Panna z mokrą głową 1994 dub pl_xvid.avi

"W ciemnej sali kina możemy sobie pofolgowć i przyznać, że "Panna z mokrą głową" wzrusza nie tylko nastoletnie adresatki" - napisał recenzent branżowego "Filmu" po premierze kinowej wersji filmu Kazimierza Tarnasa w 1994 r. Równolegle reżyser zrealizował sześcioodcinkowy serial telewizyjny według powieści Kornela Makuszyńskiego. Szef Młodzieżowej Agencji Filmowej, która była inicjatorem i współproducentem filmu, lubi sięgać po "słoneczną" prozę tego pisarza - w 1984 r. nakręcił "Szaleństwa panny Ewy", w bieżącym roku weszła na ekrany nowa wersja "Awantury o Basię" (z odkrytą przez reżysera Pauliną Tworzyańską w roli tytułowej). "Odpowiada mi przesłanie Makuszyńskiego, to że na dobrą sprawę nie ma w jego książkach złych ludzi, a bohaterowie są sobie nawzajem przychylni" - mówił Kazimierz Tarnas. Większa część filmowych wydarzeń rozgrywa się w dworku w Turowej Woli, odległej od Warszawy ok. 60 km. Główną rolę reżyser powierzył 13-letniej wówczas Paulinie Tworzyańskiej. Przyjechała na zdjęcia próbne z Bielska-Białej wraz z trzema koleżankami, najzdolniejszymi uczestniczkami tamtejszego Teatru Ekspresji Dziecięcej. Pokonała blisko trzy tysiące dziewcząt z całej Polski, które marzyły o roli "panny z mokrą głową". Jak ocenił reżyser - to duży talent aktorski, dziewczyna niezwykle wrażliwa, błyskotliwa, umiejętnie wykorzystująca w swojej roli to, co podpatrzyła u profesjonalnych wykonawców. A miała szczęście zagrać u boku wspaniałych aktorów. Jako rodzice niesfornej Irenki wystąpili Anna Nehrebecka i Marek Kondrat, przezabawne postaci ciotek stworzyły Iga Cembrzyńska i Hanna Stankówna, poczciwego doktora Lipienia zagrał Marian Opania, wyniosłą acz w istocie dobrą hrabiną Opolską była Beata Tyszkiewicz. Nawet w rolach drugoplanowych pojawili się znakomici aktorzy: Anna Dymna jako właścicielka pensjonatu w Zakopanem, Jerzy Binczycki - zacny ksiądz proboszcz, Anna Milewska - babunia, czy wreszcie Cezary Domagała jako tenor słynny na dwóch półkulach, bo trzeciej po prostu nie ma. Furorę na planie zrobił synek Jana Frycza, Antoś, jako 8-letni braciszek Irenki. Atutem filmu są też przebojowe piosenki, ze słowami Wojciecha Młynarskiego i muzyką Jerzego Matuszkiewicza, legendarnego "Dudusia".