by_Imogen Cunningham- gvg_.bmp

IMOGEN CUNNINGHAM urodziła się w 1883 roku w Portland, w stanie Oregon. Zdjęcia zaczęła robić podczas studiów na Uniwersytecie Waszyngtońskim w Seattle, około 1901 roku. Studiowała chemię – to nie bez znaczenia, bo pamiętać trzeba, że pierwsze kilkadziesiąt lat istnienia fotografii – to czasy, kiedy twórca musiał własnoręcznie robić dla siebie odczynniki i dobrze znać tajniki procesów chemicznych.
Trwale wpisała się w modę na fotografię modernistyczną – surową, skupioną na świetle, nie na detalach, zbliżającą się często do abstrakcji. Pracowała dla wielu magazynów (głównie "Vanity Fair"), fotografowała sławnych aktorów i postaci z życia publicznego. Miała wystawy w najlepszych galeriach w USA i w Europie (Stuttgart, Nowy Jork, San Francisco). Tworzyła akty, w latach 50-tych ub. stulecia skoncentrowała się na fotografii portretowej. W latach 60-tych stworzyła cykl wizerunków zbuntowanych poetów tzw. Beat Generation, fotografowała też "Dzieci-Kwiaty" – hippisów w latach 70. W jej archiwum znajdują się fotografie ulicznych żebraków i bezdomnych. W Oakland dokumentowała twarze sąsiadów – robotników, biedaków. Fotografii oddała całe swoje życie. Mając ponad 90 lat tworzyła cykl portretów osób w jej wieku. Niedokończony (przerwała go śmierć artystki), został wydany w 1976 roku w formie albumu pt. "Po dziewięćdziesiątce", jako ostatnie z fotograficznych dokonań tej jednej z ważniejszych i badziej znanych fotografek XX wieku... - Anna Cymer (Fotal.pl)
(gvg)