[Tsubaki-Hatsuyuki]Soul_Eater_44[720x400][0f1b30c7].avi

Głównymi bohaterami Soul Eatera są właśnie uczniowie wspomnianej wyżej szkoły: obowiązkowa i sumienna Maka Albarn i jej partner Soul Evans (tytułowy Soul Eater), sprawiający początkowo wrażenie zbuntowanego i cynicznego nastolatka; narwany Black Star z manią udowadniania wszem i wobec, że pokona wszystkich i wszystko, łącznie z bogami, oraz jego partnerka – cicha i spokojna Tsubaki Nakatsukasa, przyjmująca ze stoickim spokojem wszystkie wybryki Stara; w końcu Death the Kid – osobnik z obsesją na tle symetrii, która to obsesja wyjątkowo utrudnia życie otoczeniu (zwykle taką przypadłość określa się terminem „nerwica natręctw”) i towarzyszące mu siostry Patricia „Patti” i Elizabeth „Liz” Thompson. Ich współpraca oparta jest na obopólnym zaufaniu i ma podłoże czysto praktyczne. Jak powszechnie wiadomo, aby walczyć z demonami i wiedźmami, należy mieć porządną broń i umieć się nią biegle posługiwać. Dla Maki i Black Stara szkolących się w Shibusenie do roli mistrza (shokunina) takimi broniami są Soul, który w formie bojowej przyjmuje postać sporej kosy, i Tsubaki, mająca zdolność przemiany w kilka rodzajów broni używanych przez ninja (że nie wspomnę o siostrach Thompson, w razie potrzeby zmieniających się w pistolety). Tak się bowiem składa, że w świecie Soul Eatera żyją tzw. „bronie” – ludzie, którzy mają zdolność zmiany w prawdziwy, śmiercionośny oręż: kosę, pistolet, młot, podręczny miotacz ognia, katanę, czy co tam może za broń posłużyć. Z pozoru nie ma w nich nic nadzwyczajnego, wyglądają i zachowują się jak ludzie. Mając jednak tę nietypową zdolność przemiany, jeśli przejdą odpowiednie przeszkolenie, tworzą niepokonany (zwykle) duet ze swoim ludzkim partnerem. Co więcej, każda broń ma możliwość awansowania na wyższy poziom mocy i stania się Death Scythe, którym może się posłużyć w walce sam Shinigami. By się jednak tak stało, musi być spełniony jeden warunek – para mistrz­‑broń powinna zebrać dziewięćdziesiąt dziewięć złych ludzkich dusz i jedną duszę wiedźmy. Nie jest to jednak takie proste, na jakie wygląda, zwłaszcza że kara za błędne wykonanie ostatniej części jest nadzwyczaj przewrotna, a same wiedźmy są bardzo potężne (w większości) i przebiegłe (niektóre z nich nawet bardziej niż inne).