Mnemosyne - Mnemosyne no Musume-tachi

Gatunki: Horror, Kryminały/zagadki/tajemnice, Science-fiction
Rok wydania: 2008
Czas trwania: 6×45 min

OPIS:

Zabicie osoby nieśmiertelnej nie jest lekkim kawałkiem chleba. W pewnych kręgach za najskuteczniejszy sposób uważa się dekapitację, poprzedzoną sakramentalną formułką „There can be the only one”. Obawiam się jednak, że i ta metoda zawiodłaby w przypadku Rin Asougi, głównej bohaterki Mnemosyne. Miała ona swego czasu szczęście wchłonąć ziarno półrealnego drzewa Yggdrasil, które wisi sobie nad światem. Jedno na milion z takich ziarenek daje nieśmiertelność, ale wyłącznie kobietom. Osoby takiej nie da się praktycznie w żaden sposób zabić – cokolwiek by się z nią stało, i tak odżyje. Dodać trzeba, że w przypadku profesji, jaką trudni się nasza bohaterka – prywatnego detektywa, jest to całkiem przydatna zdolność. Zwłaszcza że przeciwnicy, z którymi przychodzi jej się zmierzyć, lubią wystawiać na próbę jej zdolności regeneracyjne.

Oczywiście żaden Sherlock Holmes nie poradziłby sobie bez swojego Watsona. W przypadku Rin owym „paliwem napędzającym jej mózg” (a kto wie, czy przy okazji i nie coś innego?) jest Mimi, genialna hakerka ze słabością do wódki, podobnie nieśmiertelna, jak nasza pani detektyw. Obie bohaterki tworzą całkiem zgrabny duet, przy czym Rin zajmuje się zwykle fizyczną częścią roboty, zaś Mimi – gromadzeniem informacji. Mówiąc o postaciach, wspomnieć wypada jeszcze o Laurze – rudowłosym nemezis głównej bohaterki, która za cel postawiła sobie, najbardziej jak tylko można uprzykrzyć jej życie. Okazji zaś jej nie brakuje, gdyż przy niemal każdym śledztwie prowadzonym przez Rin przychodzi im ze sobą walczyć.

Mnemosyne to swoisty melanż kryminału i horroru, ozdobiony pokaźnymi ilościami przemocy i golizny. Jest to jedna z tych serii, w przypadku których dopisek "+18” wydaje się mieć pełne uzasadnienie. Rin raz po raz jest faszerowana ołowiem, ale akurat te sceny do zbyt brutalnych jeszcze nie należą, przynajmniej na tle takich atrakcji jak nadziewania bohaterki haczykami do ryb, polewanie jej kwasem lub nawet odgryzanie kawałków ciała. Do koloru, do wyboru, pełen przekrój. Do tego nieco mniejsza, ale wcale nie skromna dawka seksu – jest on najlepszym znanym Rin sposobem zapłaty za informacje. A że ciało ma posągowe, to i chętnych nie brakuje. Pojawia się jeszcze dość mocny wątek shoujo‑ai, gdyż organizacja zajmująca się dostarczaniem informacji naszym bohaterkom składa się wyłącznie z niewyżytych seksualnie lesbijek.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder