LEGIONY PIŁSUDSKIEGO - WYMARSZ.1988.DVDRip-XViD - FILM POLSKI.avi

Gatunek: Dokumentalny Produkcja: Polska

Film realizowany był w domu Wandy Półtawskiej. Ukazuje jej codzienną pracę i niezwykłą relację z ludźmi. Widzimy również świadectwo życia męża prof. Andrzeja Półtawskiego. W filmie zawarte jest nauczanie Jana Pawła II dotyczące rodziny i małżeństwa. Celem filmu jest głoszenie pokoju Chrystusowego. Osoba Pani dr Wandy Półtawskiej urzeka mnie nie od dziś. Ojciec Święty Jan Paweł II nazwał "darem Bożym, charyzmatem" Jej zdolność do przekazywania ludziom - szczególnie młodym - prawdy i... przekonywania do niej w indywidualnych kontaktach. Ten szczególny dar widać dobrze w dialogach zawartych w filmie - "Jeden pokój", książka bowiem o tym samym tytule jest zapisem tych rozmów niemal in extenso. Książkę tę napisało życie. Reżyser filmu Paweł Zastrzeżyński, który miał przywilej rejestrowania kamerą rozmów Pani Doktor z osobami, które przychodziły do domu Państwa Półtawskich w Krakowie (studenci, narzeczeni, młode małżeństwa, młodzi lekarze) któregoś dnia pracy nad filmem powiedział: " Pani Wanda, rozmawiając, pisała książkę. Jej myśli są tak precyzyjne, porady życiowe tak bezcenne, jej słowa mają taką moc, że szkoda, by było nie wydać tego drukiem. Niech by poszło do ludzi. Każdy się w tym odnajdzie."Ja się "odnalazłam", zachwyciłam wręcz i polecam film (jak również książki) wszystkim! Warto zaczerpnąć z tej książki tak wiele od tak mądrej kobiety, duchowej siostry Ojca Świętego - Pani Półtawskiej. W jej słowach nauczanie Jana Pawła II ma szczególną moc przemiany serc i umysłów o czym świadczy chociażby to, że na planie filmu "Jeden pokój" nawróciła się cała ekipa filmowa. Pod wpływem jej książek nawrócenie przeżył również reżyser filmu i uwolnił się od koncentracji na sobie.

Gatunek: Dokumentalny Produkcja: Polska

Ten film jest niezwykle mi bliski. Bardzo dla mnie ważny. Myślę, że doskonale domyka on cykl rozpoczęty „Mgłą” i jest kolejną opowieścią o losach ludzi, którzy Polsce oddali serce – powiedziała Magdalena Merta, wdowa po Św.P. Tomaszu Mercie podczas dyskusji, jaka odbyła się w Fundacji Republikańskiej po przedpremierowym pokazie autorskim filmu Marii Dłużewskiej „Testament”. „Chodziło o kwestię nadziei. Ja się wcześniej połapałam, zwłaszcza robiąc „Pogardę”, że ludziom trzeba dać nadzieję. Zrozumiałam, że tylko pokazując te piękne dzieci możemy zrozumieć, jak wspaniałych ludzi straciliśmy. Bo tylko tacy ludzie byliby w stanie tak wychować swoje dzieci. Prawie wszystkie te dzieci niosą to, co dostały od swoich ojców” – mówiła natomiast o swoim filmie reżyser Maria Dłużewska.

Gatunek: Biograficzny, Dokumentalny Produkcja: Polska

Bohaterem filmu jest płk Ludowego Wojska Polskiego Jerzy Ryszard Kukliński, jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii współczesnej Polski. Dla jednych był bohaterem narodowym, który uchronił Polskę przed inwazją wojsk radzieckich, dla innych - zwykłym szpiegiem i zdrajcą. Dokument przedstawia przebieg jego kariery zawodowej: od wstąpienia do wojska w 1947 rok, w wieku 17 lat, poprzez objęcie wysokiego stanowiska w Sztabie Generalnym w 1964 r., ukończenie w 1976 r. kursu w Akademii Wojskowej w Moskwie, gdzie szkolono oficerów najwyższej rangi, po awans - w tym samym roku - na szefa oddziału do spraw strategicznego planowania obronnego. Po ujawnieniu Zachodowi planów wprowadzenia stanu wojennego w Polsce, w listopadzie 1981 r. zagrożony zdemaskowaniem Kukliński został ewakuowany przez Amerykanów do Berlina. Stamtąd wraz z rodziną poleciał do Stanów Zjednoczonych. Jego obydwaj synowie zginęli w tajemniczych okolicznościach. Starszy został przejechany przez samochód, młodszy - Igor, wraz ze swym przyjacielem, przepadł bez śladu podczas wyprawy jachtem u wybrzeży Florydy. Choć śledztwa nie przyniosły żadnych rezultatów, wielu podejrzewa, że były to zabójstwa na zlecenie. W maju 1984 r. Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego skazał zaocznie Ryszarda Kuklińskiego na karę śmierci za współpracę z obcym wywiadem i przekazywanie tajnych informacji. W 1989 roku, na mocy ustawy amnestyjnej, karę śmierci zamieniono na 25 lat więzienia. 2 września 1997 r. prokuratura umorzyła postępowanie karne przeciwko płk. Ryszardowi Kuklińskiemu. Ilustracją są fragmenty archiwalnych kronik filmowych i stare zdjęcia. Dokument został po części opracowany na podstawie wywiadu Benjamina Weisera z pułkownikiem Kuklińskim dla "Washington Post". O bohaterze filmu mówią m.in.: Jan Nowak-Jeziorański, płk. dypl. Sławomir Radaj, prof. Zbigniew Brzeziński, gen. William Odom, były dyrektor Agencji Bezpieczeństwa Narodowego USA do spraw strategii i polityki nuklearnej, David Forden, oficer prowadzący płk. Kuklińskiego, były szef Wydziału CIA ds. ZSRR i Europy Wschodniej, oraz Richard T. Davies, były ambasador USA w Polsce i Robert Gates, były dyrektor CIA.

Gatunek: Dokumentalny Produkcja: Polska

Tajemnica skarbca kamieńskiego (1974) – film dokumentalny próbujący wyjaśnić zagadkę zaginięcia w 1945 roku unikatowych dzieł sztuki sakralnej ze skarbca w Kamieniu Pomorskim. Już w 1933 roku wybitny polski historyk sztuki, prof. Gwido Chmarzyński, zwrócił uwagę na wyjątkowość zbiorów zgromadzonych w kamieńskim skarbcu. Wartość tych zbiorów porównywał ze skarbcem wawelskim. Za perłę kamieńskiego skarbca uznał relikwiarz św. Korduli. Ekspozycję, jaką zapamiętał prof. Chmarzyński, w niezmienionej formie można było oglądać do końca 1944 roku. W 1945 roku skarbiec w nieznanych okolicznościach zniknął. Nie było wiadomo, czy został zabrany przez ewakuujące się wojska niemieckie, czy też przez zajmującą te tereny Armię Czerwoną. Tylko nieliczne fragmenty skarbca odnaleziono w pobliskich Benicach. Przez 21 lat od zakończenia wojny, nikt kompetentny w Polsce nie podjął próby odpowiedzi na pytanie, gdzie są pozostałe i najważniejsze zbiory skarbca. Dopiero po ukazaniu się w 1966 roku na łamach zachodnioniemieckiego pisma „Baltische Studien” artykułu Czy relikwiarz św. Korduli ze skarbca katedry kamieńskiej zaginął?, pióra dra Adalberta Holtza, byłego pracownika Archiwum Wojewódzkiego w Szczecinie, sprawa ożyła na nowo. W filmie, który jest próbą odpowiedzi na pytanie Holtza, udział wzięli m.in.: ks. Roman Kostynowicz – proboszcz katedry w Kamieniu i konserwator zabytków, dr Władysław Filipowiak – dyrektor Muzeum Narodowego w Szczecinie, Michał Pawlikowski – mieszkaniec Benic, dr Hasso hrabia von Fleming – przedwojenny właściciel Benic. Zdjęcia do filmu realizowano w Polsce i w NRD.

Gatunek: Biograficzny, Dokumentalny Produkcja: Polska

Film Jerzego Zalewskiego o Michale Falzmannie, który wykrył aferę FOZZ i zaraz potem zmarł na "zawał serca". „Dziś ‚oszołom’ to przeciwnik polityczny” słyszymy w filmie z 1995 roku poświęconym Michałowi Falzmannowi, w którego rolę wcielił się Jerzy Światłoń. Prawda, jak niewiele się pod tym względem zmieniło? Michał Falzmann wykrył i zajmował się aferą FOZZ. Usilnie chciał poznać i ujawnić osoby odpowiedzialne. Ponieważ sprawa była głęboko zakorzeniona w najwyższych strukturach państwa – naraził się wielu „ważnym”. Sam Falzmann mówi, że władza w Polsce jest nadal w rękach KGB i tu mógł doszukiwać się głównych winowajców. Choć spotykał się z pogróżkami, prowokacjami mającymi na celu zdyskredytowanie go… nie ustawał. Aż do 18. lipca 1991 roku, kiedy zmarł na „zawał serca” w wieku 38 lat. Jak czytamy na Wikipedii „W kilka miesięcy po śmierci Falzmanna — w przeddzień zapowiedzianego ogłoszenia wyników swojej pracy — zginął w wypadku samochodowym Walerian Pańko, jego przełożony, a wraz z nim Janusz Zaporowski, ówczesny dyrektor Biura Informacyjnego Kancelarii Sejmu. Wypadek przeżyła żona Pańki oraz kierowca służbowej lancii. W ciągu kilku miesięcy od wypadku zmarł zarówno kierowca, jak i policjanci, którzy jako pierwsi przybyli na miejsce wypadku. W domu prezesa NIK nie znaleziono żadnych dokumentów związanych z FOZZ. Według niektórych komentatorów i dziennikarzy, śmierć Falzmanna i innych osób, jak i fakt, że w aferę FOZZ były zamieszane służby specjalne (WSI), świadczą o możliwości ich zabójstwa.” W filmie wypowiedzi m.in. Lecha Kaczyńskiego (ówczesnego prezesa NIK), Jadwigi Staniszkis, Kornela Morawieckiego czy Marcina Dybowskiego – wydawcy książki o FOZZ, który opowiada o zamachu na jego życie. Tego w podręcznikach do historii nie przeczytacie.