Orfeusz i Eurydyka reż. Mariusz Treliński (2010)

Autorem opery Orfeusz i Eurydyka, zainspirowanej znanym mitem o trackim śpiewaku, jest Christoph Willibard Gluck (1714-1787) – kompozytor niemieckiego klasycyzmu i reformator opery. Mariusz Treliński słynie z dzieł doskonałych formalnie. Orfeusza i Eurydykę potraktował jako pretekst do przedstawienia historii współczesnego człowieka, który nie może się pogodzić ze stratą najbliższej osoby. Wziął na warsztat jedną z najpiękniejszych opowieści o miłości oraz magicznym oddziaływaniu muzyki, jednak w miejsce przewidywanego przepychu inscenizacyjnego zaproponował widzom kameralny dramat dwojga ludzi. W minimalistycznej scenerii zaprojektowanej przez Borisa Kudličkę oglądamy dwójkę ludzi (Wojtek Gierlach i Olga Pasiecznik) miotających się w silnych emocjach po przestronnym apartamencie. Widzimy Orfeusza, który po samobójstwie Eurydyki przechodzi przez piekło – krytycy zgodnie zachwycali się scenami, w których nękają go Furie będące zwielokrotnionym wizerunkiem zmarłej żony. Zamiast tradycyjnego podziału na trzy akty, narrację tworzą cztery obrazy. W odniesieniu do dzieła Glucka reżyser wprowadził też pewne skróty. Reżyser wybrał wiedeńską wersję opery z 1762 – różni się ona od wersji paryskiej z 1774 roku zakończeniem.



Inscenizacja została zarejestrowania przez Narodowy Instytut Audiowizualny w koprodukcji z Teatrem Narodowym w Bratysławie. W materiale słyszymy Orkiestrę Opery Narodowej pod batutą Łukasza Borowicza. Wersję telewizyjną wyreżyserowała Kasia Adamik.