Magiczne wiatry 02 - Wiatr zmian - Lackey Mercedes.doc

Trzeci tom "Trylogii wojen magów". Skandaron, Czarny Gryf, stał się legendą za życia. Kiedyś walczący bohater - teraz jest wyrocznią we wszystkich sprawach. Lecz młode pokolenie niecierpliwi się: synowie Skandarona marzą o tym, aby także wyróżnic się i dorównać bohaterskim rodzicom. Sprowadza to na nich mroczne siły, z którymi dawniej dzielnie zmagał się Czarny Gryf... Ta pełna fantastycznych przygód książka odtwarza prehistoryczne dzieje Valdemaru.

Niszczone są kolejne stacje Kompanii leżące pomiędzy Ziemią a Cyteen. Setki niezależnych i pragnących zachować neutralność kupieckich statków, znajdują się pomiędzy młotem a kowadłem. Ostatnią przystanią jest stacja Pell i planeta pod nią - Podspodzie, zamieszkana przez inteligentnych hisa. Unia przygotowuje ofensywę, a obrony Pell podejmuje się Flota Maziana.

Czy istnieje miłość absolutna? Czy kocha się na wiele różnych sposobów? Szalenie, namiętnie, bezgranicznie, nieustająco i dalej, aż starczy sił i możliwości? Tyle odpowiedzi, ile w ludziach miłości. A może istnieje gotowy „wzór na miłość ”? Kochamy zrównoważenie, czasem w ciszy i bez wzajemności, bywa jednak, że niepostrzeżenie wpadamy w sidła chorego i destrukcyjnego uczucia, które także skłonni jesteśmy nazywać miłością, mimo że wyniszcza i rani nie tylko nas, ale i otoczenie. A silne, niekontrolowane uczucie w stosunku do członka najbliższej rodziny to również miłość, tylko nieprawidłowa, usytuowana na marginesie społecznej akceptacji. Czy ma szanse przetrwać i zakończyć się dobrze?

Feniks, ziemski statek kosmiczny, skierowany do eksploracji układu T-230, wychodzi z nadprzestrzeni w miejscu, którego nie zaznaczono na żadnej z gwiezdnych map. Zapasy paliwa są niemal wyczerpane, następny skok jest niemożliwy. Kapitan musi wydać rozkaz lądowania na obcej, niezbadanej planecie. Wkrótce Ziemianie orientują się, że nie są na niej sami. Dochodzi do pierwszego w historii ludzkości kontaktu - z rasą wojowniczych atevi. Zależeć od niego będzie los załogi Feniksa oraz przyszłość miliardów ludzi, zamieszkujących galaktykę...

Najpierw wyobraź sobie pajęczynę gwiazd. Wyobraź sobie, jak rozciąga się coraz szerzej i szerzej. Przemierzają ją statki. Przepływają informacje. W sercu tej pajęczyny, w jej środku, sercu i umyśle znajduje się gwiazda. To Wspólnota. A potem wyobraź sobie w ogromnym mroku pojedynczy sznur gwiazd, ścieżkę zapraszającą do oddalenia się od tej pajęczyny, ścieżkę, po której mogą podróżować statki. Dalej leży skarb, niewielkie jezioro słońc typu G5, niemal krąg idealnych gwiazd, znajdujących się w bliskim wzajemnym sąsiedztwie. Tędy, powiada to pasemko. Po tak trudnej podróży nagroda. Bogactwo. Surowce. Lecz wzdłuż tego sznura gwiazd napływa szept, cień szeptu, złudzenie szeptu. Pajęczyna gwiazd słyszała już coś takiego. Są tam inni, bardzo daleko, bardzo niewyraźni, nie mający znaczenia dla naszych spraw. Czy powinniśmy byli ich słuchać?