14 Vieni, o guerriero vindice.flac
-
C.Saint-Seans - III Koncert skrzypcowy h-moll -
F.Chopin - II Koncert fortepianowy f-moll -
F.Chopin - Sonata fortepianowa Nr 1 c-moll -
F.Chopin - Sonata fortepianowa Nr 2 b-moll -
F.Chopin - Sonata fortepianowa Nr 3 h-moll -
F.Liszt - I koncert fortepianowy Es-dur -
F.Liszt - II koncert fortepianowy A-dur -
F.Liszt - Rapsodie węgierskie -
F.Mendelssohn - I koncert fortepianowy g-moll -
Fr.Chopin - Etiudy -
G.Verdi - Bal maskowy -
H.Wieniawski - I koncert skrzypcowy fis-moll -
H.Wieniawski - II koncert skrzypcowy b-moll -
I.Kálmán – Hrabina Marica -
J. Brahms - Niemieckie requiem -
J.Brahms - I koncert fortepianowy d-moll -
J.Brahms - II koncert fortepianowy B-dur -
J.Brahms - Tańce węgierkie -
K.Lipiński - I Koncert skrzypcowy fis-moll -
K.Lipiński - III Koncert skrzypcowy e-moll -
K.Lipiński - IV Koncert skrzypcowy A-dur -
P.Czajkowski - Dziadek do orzechów -
P.Czajkowski - I suita koncertowa d-moll -
P.Czajkowski - II suita koncertowa C-dur -
P.Czajkowski - III suita koncertowa G-dur -
P.Czajkowski - IV suita koncertowa Mozartiana -
R.Schumann - Koncert fortepianowy a-moll -
R.Schumann - Koncert wiolonczelowy a-moll -
W.A.Mozart - Czarodziejski flet -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.4 G-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.5 D-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.6 B-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.7 F-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.8 C-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.11 F-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.12 A-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.13 C-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.15 B-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.16 D-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.17 C-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.18 B-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.19 F-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.21 C-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.23 A-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.25 C-dur -
W.A.Mozart - Koncert fortepianowy Nr.27 B-dur -
W.A.Mozart - Koncert skrzypcowy nr.1 B-dur -
W.A.Mozart - Koncert skrzypcowy nr.2 D-dur -
W.A.Mozart - Koncert skrzypcowy nr.3 G-dur -
W.A.Mozart - Koncert skrzypcowy nr.4 D-dur
Paul Draneth Bey, założyciel pierwszej kolei w Egipcie i dyrektor Opery Kairskiej już w 1869 r. zwrócił się do Verdiego z prośbą o napisanie hymnu na otwarcie dopiero co wybudowanego budynku opery. Verdi odmówił. (Na otwarcie opery, 6 listopada 1869 r. wystawiono Rigoletto). Mimo to, nie zrażony odmową mistrza, Bey i wicekról Egiptu przesłali do Camille Du Locle gotowy scenariusz opracowany przez Augusta Mariette z prośbą o przekazanie go Verdiemu. Verdi w końcu zainteresował się Aidą. Dodatkowym bodźcem była oferta honorarium – 150 tys. franków w złocie (co było kwotą bajecznie wysoką), wolna ręka w doborze wykonawców wszystkich ról i świetne warunki dla wszystkich współpracowników Verdiego.
Pierwsze poprawki w scenariuszu wniósł Verdi wraz z Du Locle latem 1870. Jednocześnie nawiązał kontakt z Ghislanzonim i jemu powierzył opracowanie libretto. Zgodnie z umową, Verdi zobowiązał się ukończyć partyturę w grudniu 1870 r. Możliwe, że początkowo Verdi myślał o wielkim spektaklu. Jednak po zapoznaniu się z warunkami teatru w Kairze, dzieło zostało dostosowane do możliwości opery (Opera Kairska była niewielkim budynkiem, na widowni mieściło się tylko 850 widzów; dla porównania La Scala w Mediolanie mieści 3600 osób).
Pracę nad dziełem skomplikowała sytuacja polityczna. W lipcu wybuchła Wojna francusko-pruska, która opóźniła premierę. Dekoracje przygotowywane w Paryżu nie zostały przywiezione do Kairu z powodu oblężenia stolicy Francji przez armię pruską w 1870. W końcu, zamiast w styczniu 1871, prapremiera w Kairze odbyła się po wojnie, 24 grudnia 1871. Orkiestrą dyrygował Giovanni Bottesini a dekoracje przygotował Auguste Mariette. Pierwsi wykonawcy tytułowych ról: Aida – Antonietta Pozzoni, Radames – Pietro Mangini, Amneris – Eleonora Grossi, Amonastro – Francesco Steller, Ramfis – Paolo Medini.
Opera została entuzjastycznie przyjęta przez ówczesną publiczność.
Podobnie zakończyła się włoska premiera w mediolańskiej La Scali 8 lutego 1872 pod batutą Franco Faccio. Kolejną premierą, w Parmie (1872) dyrygował osobiście Verdi.
Od chwili mediolańskiej premiery Aida rozpoczęła pochód przez wszystkie ważniejsze sceny świata, stając się jedną z najbardziej popularnych oper.
Premiera polska miała miejsce w Teatrze Wielkim w Warszawie 23 listopada 1875 (w oryginalnej wersji językowej). Z polskim tekstem Aida została wystawiona po raz pierwszy w Warszawie 9 czerwca 1877 r.