kamiński (OPUS FILM)
* Konsultacja: Jacek Indelak
* Współpraca: Piotr Jaworski, Grażyna Zarębska, Angelika Uziębło-Schulta, Ewa Kubasiewicz-Houee, Yves Houee, Andrzej Kowalik
* Producent: Piotr Zarębski
* Produkcja: Telewizja Polska - I Program, Agencja Produkcji Filmowej, Marta Tv & Film
* Bohater filmu: Rafał Gan-Ganowicz

© 1998 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi
(http://www.filmpolski.pl)
_______________________________________________________________________________

Rafał Gan-Ganowicz

(Z Wikipedii, wolnej encyklopedii)


Rafał Gan-Ganowicz (ur. 1932, zm. 22 listopada 2002) – polski najemnik, dziennikarz, działacz polityczny i społeczny.





Wojna i okres powojenny

Pochodził z rodziny o korzeniach tatarskich. Ojciec przez pewien czas był żołnierzem Legii Cudzoziemskiej, następnie wyjechał w celach zarobkowych do Argentyny.

Podczas kampanii wrześniowej zginęła jego matka a w powstaniu warszawskim zginął ojciec. Osierocony Gan-Ganowicz zetknął się z Armią Czerwoną - "czego sowieciarz nie może zabrać to zniszczy" i w rezultacie "antykomunizmu nie wyniósł z domu, lecz nauczyli go komuniści"[2]. W powojennej Polsce jako kilkunastolatek stworzył konspiracyjną organizację kolportującą antykomunistyczne ulotki i malującą napisy na murach.

W czerwcu 1950 roku Urząd Bezpieczeństwa wpadł na trop organizacji Gan-Ganowicz planował ucieczkę do Wrocławia. Próbując przejść między wagonami, dostrzegł skład do Berlina. Ukryty pod pociągiem wyjechał z komunistycznej Polski do Berlina Zachodniego, gdzie wstąpił do amerykańskiej służby wartowniczej. Kilkanaście miesięcy później wyjechał do Francji, gdzie zdał maturę i odbył studia oficerskie, organizowane przez NATO, i kurs spadochroniarski. Patent podporucznika odebrał z rąk generała Władysława Andersa. W Paryżu uczył w polskiej szkole[3].
Udział w konfliktach zbrojnych

W 1965 roku w Brukseli zaciągnął się do wojsk Mojżesza Czombego, przywódcy Konga, który walczył z rebelią zorganizowaną przez Związek Radziecki. Dowodził tam jednym z batalionów, walcząc z innymi polskimi najemnikami jak Józef Swara, Kazimierz Topór-Staszak i Stanisław Krasicki.

W 1967 roku współorganizował w Jemenie obronę przed sowiecką rebelią. Działania grupy Gan-Ganowicza doprowadziły m.in. do zestrzelenia podczas misji bojowej rosyjskiego samolotu pilotowanego przez płk Kozłowa, dowódcę grupy "radzieckich doradców", którzy walczyli w Jemenie po stronie komunistów. Dokumenty znalezione przy Kozłowie (m.in. wykaz żołnierzy rosyjskich w Jemenie) posłużyły jako dowód aktywnego wspierania militarnego rebelii przez ZSRR, czemu Rosjanie uparcie zaprzeczali na forum ONZ. Gan-Ganowicz opisywał również próby werbunku przez komunistów kubańskich, którzy powoływali się na bogactwa w jakie opływał walczący dla nich w Boliwii Ernesto Guevara.

Działalność antykomunistyczna

Po powrocie do Francji zamieszkał w Paryżu. Pracował m.in. jako kierowca, elektryk, tłumacz i działał w organizacjach kombatanckich. Gdy 13 grudnia 1981 roku komuniści wprowadzili w Polsce stan wojenny współorganizował demonstracje w obronie więzionych działaczy "Solidarności". W latach 80. był zagranicznym przedstawicielem konspiracyjnej organizacji "Solidarność Walcząca". Był też korespondentem Radia Wolna Europa, występując pod pseudonimem Jerzy Rawicz.

Napisał wspomnienia pt. Kondotierzy. Książka była wydawana wielokrotnie w drugim obiegu wydawniczym w latach 80. (m.in. przez Solidarność Walczącą) i 90. (co najmniej dwa wydania firm prywatnych), a także za granicą. Drugiej książki, o amerykańskich oddziałach wartowniczych, nie dokończył. W lutym 1997 r. powrócił na stałe do Polski, zamieszkał w Warszawie, a następnie przeprowadził się do Lublina, gdzie współpracował z Fundacją Młoda Demokracja, oraz z Fundacją Szczęśliwe Dzieciństwo. Przyjaźnił się m.in. z Ewą Kubasiewicz-Houée i Tadeuszem Sikorą, poetą i kompozytorem. W Lublinie mieszkał aż do śmierci.

Rafał Gan-Ganowicz zmarł na raka płuc 22 listopada 2002 roku, w wieku 70 lat. Pogrzeb odbył się 26 listopada 2002 roku w Lublinie.
Film "Pistolet do wynajęcia" [edytuj]

W 1996 r. Piotr Zarębski rozpoczął realizację filmu o Rafale Gan-Ganowiczu pt. Pistolet do wynajęcia, czyli prywatna wojna Rafała Gan-Ganowicza. Choć scenariusz uzyskał akceptację Pierwszego Programu TVP, na kolaudacji w styczniu 1997 r. film przepadł. Pretekstem była "pochwała przemocy", w rzeczywistości zaważyły względy polityczne[potrzebne źródło]. Dzięki akcji medialnej dziennika "Życie", powiązanej z działaniami politycznymi (62 posłów złożyło interpelacje m.in. w tej sprawie), film został puszczony w tzw. prime time[potrzebne źródło].

Następnie odbyły się pokazy filmu w różnych miastach Polski, które odwiedziło kilka tysięcy osób. Od tamtej pory Rafał Gan-Ganowicz stał się znany w polskich środowiskach antykomunistycznych.
Odznaczenia

Prezydent Lech Kaczyński odznaczył Rafała Gan-Ganowicza pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski

Przypisy

1. ↑ Jacek Indelak: Prywatna wojna Rafała Gan-Ganowicza. ABCnet, 2006.
2. ↑ film Piotr Zarębski, Pistolet do wynajęcia, czyli prywatna wojna Rafała Gan-Ganowicza, 1997
3. ↑ Henryk Skwarczyński: Wielkie pranie i dzika gęś. Rzeczpospolita, 2008.
4. ↑ 15 czerwca 2007 r. w Pałacu Prezydenckim Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

Twórczość

* Rafał Gan-Ganowicz, "Kondotierzy", Warszawa 1999, wyd. Alfa, ISBN 83-7179-170-4 (liczne wydania wcześniejsze w drugim obiegu)

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder