Jest rok 1957 i w San Francisco rozpoczyna się proces przeciwko poecie i współzałożycielu City Lights (księgarni i wydawnictwa w jednym), Lawrence'owi Ferlighettiemu (Andrew Rogers), który rok wcześniej wydaje tomik poezji Allena Ginsberga (James Franco) z tytułowym "Howl". Proces wokół rewolucyjnego utworu staje się kluczowym dla ustanowienia legalnego precedensu gwarantującego Pierwszą Poprawkę dla innych późniejszych kontrowersyjnych dzieł. Film oprócz przełomowego procesu odkrywa przed nami dwa inne wątki: burzliwe wydarzenia życiowe skłaniające Allena Ginsberga do odnalezienia sposobu na wyrażenie siebie jako artysty, oraz psychodeliczne animacje ukazujące sam zdumiewający utwór.

Początkujący pisarz Sam (Josh Radnor) jest młodym mieszkańcem Nowego Jorku. Chłopak lubi spędzać czas z przyjaciółmi, Annie (Malin Akerman), Mary Catherine (Zoe Kazan) i Charlim (Pablo Schreiber). Sam prowadzi żywot singla, gdyż nie potrafi stworzyć żadnego stałego związku. Pewnego dnia w jego życiu pojawia się piękna barmanka Mississippi (Kate Mara), która próbuje swoich sił jako piosenkarka. Nowo poznana kobieta jest szansą na przełamanie jego lęku przed bliskością i zaangażowaniem. Tymczasem Sam postanawia zająć się Rasheenem (Michael Algieri), zagubionym chłopcem.

Berengarie (Clemence Poesy)i Vincent (Jeremie Renier) byli malzenstwem zgodnym z mieszczanskimi tradycjami. Zgodnie ze zwyczajem, rodziny i przyjaciele zbieraja sie na wsi na piekny, pierwszy dzien wiosny. Szczesliwy dzien dla niektorych, bolesny dla innych, w kazdym przypadku decydujacy i niezapomniany dla kazdego. Tego dnia stanie sie 'chwila prawdy'.

Historia 15-letniego chłopca o imieniu Craig, który cierpi na depresję. Chłopak decyduje się na leczenie w szpitalu psychiatrycznym, ale zostaje skierowany na oddział dla dorosłych. Tutaj poznaje całą plejadę barwnych postaci, z których wiele jest znacznie bardziej szalonych niż on, a także tajemniczą dziewczynę, która jest w jego wieku...

Miłość i brak zaufania to połączenie pięciu nowel filmowych, składających się na intrygującą opowieść o miłości i i poszukiwaniu szczęścia. Krótkometrażowe filmy wyreżyserowali debiutanci.

Reiko (Ryoko Yonekura) to młoda, ambitna kobieta, pracująca w jednostce sił specjalnych. Staje przed trudnym wyzwaniem w momencie, gdy trójka złodziei napada na bank. Rabusie po ucieczce do centrum handlowego, orientują się, że policja kontroluje każdy ich krok. Wystraszeni, zaczynają brać zakładników. Policja musi negocjować z bandytami. Do mediacji przystępuje Reiko. Jednak nie wszystko układa się po jej myśli. Podczas niespodziewanego wybuchu zakładnicy w panice uciekają, a przestępcom, którzy wmieszali się tłum, udaje się zbiec. Kilka tygodni później, Reiko wybiera się na wakacje. Na lotnisku zauważa Yusuke Kimoto (Kento Hayashi) - mężczyznę, który był zakładnikiem w centrum handlowym. Jego dziwne zachowanie skłania agentkę to śledzenia go. Jak się okazuje jej instynkt nie zawiódł. Samolot, do którego wsiadają zostaje porwany.

Film ukazuje prawdziwe spojrzenie na zwyczajną rodzinę, która zmaga się z wyzwaniami dnia codziennego. Ned (Liev Schreiber) to przechodzący przez kryzys wieku średniego scenarzysta telewizyjny, dla którego praca przestaje być satysfakcjonująca. Jego życie wywraca się całkowicie do góry nogami, gdy dowiaduje się od żony Jeannie (Helen Hunt), że do ich mieszkania wprowadza się jej ojciec. Dodatkowo, jego 15-letni syn oznajmia mu, że jest gejem.

Restrepo jest jednym z nielicznych filmów we współczesnej kinematografii, w której zarówno kule jak i wznoszony przez nie obłoczek kurzu tuż przy nogach stojącego żołnierza są do bólu prawdziwe. Tim Hetherington, fotograf z laurem World Press Photo i Sebastian Junger, autor przeniesionej na ekran morskiej odysei rybackiego kutra - Gniew oceanu towarzyszą przez 15 miesięcy plutonowi marines w zagubionej w górach Afganistanu dolinie Korengal, zwanej inaczej Doliną Śmierci, gdyż zginęło w niej więcej Amerykanów niż w jakimkolwiek innym punkcie afgańskiego konfliktu. Przez 5 lat wojny toczonej na 27 km kwadratowych ziemi poniosło śmierć prawie 50 żołnierzy. Wojny o tyle bezsensownej, że wojsko wycofano z doliny w kwietniu 2010 r., mimo iż miejsce to jest ważnym kanałem przerzutowym broni z pobliskiego Pakistanu. Jednak nie wielka polityka ale dynamika relacji między uczestnikami konfliktu interesuje Jungera i Hetheringtona najbardziej. Film zaczyna się standardowym – „Nie wiem, po co tu jesteśmy” i kończy „Kiedy słyszę słowo Restrepo, nie myślę o bazie, do której ta nazwa przylgnęła, ale o przyjacielu, o sanitariuszu Juanie Restrepo”.