-
3911 -
197 -
6104 -
217
13551 plików
984,04 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
/Booklet+02,6259289131.jpg)
/Booklet+03,6259289130.jpg)
/Booklet+04,6259289129.jpg)
KISS
KISS – amerykański zespół rockowy założony przez Paula Stanleya i Gene'a Simmonsa na przełomie roku 1972/1973.
Zespół ma w swoim repertuarze utwory reprezentujące glam rock, hard rock, heavy metal, a nawet lekką muzykę z pogranicza disco. Założyciele Paula Stanleya i Gene'a Simmonsa w początkowym okresie twórczości byli pod silnymi wpływami muzyki The Beatles i rock'n'roll, dlatego próbując stworzyć własny styl i brzmienie określali go jako "Heavy Metal Beatles". Cechami charakterystycznymi wizerunku grupy były początkowo melodyjnie brzmiące nagrania oparte na gatunku rock'n'roll, z nieco cięższym brzmieniem gitar. W zespole nie było wyróżnionego jednego wokalisty, jednak większość utworów śpiewali Paul Stanley i Gene Simmons. Pod koniec lat 70. zespół znacząco złagodził klimat granej muzyki, zbliżając się do lekkich klimatów muzyki pop. Od połowy lat 80. zespół powraca do cięższego brzmienia. Obecnie KISS nie komponuje nowych utworów, grając na koncertach jedynie swoje największe przeboje, głównie z końca lat 70.
Warto wspomnieć mało znany fakt, że to właśnie zespół KISS jako pierwszy zmienił obraz koncertu rockowego w spektakularny show. Cechami charakterystycznymi wizerunku scenicznego grupy były i pozostają: makijaż, kostiumy oraz pokazy pirotechniczne. Na scenie KISS używa wysięgników hydraulicznych wynoszących muzyków wysoko ponad widownię, a Gene Simmons dokonuje spektakularnych celebracji ziania ogniem i krwawienia z ust, a wszystkiemu towarzyszą setki wybuchających w rytm muzyki petard i sztucznych ogni.
Zespół KISS znalazł się na 10. pozycji listy 100 najlepszych artystów hard rocka VH1 i do dziś posiada liczną armię wiernych mu fanów na całym świecie. W przeszłości pojawiały się nieliczne spekulacje co do znaczenia nazwy zespołu, jak np. że jest to akronim od Knights In Satan's Service (z ang. rycerze na usługach szatana). Członkowie wielokrotnie zaprzeczali tym plotkom informując, że Paul Stanley wybrał tę nazwę pod wpływem chwili jadąc taksówką z kolegami z zespołu. Informacje te potwierdza m.in. Gene Simmons w swojej książce biograficznej "KISS and makeup". Charakterystyczną, jakkolwiek dość kontrowersyjną pisownię nazwy zespołu z nazistowskim symbolem SS wymyślił gitarzysta Ace Frehley tworząc tym samym logo zespołu rozpoznawane do dziś na całym świecie. Pomysł ten okazał się przypadkowym, wielkim sukcesem komercyjnym ponieważ zespół zwrócił w ten sposób na siebie uwagę nawet tych, którzy nie gustowali w stylu i gatunku muzyki KISS. Jest też spotykanym błędem doszukiwanie się nieprawdziwych pogłosek o powiązaniach członków zespołu z ideologią faszystowską. Mimo to oryginalna pisownia logo KISS jest zabroniona w użyciu w niektórych krajach, w tym w Niemczech gdzie nazwa zespołu jest pisana tradycyjnie. Należy wspomnieć też, że obaj założyciele zespołu Paula Stanleya i Gene'a Simmonsa są pochodzenia żydowskiego i wojenne losy ich rodziców nie należały do łatwych (matka Gene Simmonsa była więziona w obozie koncentracyjnym).
Skład KISS
1973 do 1980
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Ace Frehley – gitara prowadząca, wokal
Peter Criss – perkusja, wokal
1980 do1982
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Ace Frehley – gitara prowadząca, wokal
Eric Carr – perkusja
1982 do 1984
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Vinnie Vincent – gitara prowadząca
Eric Carr – perkusja
1984
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Mark St. John – gitara prowadząca
Eric Carr – perkusja
1984 do 1991
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Bruce Kulick – gitara prowadząca
Eric Carr – perkusja, wokal
1991 do 1996
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Bruce Kulick – gitara prowadząca, wokal
Eric Singer – perkusja
1996 do 2001
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Ace Frehley – gitara prowadząca, wokal
Peter Criss – perkusja, wokal
2001
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Ace Frehley – gitara prowadząca, wokal
Eric Singer – perkusja
2002 do 2004
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Tommy Thayer – gitara prowadząca
Peter Criss – perkusja, wokal
2004 do obecnie
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Tommy Thayer – gitara prowadząca
Eric Singer – perkusja, wokal
Zespół powstał w styczniu 1973 r. na fundamentach nowojorskiej grupy rock'n'rollowej Wicked Lester – której muzykiem był Gene Simmons. Gene gdy poszedł do przyjaciela spotkał u niego Paula Stanleya i dzięki spotkaniu Paul znalazł się w grupie Wicked Lester. Dzięki ogłoszeniu danemu kilka miesięcy wcześniej w magazynie "Rolling Stone" pozyskali perkusistę Petera Crissa oraz gitarzystę Paula "Ace" Frehleya. W kolejnych dniach stycznia grupa zmieniła nazwę z Wicked Lester na KISS.
30 stycznia 1973 grupa KISS dała swój pierwszy koncert w The Popcorn (późniejsze Coventry), w Astoria w Queens. Drugi występ nastąpił w sierpniu 1973 r. w hotelu "Diplomat" na Manhattanie. W przeciągu roku KISS wydał swoje pierwsze dwa albumy (KISS, Hotter Than Hell), które spotkały się jednak z niewielkim uznaniem.
W roku 1975 grupa wydała swój trzeci studyjny album zatytułowany "Dressed To Kill" Latem 1975 r. grupa wydała longplaya "Alive!", który sprowadził na nich cień sławy pierwszym prawdziwym przebojem radiowym – "Rock And Roll All Night". Materiał na "Alive!" oficjalnie nagrywany był podczas trasy promującej "Dressed To Kill", a dokładniej, podczas koncertów grupy w Cleveland 29 marca i New Jersey 23 lipca. Jednakże album tak naprawdę został nagrany na nowo, w Electric Lady Studios, z podłożonym głosem publiczności. Oryginalne nagrania z koncertów, używane były tylko w celach promocji w radiu. Powodzenie KISS zawsze się opierało na występach na żywo. Twarze muzyków ukrywał makijaż (Simmons – Demon, Criss – Catman, Frehley – Space Ace, Stanley – Starchild), ubierali się w szokujące kostiumy, a koncertom zawsze towarzyszyły sceniczne efekty pirotechniczne oraz przedstawienia w postaci plującego krwią Simmonsa czy np. spektakularnych solówek gitarowych. W połączeniu z hardrockowymi utworami dawało to razem coś, co zostało określone jako "najwspanialszą rock'n'rollową tandetą na Ziemi".
Sukces występów na żywo spowodował gwałtowny wzrost sprzedaży ich płyt, co doprowadziło wydany w 1975 r. album Alive!” do statusu ich pierwszej platynowej płyty (w styczniu 1976 r.) w USA. Był to pierwszy, oficjalnie wydany koncertowy album na świecie. W tym samym czasie utworzyła się grupa fanów zespołu znana jako KISS Army. Wydany rok później eksperymentalny album "Destroyer", będący ich czwartym studyjnym albumem, odniósł podobny sukces, przynosząc grupie pierwszy singel – "Beth", który znalazł się w Top 10 USA, a Peterowi Crissowi nagrodę za skomponowanie tej nietypowej ballady. Singel został także wybrany jako Piosenka Nr 1 roku 1976. Destroyer był przełomem w stylu KISS - można na nim usłyszeć inną nich dotychczas kompozycję i brzmienie, w stosunku do poprzednich albumów.
Kolejne longplaye "Rock And Roll Over" (11. miejsce na liście Billboardu i tytuł "platynowej płyty")," Love Gun” (numer 4 w USA) oraz koncertowy” Alive II” (7 pozycja najpopularniejszych albumów w USA) potwierdziły czołową pozycję zespołu na rynku płytowym.
W 1977 r. KISS uznany został w prestiżowym sondażu Narodowego Instytutu Gallupa za najlepszy rockowy zespół w USA, przebijając tym samym zespoły takie jak Aerosmith, The Eagles, Led Zeppelin, czego potwierdzeniem miało być odwrócenie uwagi japońskiej publiczności od zespołu takiego jak The Beatles. Mówi się nawet o zagadnieniu "KISSterii" objawiającym się stale rosnącą popularnością zespołu który stał się obiektem marketingu i zarazem marką – wszystkie towary opatrzone logiem KISS (od zestawów do makijaży, masek, gier po ubrania) sprzedawały się masowo. Oficyna "Marvel Comics" wydała dwa komiksy, w których głównymi postaciami są muzycy KISS przedstawieni jako superbohaterowie. Pierwszy zeszyt stał się najlepiej sprzedającym się komiksem Marvela w historii do roku 1983. Oficjalna transmisja telewizyjna ukazywała, muzyków oddających do czerwonego tuszu swoją krew, co spowodowało jeszcze większą sprzedaż komiksu. Jednak z powodu pomyłki, czerwony tusz został wykorzystany do druku magazynu sportowego. W komiksie mimo zapowiedzi nie znalazła się krew muzyków. Wznowiono druk obydwóch zeszytów w roku 1995. Marka zespołu była na tyle popularna, by wytwórnia filmowa Hanna Barbera Productions nakręciła w 1978 r. dla telewizji NBC pełnometrażowy film science fiction "KISS meets the Phantom Of The Park" (wydany następnie jako Attack of the Phantoms) – który niemal natychmiast zyskał masową oglądalność.
W 1978 r. wszyscy czterej członkowie grupy wydali albumy solowe, które ukazały się tego samego dnia, co było wyczynem do tej pory nietypowym i nigdy potem nie powtórzonym. Płyta Ace'a Frehleya zdobyła wielką popularność w USA i zawierała przebojowy singel "New York Groove". Gene Simmons z kolei, który zaprosił do studia wiele popularnych postaci (m.in. Cher, Donnę Summer, Boba Segera czy Janis Ian), odniósł sukces w Wielkiej Brytanii singlem "Radio-active" osiągając nim 41 pozycję. Do dziś dwoma najlepiej sprzedającymi się albumami są "Paul Stanley" i "Ace Frehley"
KISS wiedzieli, jaki gatunek muzyczny, jest obecnie na topie. W 1979 r. Peter Criss, nie uczestniczył w nagrywaniu nowej płyty, z powodu swoich problemów z używkami. W tym czasie powstawał album "Dynasty". Na perkusji zagrał za niego Anton Fig. Peter występował tylkow jednym utworze. Pomimo, iż album prezentował odmieniony styl kierunku muzyki disco album został przyjęty przez publikę, a piosenka "I Was Made for Lovin' You" uznana została za przebój, który doczekał się następnie największej liczby coverów w historii.
Na życzenie producenta Peter Criss odszedł w maju 1980 r., a zastąpił go muzyk sesyjny Anton Fig (pojawił się wcześniej na solowym albumie Ace'a Frehleya i pracował przy płycie "Dynasty" zastępując Petera podczas jego choroby).
Niestety od czasu odejścia Petera zespół zaczął mocno tracić na popularności. Nastąpiła zmiana perkusisty. Nowym muzykiem stał się Eric Carr, który zadebiutował w grupie podczas tournée promującego "Unmasked". Trasa koncertowa zaczynała się w USA, gdzie zespół dał tylko jeden koncert mający być rozgrzewką dla nowego perkusisty. Następnie trasa obejmowała Australię oraz Europę. Była to pierwsza trasa, która nie ruszyła po USA co zaskoczyło a także zdenerwowało wielu fanów. W końcu każdy chciał widzieć nowego członka zespołu w akcji.
W 1982 r. Ace Frehley przeżył wypadek samochodowy, podczas którego jego Porsche wbiło się w ścianę z prędkością ponad 200km/h. Spowodowało to jego kilkumiesięczną nieobecność i brak ingerencji w album "Creatures Of The Night". Po nagraniu albumu, zespół przystąpił do krótkiej "trasy" promującej album, która obejmowała występy w telewizjach. Wszystkie występy w telewizji były grane z playbacku, jednakże fani siedzący w studiu zauważali, że Ace ma problemy z właściwym wygrywaniem solówek. Po tej krótkiej "trasie" zespół podjął decyzję o ostatecznym odejściu z zespołu Ace'a, co było spowodowane także innymi czynnikami z przeszłości (m.in. problemy z alkoholem). Ace Frehley opuścił zespół, później zakładając własną formację Frehley's Comet. Jego ostatnim publicznym występem była konferencja prasowa w Hollywood 28 Grudnia 1982. Dzień później zespół ruszył w trasę, na której zastąpił go Vincent Cusano (Vinnie Vincent), którego Simmons i Stanley zaangażowali do nagrywania "Creatures Of The Night". Wcześniej jednak, w maju 1982 r. ukazał się album "Killers". Była to składanka, zawierająca cztery nie publikowane dotychczas utwory. W jej przygotowaniu brał udział współpracujący już wcześniej z grupą Bob Kulick. Creatures Of The Night zawierało całkowicie premierowy materiał, w którym brało udział kilku gitarzystów studyjnych: Bob Kulick, Vinnie Vincent, Adam Mitchell (przyjaciel Paula, grał w utworze "Creatures Of The Night") oraz dodatkowo Steve Farris zagrał solo w "Creatures Of The Night". Jednak to Vinnie Vincent został w zespole na stałe, by ruszyć z zespołem w trasę mającą uczcić 10 lat istnienia grupy oraz nową płytę. Popularność zespołu zaczęła mocno przygasać. Muzycy byli na tyle rozczarowani swoją trasą koncertową na 10. rocznicę, że przerwali ją koncertem w Brazylii. Ostatni koncert tej trasy, a także ostatni koncert w maskach miał miejsce w SAO PAULO na Morumbi Estadio dnia 25.06.1983
Pomimo nieudanej trasy koncertowej w Stanach Zjednoczonych, która przejawiała się odwołanymi koncertami i biletami wysprzedanymi do połowy, trasa KISS w Ameryce Południowej przyniosła ogromny sukces. Szczególnie widoczne było to dnia 17 Czerwca 1983, podczas pamiętnego koncertu na stadionie Maracana w Rio De Janeiro, w Brazylii. Wtedy też KISS zgromadziło na widowni 200.000 osób, co do dnia dzisiejszego jest ich najlepszym wynikiem w historii. Plotka głosi, że podczas koncertu w Bismark 29 grudnia 1982 (tj. tuż po odejściu Ace Frehley'a, był to także pierwszy występ z okazji trasy Creatures of The Night), z powodu panującego mrozu, oraz braku nowych strojów dla Vincenta oraz Carra, obaj członkowie musieli zagrać koncert w strojach z epoki Love Gun. Informacja opiera się tylko na zeznaniach fanów, ponieważ nie zachowały się żadne zdjęcia z tamtego koncertu.
Zdesperowani utratą wcześniejszej popularności KISS postanowili powziąć rozwiązania ostateczne. Legendarny makijaż, który ukrywał ich prawdziwe twarze przez prawie dziesięć lat, został zmyty 18 września 1983 r. podczas występu w MTV promującego singel "Lick It Up". Całkowita zmiana przyniosła zamierzony efekt – zespół ponownie został zauważony, a singel stał się pierwszą, w dotychczas czteroletniej przerwie, platynową płytą.
Przed nagraniem następnej płyty nastąpiły kolejne zmiany. Vinnie Vincent został wyrzucony z zespołu, z przyczyn, które do dziś nie są potwierdzone. Po odejściu z zespołu założył grupę Vinnie Vincent Invasion. Vincenta zastąpił Mark St. John (właśc. Mark Norton (umiera 4 kwietnia 2007 r.). Z jego udziałem powstało "Animalize". Współpraca z St. Johnem okazała się jednak bardzo krótkotrwała, na skutek choroby muzyka uniemożliwiającej mu grę na gitarze. W 1984 r. zastąpił go Bruce Kulick – brat Boba, który pozostał w zespole na 12 kolejnych lat. Mimo choroby, Mark jeżdził z KISS przez całą trasę Animalize, w nadziei polepszenia się jego stanu. Faktycznie, jego stan polepszył się na tyle, że zagrał w 3 koncertach (27 listopada, Baltimore; 28 listopada Poughkeepsie; 29 listopada, Binghamton (dzielnice Nowego Jorku)). Jednakże w Binghamton Mark nie czuł się dość pewnie, co spowodowało, że KISS musieli zagrać z dwoma gitarzystami prowadzącymi. Po tych zdarzeniach Mark St. John opuścił zespół, zakładając grupę White Tiger. Latem 1985 muzycy zadecydowali o ponownym wydaniu "Creatures Of The Night", zmiksowanego na nowo. Kolejna studyjna płyta KISS – "Asylum" z 1985 r. zawierała się w stylu nieco łagodniejszym niż 3 poprzednie, podchodząca czasem pod muzykę pop. Kostiumy zespołu także były czymś nowym - odeszli od mrocznego stylu, zakładając pastelowe, jasne ubrania. Mimo nowego stylu, zespół sprzedał płytę z rezultatem platyny. Wydany dwa lata później "Crazy Nights" – odniósł spory sukces komercyjny, także osiągając status "platyny". Zawierała m.in. największy angielski przebój zespołu "Crazy Crazy Nights", który 1988 r. dotarł do 4 miejsca na liście singli. Po nich nadeszły dwa kolejne hity z pierwszej czterdziestki "Reason To Live" i "Turn On The Night". W 1988 r. na rynku pojawił się także kompilacyjny longplay "Smashes, Thrashes And Hits", zawierający dwa premierowe kawałki którym towarzyszyły teledyski. Rok później nastąpiła premiera kolejnego albumu "Hot In The Shade", na którym znalazł się najwyżej notowany w USA przebój "Forever", napisany wspólnie przez Paula Stanleya i Michaela Boltona. W lutym 1990 r. dotarł on do 8. pozycji Top 10.
Praca nad kolejną płytą studyjną, pod okiem znanego producenta Boba Ezrina, została przerwana na skutek choroby Erica Carra, który umiera 24 listopada 1991 r. w Nowym Jorku przegrywając walkę z rakiem. Jeszcze przed jego śmiercią zespół z pomocą zaprzyjaźnionego perkusisty Erica Singera, za zgodą Carra, zarejestrował nową wersję starego przeboju z "God Gave Rock'n'Roll To You II", który ukazał się na ścieżce dźwiękowej filmu "Bill And Ted's Bogus Journey". Po śmierci Carra KISS nagrali dedykowany mu album "Revenge". Współtwórcą czterech utworów na płycie był Vinnie Vincent, a miejsce przy perkusji zajął Eric Singer. Album ten jest uważany przez fanów za jeden z najlepszych album bez masek! W 1993 r. dla uczczenia 20 rocznicy powstania zespołu i sprzedania w tym czasie ponad 70 milionów płyt, grupa KISS wydała album "Alive III", zawierający nagrania z ich ostatniego tournée po USA, głównie z koncertu Detroit z roku 1992. W roku 1994 KISS wydali video "KISS my a**", który był powodem zorganizowania trasy koncertowej po Ameryce Południowej, Australii oraz Japonii, aż do trasy Conventions.
Po dwóch latach ciszy wokół KISS, w trakcie których muzycy rozłącznie zajmowali się filmem (Gene), musicalem (Paul, zagrał w "The Phantom Of The Opera") i grą w innych grupach (Bruce & Eric), zespół zaprezentował swoim fanom na całym Świecie coś w rodzaju objazdowego muzeum – "Worldwide KISS Convention", w którym zespół osobiście prezentował swoje kostiumy i pamiątki z czasów dawnej świetności. Grali także koncerty na klasycznych gitarach (unplugged), prezentując zakurzone już kawałki i spełniając muzyczne życzenia fanów. Na pierwszym spotkaniu w Los Angeles do zespołu dołączył dawny członek – Peter Criss. W roku 1996 MTV zaproponowało KISS zagranie koncertu MTV Unplugged (wydanego później na płycie o tym samym tytule), w którym ostatnie 4 utwory zagrał m.in. Peter Criss z Erickiem Singerem, a obok Bruce´a Kulicka zagrał także Ace Frehley. Zespołowi w oryginalnym składzie grało się świetnie, zainspirowało ich to do zrobienia kroku dalej.
16 kwietnia tego samego roku KISS, na lotniskowcu armii amerykańskiej podczas konferencji prasowej transmitowanej do 58 krajów, ogłosili że pierwszy raz od 17 lat grupa w starym składzie i legendarnych makijażach wyruszy na światowe tournée "Alive/Worldwide", które de facto okazało się gigantycznym hitem – bilety wysprzedano w ciągu kilku godzin, a najbardziej znane zespoły jak Metallica poprzerywały swoje trasy koncertowe.
Dyskografia
KISS (1974)
Hotter Than Hell (1974)
Dressed to Kill (1975)
Alive! (1975)
Destroyer (1976)
Rock and Roll Over (1976)
Love Gun (1977)
Alive II (1977)
Double Platinum (1978)
Gene Simmons (album) (1978)
Ace Frehley (1978)
Peter Criss (1978)
Paul Stanley (album) (1978)
Dynasty (1979)
Unmasked (1980)
(Music from) the Elder (1981)
Killers (1982)
Creatures of the Night (1982)
Lick It Up (1983)
Animalize (1984)
Asylum (1985)
Crazy Nights (1987)
Smashes, Thrashes and Hits (1988)
Hot in the Shade (1989)
Revenge (1992)
Alive III (1993)
Kiss Unplugged (1996)
You Wanted the Best, You Got the Best (1996)
Greatest Kiss (1997)
Carnival of Souls (1997)
Psycho Circus (1998)
The Box Set (2001)
The Ver
KISS – amerykański zespół rockowy założony przez Paula Stanleya i Gene'a Simmonsa na przełomie roku 1972/1973.
Warto wspomnieć mało znany fakt, że to właśnie zespół KISS jako pierwszy zmienił obraz koncertu rockowego w spektakularny show. Cechami charakterystycznymi wizerunku scenicznego grupy były i pozostają: makijaż, kostiumy oraz pokazy pirotechniczne. Na scenie KISS używa wysięgników hydraulicznych wynoszących muzyków wysoko ponad widownię, a Gene Simmons dokonuje spektakularnych celebracji ziania ogniem i krwawienia z ust, a wszystkiemu towarzyszą setki wybuchających w rytm muzyki petard i sztucznych ogni.
Zespół KISS znalazł się na 10. pozycji listy 100 najlepszych artystów hard rocka VH1 i do dziś posiada liczną armię wiernych mu fanów na całym świecie. W przeszłości pojawiały się nieliczne spekulacje co do znaczenia nazwy zespołu, jak np. że jest to akronim od Knights In Satan's Service (z ang. rycerze na usługach szatana). Członkowie wielokrotnie zaprzeczali tym plotkom informując, że Paul Stanley wybrał tę nazwę pod wpływem chwili jadąc taksówką z kolegami z zespołu. Informacje te potwierdza m.in. Gene Simmons w swojej książce biograficznej "KISS and makeup". Charakterystyczną, jakkolwiek dość kontrowersyjną pisownię nazwy zespołu z nazistowskim symbolem SS wymyślił gitarzysta Ace Frehley tworząc tym samym logo zespołu rozpoznawane do dziś na całym świecie. Pomysł ten okazał się przypadkowym, wielkim sukcesem komercyjnym ponieważ zespół zwrócił w ten sposób na siebie uwagę nawet tych, którzy nie gustowali w stylu i gatunku muzyki KISS. Jest też spotykanym błędem doszukiwanie się nieprawdziwych pogłosek o powiązaniach członków zespołu z ideologią faszystowską. Mimo to oryginalna pisownia logo KISS jest zabroniona w użyciu w niektórych krajach, w tym w Niemczech gdzie nazwa zespołu jest pisana tradycyjnie. Należy wspomnieć też, że obaj założyciele zespołu Paula Stanleya i Gene'a Simmonsa są pochodzenia żydowskiego i wojenne losy ich rodziców nie należały do łatwych (matka Gene Simmonsa była więziona w obozie koncentracyjnym).
Skład KISS
1973 do 1980
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Ace Frehley – gitara prowadząca, wokal
Peter Criss – perkusja, wokal
1980 do1982
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Ace Frehley – gitara prowadząca, wokal
Eric Carr – perkusja
1982 do 1984
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Vinnie Vincent – gitara prowadząca
Eric Carr – perkusja
1984
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Mark St. John – gitara prowadząca
Eric Carr – perkusja
1984 do 1991
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Bruce Kulick – gitara prowadząca
Eric Carr – perkusja, wokal
1991 do 1996
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Bruce Kulick – gitara prowadząca, wokal
Eric Singer – perkusja
1996 do 2001
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Ace Frehley – gitara prowadząca, wokal
Peter Criss – perkusja, wokal
2001
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Ace Frehley – gitara prowadząca, wokal
Eric Singer – perkusja
2002 do 2004
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Tommy Thayer – gitara prowadząca
Peter Criss – perkusja, wokal
2004 do obecnie
Paul Stanley – gitara rytmiczna, wokal
Gene Simmons – gitara basowa, wokal
Tommy Thayer – gitara prowadząca
Eric Singer – perkusja, wokal
30 stycznia 1973 grupa KISS dała swój pierwszy koncert w The Popcorn (późniejsze Coventry), w Astoria w Queens. Drugi występ nastąpił w sierpniu 1973 r. w hotelu "Diplomat" na Manhattanie. W przeciągu roku KISS wydał swoje pierwsze dwa albumy (KISS, Hotter Than Hell), które spotkały się jednak z niewielkim uznaniem.
W roku 1975 grupa wydała swój trzeci studyjny album zatytułowany "Dressed To Kill" Latem 1975 r. grupa wydała longplaya "Alive!", który sprowadził na nich cień sławy pierwszym prawdziwym przebojem radiowym – "Rock And Roll All Night". Materiał na "Alive!" oficjalnie nagrywany był podczas trasy promującej "Dressed To Kill", a dokładniej, podczas koncertów grupy w Cleveland 29 marca i New Jersey 23 lipca. Jednakże album tak naprawdę został nagrany na nowo, w Electric Lady Studios, z podłożonym głosem publiczności. Oryginalne nagrania z koncertów, używane były tylko w celach promocji w radiu. Powodzenie KISS zawsze się opierało na występach na żywo. Twarze muzyków ukrywał makijaż (Simmons – Demon, Criss – Catman, Frehley – Space Ace, Stanley – Starchild), ubierali się w szokujące kostiumy, a koncertom zawsze towarzyszyły sceniczne efekty pirotechniczne oraz przedstawienia w postaci plującego krwią Simmonsa czy np. spektakularnych solówek gitarowych. W połączeniu z hardrockowymi utworami dawało to razem coś, co zostało określone jako "najwspanialszą rock'n'rollową tandetą na Ziemi".
Sukces występów na żywo spowodował gwałtowny wzrost sprzedaży ich płyt, co doprowadziło wydany w 1975 r. album Alive!” do statusu ich pierwszej platynowej płyty (w styczniu 1976 r.) w USA. Był to pierwszy, oficjalnie wydany koncertowy album na świecie. W tym samym czasie utworzyła się grupa fanów zespołu znana jako KISS Army. Wydany rok później eksperymentalny album "Destroyer", będący ich czwartym studyjnym albumem, odniósł podobny sukces, przynosząc grupie pierwszy singel – "Beth", który znalazł się w Top 10 USA, a Peterowi Crissowi nagrodę za skomponowanie tej nietypowej ballady. Singel został także wybrany jako Piosenka Nr 1 roku 1976. Destroyer był przełomem w stylu KISS - można na nim usłyszeć inną nich dotychczas kompozycję i brzmienie, w stosunku do poprzednich albumów.
Kolejne longplaye "Rock And Roll Over" (11. miejsce na liście Billboardu i tytuł "platynowej płyty")," Love Gun” (numer 4 w USA) oraz koncertowy” Alive II” (7 pozycja najpopularniejszych albumów w USA) potwierdziły czołową pozycję zespołu na rynku płytowym.
W 1977 r. KISS uznany został w prestiżowym sondażu Narodowego Instytutu Gallupa za najlepszy rockowy zespół w USA, przebijając tym samym zespoły takie jak Aerosmith, The Eagles, Led Zeppelin, czego potwierdzeniem miało być odwrócenie uwagi japońskiej publiczności od zespołu takiego jak The Beatles. Mówi się nawet o zagadnieniu "KISSterii" objawiającym się stale rosnącą popularnością zespołu który stał się obiektem marketingu i zarazem marką – wszystkie towary opatrzone logiem KISS (od zestawów do makijaży, masek, gier po ubrania) sprzedawały się masowo. Oficyna "Marvel Comics" wydała dwa komiksy, w których głównymi postaciami są muzycy KISS przedstawieni jako superbohaterowie. Pierwszy zeszyt stał się najlepiej sprzedającym się komiksem Marvela w historii do roku 1983. Oficjalna transmisja telewizyjna ukazywała, muzyków oddających do czerwonego tuszu swoją krew, co spowodowało jeszcze większą sprzedaż komiksu. Jednak z powodu pomyłki, czerwony tusz został wykorzystany do druku magazynu sportowego. W komiksie mimo zapowiedzi nie znalazła się krew muzyków. Wznowiono druk obydwóch zeszytów w roku 1995. Marka zespołu była na tyle popularna, by wytwórnia filmowa Hanna Barbera Productions nakręciła w 1978 r. dla telewizji NBC pełnometrażowy film science fiction "KISS meets the Phantom Of The Park" (wydany następnie jako Attack of the Phantoms) – który niemal natychmiast zyskał masową oglądalność.
W 1978 r. wszyscy czterej członkowie grupy wydali albumy solowe, które ukazały się tego samego dnia, co było wyczynem do tej pory nietypowym i nigdy potem nie powtórzonym. Płyta Ace'a Frehleya zdobyła wielką popularność w USA i zawierała przebojowy singel "New York Groove". Gene Simmons z kolei, który zaprosił do studia wiele popularnych postaci (m.in. Cher, Donnę Summer, Boba Segera czy Janis Ian), odniósł sukces w Wielkiej Brytanii singlem "Radio-active" osiągając nim 41 pozycję. Do dziś dwoma najlepiej sprzedającymi się albumami są "Paul Stanley" i "Ace Frehley"
KISS wiedzieli, jaki gatunek muzyczny, jest obecnie na topie. W 1979 r. Peter Criss, nie uczestniczył w nagrywaniu nowej płyty, z powodu swoich problemów z używkami. W tym czasie powstawał album "Dynasty". Na perkusji zagrał za niego Anton Fig. Peter występował tylkow jednym utworze. Pomimo, iż album prezentował odmieniony styl kierunku muzyki disco album został przyjęty przez publikę, a piosenka "I Was Made for Lovin' You" uznana została za przebój, który doczekał się następnie największej liczby coverów w historii.
Na życzenie producenta Peter Criss odszedł w maju 1980 r., a zastąpił go muzyk sesyjny Anton Fig (pojawił się wcześniej na solowym albumie Ace'a Frehleya i pracował przy płycie "Dynasty" zastępując Petera podczas jego choroby).
Niestety od czasu odejścia Petera zespół zaczął mocno tracić na popularności. Nastąpiła zmiana perkusisty. Nowym muzykiem stał się Eric Carr, który zadebiutował w grupie podczas tournée promującego "Unmasked". Trasa koncertowa zaczynała się w USA, gdzie zespół dał tylko jeden koncert mający być rozgrzewką dla nowego perkusisty. Następnie trasa obejmowała Australię oraz Europę. Była to pierwsza trasa, która nie ruszyła po USA co zaskoczyło a także zdenerwowało wielu fanów. W końcu każdy chciał widzieć nowego członka zespołu w akcji.
W 1982 r. Ace Frehley przeżył wypadek samochodowy, podczas którego jego Porsche wbiło się w ścianę z prędkością ponad 200km/h. Spowodowało to jego kilkumiesięczną nieobecność i brak ingerencji w album "Creatures Of The Night". Po nagraniu albumu, zespół przystąpił do krótkiej "trasy" promującej album, która obejmowała występy w telewizjach. Wszystkie występy w telewizji były grane z playbacku, jednakże fani siedzący w studiu zauważali, że Ace ma problemy z właściwym wygrywaniem solówek. Po tej krótkiej "trasie" zespół podjął decyzję o ostatecznym odejściu z zespołu Ace'a, co było spowodowane także innymi czynnikami z przeszłości (m.in. problemy z alkoholem). Ace Frehley opuścił zespół, później zakładając własną formację Frehley's Comet. Jego ostatnim publicznym występem była konferencja prasowa w Hollywood 28 Grudnia 1982. Dzień później zespół ruszył w trasę, na której zastąpił go Vincent Cusano (Vinnie Vincent), którego Simmons i Stanley zaangażowali do nagrywania "Creatures Of The Night". Wcześniej jednak, w maju 1982 r. ukazał się album "Killers". Była to składanka, zawierająca cztery nie publikowane dotychczas utwory. W jej przygotowaniu brał udział współpracujący już wcześniej z grupą Bob Kulick. Creatures Of The Night zawierało całkowicie premierowy materiał, w którym brało udział kilku gitarzystów studyjnych: Bob Kulick, Vinnie Vincent, Adam Mitchell (przyjaciel Paula, grał w utworze "Creatures Of The Night") oraz dodatkowo Steve Farris zagrał solo w "Creatures Of The Night". Jednak to Vinnie Vincent został w zespole na stałe, by ruszyć z zespołem w trasę mającą uczcić 10 lat istnienia grupy oraz nową płytę. Popularność zespołu zaczęła mocno przygasać. Muzycy byli na tyle rozczarowani swoją trasą koncertową na 10. rocznicę, że przerwali ją koncertem w Brazylii. Ostatni koncert tej trasy, a także ostatni koncert w maskach miał miejsce w SAO PAULO na Morumbi Estadio dnia 25.06.1983
Pomimo nieudanej trasy koncertowej w Stanach Zjednoczonych, która przejawiała się odwołanymi koncertami i biletami wysprzedanymi do połowy, trasa KISS w Ameryce Południowej przyniosła ogromny sukces. Szczególnie widoczne było to dnia 17 Czerwca 1983, podczas pamiętnego koncertu na stadionie Maracana w Rio De Janeiro, w Brazylii. Wtedy też KISS zgromadziło na widowni 200.000 osób, co do dnia dzisiejszego jest ich najlepszym wynikiem w historii. Plotka głosi, że podczas koncertu w Bismark 29 grudnia 1982 (tj. tuż po odejściu Ace Frehley'a, był to także pierwszy występ z okazji trasy Creatures of The Night), z powodu panującego mrozu, oraz braku nowych strojów dla Vincenta oraz Carra, obaj członkowie musieli zagrać koncert w strojach z epoki Love Gun. Informacja opiera się tylko na zeznaniach fanów, ponieważ nie zachowały się żadne zdjęcia z tamtego koncertu.
Zdesperowani utratą wcześniejszej popularności KISS postanowili powziąć rozwiązania ostateczne. Legendarny makijaż, który ukrywał ich prawdziwe twarze przez prawie dziesięć lat, został zmyty 18 września 1983 r. podczas występu w MTV promującego singel "Lick It Up". Całkowita zmiana przyniosła zamierzony efekt – zespół ponownie został zauważony, a singel stał się pierwszą, w dotychczas czteroletniej przerwie, platynową płytą.
Przed nagraniem następnej płyty nastąpiły kolejne zmiany. Vinnie Vincent został wyrzucony z zespołu, z przyczyn, które do dziś nie są potwierdzone. Po odejściu z zespołu założył grupę Vinnie Vincent Invasion. Vincenta zastąpił Mark St. John (właśc. Mark Norton (umiera 4 kwietnia 2007 r.). Z jego udziałem powstało "Animalize". Współpraca z St. Johnem okazała się jednak bardzo krótkotrwała, na skutek choroby muzyka uniemożliwiającej mu grę na gitarze. W 1984 r. zastąpił go Bruce Kulick – brat Boba, który pozostał w zespole na 12 kolejnych lat. Mimo choroby, Mark jeżdził z KISS przez całą trasę Animalize, w nadziei polepszenia się jego stanu. Faktycznie, jego stan polepszył się na tyle, że zagrał w 3 koncertach (27 listopada, Baltimore; 28 listopada Poughkeepsie; 29 listopada, Binghamton (dzielnice Nowego Jorku)). Jednakże w Binghamton Mark nie czuł się dość pewnie, co spowodowało, że KISS musieli zagrać z dwoma gitarzystami prowadzącymi. Po tych zdarzeniach Mark St. John opuścił zespół, zakładając grupę White Tiger. Latem 1985 muzycy zadecydowali o ponownym wydaniu "Creatures Of The Night", zmiksowanego na nowo. Kolejna studyjna płyta KISS – "Asylum" z 1985 r. zawierała się w stylu nieco łagodniejszym niż 3 poprzednie, podchodząca czasem pod muzykę pop. Kostiumy zespołu także były czymś nowym - odeszli od mrocznego stylu, zakładając pastelowe, jasne ubrania. Mimo nowego stylu, zespół sprzedał płytę z rezultatem platyny. Wydany dwa lata później "Crazy Nights" – odniósł spory sukces komercyjny, także osiągając status "platyny". Zawierała m.in. największy angielski przebój zespołu "Crazy Crazy Nights", który 1988 r. dotarł do 4 miejsca na liście singli. Po nich nadeszły dwa kolejne hity z pierwszej czterdziestki "Reason To Live" i "Turn On The Night". W 1988 r. na rynku pojawił się także kompilacyjny longplay "Smashes, Thrashes And Hits", zawierający dwa premierowe kawałki którym towarzyszyły teledyski. Rok później nastąpiła premiera kolejnego albumu "Hot In The Shade", na którym znalazł się najwyżej notowany w USA przebój "Forever", napisany wspólnie przez Paula Stanleya i Michaela Boltona. W lutym 1990 r. dotarł on do 8. pozycji Top 10.
Praca nad kolejną płytą studyjną, pod okiem znanego producenta Boba Ezrina, została przerwana na skutek choroby Erica Carra, który umiera 24 listopada 1991 r. w Nowym Jorku przegrywając walkę z rakiem. Jeszcze przed jego śmiercią zespół z pomocą zaprzyjaźnionego perkusisty Erica Singera, za zgodą Carra, zarejestrował nową wersję starego przeboju z "God Gave Rock'n'Roll To You II", który ukazał się na ścieżce dźwiękowej filmu "Bill And Ted's Bogus Journey". Po śmierci Carra KISS nagrali dedykowany mu album "Revenge". Współtwórcą czterech utworów na płycie był Vinnie Vincent, a miejsce przy perkusji zajął Eric Singer. Album ten jest uważany przez fanów za jeden z najlepszych album bez masek! W 1993 r. dla uczczenia 20 rocznicy powstania zespołu i sprzedania w tym czasie ponad 70 milionów płyt, grupa KISS wydała album "Alive III", zawierający nagrania z ich ostatniego tournée po USA, głównie z koncertu Detroit z roku 1992. W roku 1994 KISS wydali video "KISS my a**", który był powodem zorganizowania trasy koncertowej po Ameryce Południowej, Australii oraz Japonii, aż do trasy Conventions.
Po dwóch latach ciszy wokół KISS, w trakcie których muzycy rozłącznie zajmowali się filmem (Gene), musicalem (Paul, zagrał w "The Phantom Of The Opera") i grą w innych grupach (Bruce & Eric), zespół zaprezentował swoim fanom na całym Świecie coś w rodzaju objazdowego muzeum – "Worldwide KISS Convention", w którym zespół osobiście prezentował swoje kostiumy i pamiątki z czasów dawnej świetności. Grali także koncerty na klasycznych gitarach (unplugged), prezentując zakurzone już kawałki i spełniając muzyczne życzenia fanów. Na pierwszym spotkaniu w Los Angeles do zespołu dołączył dawny członek – Peter Criss. W roku 1996 MTV zaproponowało KISS zagranie koncertu MTV Unplugged (wydanego później na płycie o tym samym tytule), w którym ostatnie 4 utwory zagrał m.in. Peter Criss z Erickiem Singerem, a obok Bruce´a Kulicka zagrał także Ace Frehley. Zespołowi w oryginalnym składzie grało się świetnie, zainspirowało ich to do zrobienia kroku dalej.
16 kwietnia tego samego roku KISS, na lotniskowcu armii amerykańskiej podczas konferencji prasowej transmitowanej do 58 krajów, ogłosili że pierwszy raz od 17 lat grupa w starym składzie i legendarnych makijażach wyruszy na światowe tournée "Alive/Worldwide", które de facto okazało się gigantycznym hitem – bilety wysprzedano w ciągu kilku godzin, a najbardziej znane zespoły jak Metallica poprzerywały swoje trasy koncertowe.
Dyskografia
KISS (1974)
Hotter Than Hell (1974)
Dressed to Kill (1975)
Alive! (1975)
Destroyer (1976)
Rock and Roll Over (1976)
Love Gun (1977)
Alive II (1977)
Double Platinum (1978)
Gene Simmons (album) (1978)
Ace Frehley (1978)
Peter Criss (1978)
Paul Stanley (album) (1978)
Dynasty (1979)
Unmasked (1980)
(Music from) the Elder (1981)
Killers (1982)
Creatures of the Night (1982)
Lick It Up (1983)
Animalize (1984)
Asylum (1985)
Crazy Nights (1987)
Smashes, Thrashes and Hits (1988)
Hot in the Shade (1989)
Revenge (1992)
Alive III (1993)
Kiss Unplugged (1996)
You Wanted the Best, You Got the Best (1996)
Greatest Kiss (1997)
Carnival of Souls (1997)
Psycho Circus (1998)
The Box Set (2001)
The Ver
- sortuj według:
,6237101466.jpg "pobierz")
-
0 -
56 -
0 -
0
56 plików
1,2 MB
