1992 - Kiedy rozum śpi.avi

Reżyseria: Marcin Ziębiński
Scenariusz: Andrzej Rychcik, Wojciech Zimiński
Zdjęcia: Dariusz Kuc
Muzyka: Jean-Claude Petit
Obsada aktorska: Ute Lemper (Bless), Jonathan Zaccai (Maksymilian Bardo), Phillippine Leroy-Beaulieu (Eberlen), Andre Wilms (Bicken), Wojciech Pszoniak (Ottenhagen), Janusz Gajos (Cinqueda), Jan Peszek (Kaltfisch), Anna Seniuk, Aleksander Bardini, Michał Pawlicki, Paweł Wilczak, Piotr Szulkin, Andrzej Szenajch, Szymon Borowiecki, Magdalena Wójcik, January Brunov, Włodzimierz Nakwaski, Witold Dębicki
Schyłek XVIII wieku. Młody zegarmistrz zostaje zaproszony do pałacu arystokraty - uczonego. Pobyt w kryjącym wiele tajemnic pałacu staje się inicjacją w dorosłe życie. Syn nadwornego zegarmistrza Austrii, Maksymilian Bardo, zostaje zaproszony do posiadłości Aleksandra Planta, wynalazcy wielu urządzeń mechanicznych; człowieka opętanego ideą perpetuum mobile. Plant ma nadzieję, że Bardo pomoże mu w jego pracach nad cudownym urządzeniem i naprawi zepsute zegary. Gdy młody zegarmistrz przybywa do majątku, okazuje się, że Plant od kilku dni nie żyje. Mimo to Bardo zostaje, zatrzymany przez wielu przebywających w majątku, prawdziwych i fałszywych przyjaciół Planta. Wkrótce okazuje się, że zadłużony pałac, a zwłaszcza tajemniczy wynalazek Planta jest obiektem pożądania wielu osób: Bickena, bankiera Kaltfischa, podstarzałego śpiewaka Cinquedei oraz dwóch pięknych kobiet: Bless i Eberlen. Bardo przypadkiem obraża Bickena i zostaje wyzwany przez niego na pojedynek. Rankiem następnego dnia mężczyźni strzelają do siebie i mimo iż żaden nie trafia przeciwnika, Bicken ginie. Maksymilian przypuszcza, że ktoś wykorzystał pojedynek do załatwienia porachunków z Bickenem. Zegarmistrz, pragnąc uniknąć posądzenia o tchórzostwo, zostaje w majątku, narażając się tym samym na oskarżenie o morderstwo. W czasie przypadkowego spotkania w parku Bless prezentuje się Maksymilianowi jako ktoś, kto prawdę ma w całkowitej pogardzie i przyznaje się do zabicia Bickena. Bardo, zachwycony urodą i inteligencją Bless, jej przyznanie się do morderstwa traktuje jak żart. Wkrótce zegarmistrz odkrywa dziennik Planta i publicznie ujawnia jego fragmenty. Wynika z nich, że szalony wynalazca najbardziej zadłużony był u Bless i część wyników swych badań przekazał Cinquedel. Maksymilian przekonuje też, że perpetuum mobile nie jest możliwe; jest utopią, wymysłem chorego umysłu. Śpiewak twierdzi, że nie otrzymał od Planta żadnych obliczeń i oskarża Bardo, że ten, prezentując fałszywe informacje, skazał go na śmierć. Do majątku przybywa z Paryża nowy gość - hrabia Karl Ottenhagen. Eberlen namawia Ottenhagena, żeby pozbył się Bardo. Ten zgadza się, ale uprzedza, że do swych celów wykorzysta Cinquedeę