Arct Bohdan

Bohdan Arct, pseudonimy: Hoffer H., Prestone J. (ur. 27 maja 1914 w Warszawie, zm. 11 maja 1973 w Siedlcach) – polski pilot myśliwski II wojny światowej, pisarz, autor książek wspomnieniowych i o tematyce batalistycznej, syn pisarki Marii Buyno-Arctowej.

Uzyskał maturę w gimnazjum im. Ziemi Mazowieckiej w 1933 r. W 1934 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. W 1935 r. podjął studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, na kierunku grafika użytkowa. Ponadto odbywał loty w 1 pułku lotniczym w Warszawie i w ciągu kolejnych lat korzystał z tej możliwości, latając na Potezach XV i XXVII. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 73. lokatą w korpusie oficerów rezerwy aeronautyki, grupa liniowa.

Jako podporucznik we wrześniu 1939 został zmobilizowany do służby w lotnictwie. Dowodził plutonem łącznikowym nr 10 przydzielonym Armii „Łódź”. 6 września został pilotem łącznikowym Naczelnego Wodza i w tej służbie został zestrzelony 10 września. Poprzez Rumunię przedostał się do Francji. Od marca 1940 r. przebywał w Algierze, po zawieszeniu broni (22 czerwca 1940 r.) przedostał się do Casablanki, skąd drogą morską trafił do Wielkiej Brytanii.

Po przeszkoleniu na samolotach brytyjskich latał jako tzw. ferry pilot, dostarczając samoloty do walczących jednostek, zaś w październiku 1941 r. został przydzielony do 306 dywizjonu myśliwskiego Toruńskiego. W dywizjonie tym służył do lutego 1943 r. Następnie wszedł w skład Polskiego Zespołu Myśliwskiego. W Afryce zestrzelił pierwszy samolot niemiecki (20 kwietnia 1943 – 1 Bf-109) oraz zaliczono mu 1 zestrzelenie prawdopodobne i dwa samoloty uszkodzone.

W lipcu 1943 r. powrócił do dywizjonu 306 w Wielkiej Brytanii. 11 sierpnia został dowódcą eskadry B w dywizjonie 303. 17 sierpnia 1943 uzyskał kolejne zestrzelenie – tym razem FW-190.

31 stycznia 1944 r. został przydzielony do Dowództwa Obrony Powietrznej Wielkiej Brytanii (Air Defence of Great Britain).

Obejmując dowództwo nad 316 dywizjonem myśliwskim (26 czerwca 1944 r.) stacjonującym podówczas na lotnisku Coltishall we wschodniej Anglii został pierwszym oficerem rezerwy w polskim lotnictwie na takim stanowisku. Rozkazem z dnia 1 lipca 1944 r. został przeniesiony na lotnisko West Malling, położone w hrabstwie Kent, w połowie drogi z Londynu do południowo-wschodniego wybrzeża La Manche. Miejscowość ta leżała na trasie przelatujących bomb V1. Trzecie zestrzelenie uzyskał 14 sierpnia 1944 r. (Bf-109), lecz 6 września, w czasie operacji Ramrod 1260, po awarii silnika wyskoczył nad terytorium Holandii w pobliżu Nijmegen. Dostał się do niemieckiej niewoli i w obozie jenieckim przebywał do końca wojny. W Stalag Luft w ukryciu pisał po angielsku ilustrowany pamiętnik, który wydano po wojnie w Wielkiej Brytanii, a w XXI w. po polsku w Polsce.

Po II wojnie światowej wrócił do Polski. W 1951 jego prace Gdy zamilkły silniki...: powieść lotnicza, Messerschmitty w słońcu, Zwichnięte skrzydła: niewola na wesoło oraz W pogoni za Luftwaffe: polscy myśliwcy w pustyniach Tunisu zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą. W roku 1952 zamieszkał w domku letniskowym Arctów w Dobrzanowie. Ostatnie lata swego życia spędził w Siedlcach, poświęcając się pracy pisarskiej. Tam też zmarł. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym.

Zwycięskie walki powietrzne
Na liście Bajana sklasyfikowany został na 71 pozycji z 3 zwycięstwami pewnymi, 1 prawdopodobnym oraz 2 uszkodzeniami samolotów nieprzyjaciela:

Bf-109 (pewne 20 kwietnia 1943)
FW-190 (pewne 17 sierpnia 1943)
Bf-109 (pewne 6 września 1944)
Mc-202 (prawdopodobne 18 kwietnia 1943)
Bf-109 (uszkodzony 2 kwietnia 1943)
Bf-109 (uszkodzony 21 kwietnia 1943)
Ponadto zestrzelił dwa pociski V-1. Wykonał ogółem 131 lotów bojowych.

Ważniejsze odznaczenia bojowe
Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 8491)
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Medal Lotniczy
Odznaka za Rany i Kontuzje
Polowy Znak Pilota (nr 1079)

Arct Bohdan - Kamikadze boski wiatr

Nie ma plików w tym folderze