Uciekinier 1987 A Schwarzenegger.avi

Pięcioletni Danny (Courtland Mead) znalazł się z rodzicami w opustoszałym na zimę hotelu. Wrażliwe, obdarzone zdolnościami wizjonerskimi dziecko odbiera fluidy czekające w murach starej budowli; były one świadkami krwawych porachunków świata przestępczego i milionerów.

"Christine" jest historią młodego chłopaka, Arniego Cunninghama, niedorajdy i outsidera, nabywającego przerdzewiałe pudło - plymoutha z 1958 roku, zatem wóz starszy od samego Arniego. Plymouth nosi nadane przez poprzedniego właściciela imię Christine, a swoim stanem technicznym jak nic doprowadzi Arniego do ruiny finansowej. Chłopak zakochuje się w samochodzie - tak to bywa, gdy ma się za dużo benzyny we krwi, a dziewczęta są zbyt niedostępne, podobno jest na to terapia, na którą składa się piękna kobieta, samochód i kij baseballowy - po czym zabiera się za remont. Dopiero po jakimś czasie okazuje się, że zakochał się z wzajemnością, a samochód jest skłonny rozjechać każdego, kto zadarł z Arniem. Jeśli wziąć pod uwagę, że nasz bohater jest kozłem ofiarnym dla wszystkich szkolnych agresorów, lista kandydatów na bieżnikowany stek jest dość pokaźna. Przy czym Christine, rzecz jasna, obywa się bez kierowcy i jeździ sama, a także bez mechanika i blacharza, gdyż wszelkie uszkodzenia spontanicznie regeneruje. Dodajmy do tego miłość, przyjaźń, obsesję, zaborczych rodziców, opętanie i wychodzi interesujący koktajl fabularny.

Ekranizacja hucznej powieści mistrza literatury grozy – Stephena Kinga, w reżyserii Franka Darabonta, została zrealizowana w 1999 roku. "Zielona mila" już od początku była doceniana, mimo iż konkurencja wydawała się ogromna – w tym samym roku powstał także oscarowy film "American Beauty". Cztery nominacje do Oscara (film, aktor drugoplanowy, adaptacja, dźwięk) i Złotego Globu mówiły same za siebie – taki film musi być ponadprzeciętny. Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej się nie myliła, czego dowodem jest to, że "Green Mile" do dziś szczytuje w światowych rankingach. Paul (w tej roli Tom Hanks) jest szefem strażników jednym z bloków więzienia Cold Mountain; potocznie zwanego "Zieloną milą" ze względu na kolor linoleum, które prowadzi prosto na krzesło elektryczne. Wśród więźniów, czekających na egzekucję jest czarnoskóry John Coffey, oskarżony o gwałt i zamordowanie dwóch białych dziewczynek. Jednak Coffey nie jest tym, za kogo wszyscy go mają – potrafi uzdrawiać ludzi po przez dotyk, nawet z najgorszych dolegliwości. "Zielona mila" jest filmem zupełnie innym niż większość produkcji o amerykańskim więziennictwie – wyróżnia ją przede wszystkim niespotykany klimat, idealnie dobrana scenografia oraz bardzo uwydatniony motyw śmierci i niesprawiedliwości, które dosłownie wiszą w powietrzu. Elementy fantastyczne perfekcyjnie wpasowują się w trochę ponurą i przygnębiającą fabułę, sprawiając, że produkcja jest jeszcze bardziej melancholijna. Jest to jedna z tych ciężkich ekranizacji, które nie dają o sobie zapomnieć, przez najbliższe dni, nie tylko za sprawą klimatu, a bardziej gry aktorskiej, która tutaj była po prostu genialna. Tom Hanks, po takich sukcesach jak w "Forreście Gumpie", czy "Szeregowcu Ryanie" nadal zaskakuje genialną grą i kreuje coraz to lepsze postacie, podobnie jak David Morse i Michael Clarke Duncan, który wydawał się być idealnym Johnem Coffeyem – takim jak został opisany w książce. Frank Darabont doskonale wiedział czego chce King, w ekranizacji jednej ze swoich najlepszych książek, dlatego postarał się to zrobić jak najlepiej. Dźwięk oraz afonia (zależnie od biegu akcji), zarówno jak i zdjęcia zrobią wrażenie nie tylko na znawcach światowej kinematografii, ale na nas wszystkich, pogrążonych w smutku i poczuciu ogromnej niesprawiedliwości, jakimi napawa nas produkcja. Film nie ma głównego, oczywistego przesłania (nie licząc negowania pozorów), jak większość filmów na podstawie powieści Kinga. Dostrzec można wyłącznie pesymizm pałający z ekranu – bezsilność człowieka w stosunku do systemu kar i śmierci oraz to, że rzeczy, które czasem wydają nam się codziennością, wcale nie muszą być normalne, a wprost przeciwnie – mogą odbić się na naszej dalszej egzystencji.

Prequel ekranizacji powieści Stephena Kinga "Czerwona Róża", którego scenariusz wyszedł spod pióra samego mistrza grozy. Na początku XX wieku młoda żona bogatego przemysłowca z Seattle, Ellen Rimbauer, zamieszkała w wzniesionej przez męża, nawiedzonej przez duchy rezydencji "Czerwona Róża". Jej ściany rosną, wciąż pojawiają się nowe korytarze, a na przestrzeni lat znika lub ginie tu kilkadziesiąt osób. Prowadzony przez Ellen pamiętnik, ukazuje jej przemianę z niewinnej dziewczyny prześladowanej przez okrutnego męża, w dojrzałą kobietę, która nawiązuje łączność z mrocznymi siłami drzemiącymi w murach rezydencji i staje się ich mimowolną sojuszniczką.

Po uwolnieniu się z alkoholowego nałogu Jack Torrance (Steven Weber), próbuje ponownie ułożyć sobie skomplikowane dotychczas życie. Przyjmuje posadę w bajecznie położonym hotelu w Colorado, gdzie sprowadza się z rodziną na zimę. Hotel okazuje się być pełnym tragicznych tajemnic miejscem schadzek kryminalistów i ludzi mafii sprzed kilkudziesięciu lat.