Ez1_12-26+Vassula_zeszyt13_orędzie10061987.wmv

Ez 36,1-15
DZIEJE KOŚCIOŁA W JEROZOLIMIE
Pierwotny jego stan
12 Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej. 13 Przybywszy tam weszli do sali na górze7 i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, [brat] Jakuba. 14 Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego.
Uzupełnienie grona Dwunastu

15 Wtedy Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: 16 «Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, 17 bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. 18 8 Za pieniądze, niegodziwie zdobyte, nabył ziemię i spadłszy głową na dół, pękł na pół i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności. 19 Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jerozolimy, tak że nazwano ową rolę w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi. 20 Napisano bowiem w Księdze Psalmów:
Niech opustoszeje dom jego
i niech nikt w nim nie mieszka!
A urząd jego niech inny obejmie!9
21 Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał10 z nami, 22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania».
23 Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. 24 I tak się pomodlili: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, 25 by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą». 26 I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.
________________________________________
Zeszyt 13
10.06.87
Wczoraj byliśmy bardzo zajęci ostatnim pakowaniem przed naszym wyjazdem z Bangladeszu.
– Panie, myślałam o teorii nazywanej: “Świadomość Chrystusa”. Sądzę, że to ma znaczyć: “nasze dobre wnętrze”. To może stamtąd pochodzą moje zapiski?
– Vassulo, czy nie powiedziałem ci, że jesteśmy zjednoczeni? Jesteśmy jednym, umiłowana. Nazwij te zapiski: “Prawdziwe Życie w Bogu”. Żyj dla Mnie. Oto co chcę, abyś napisała.
Pragnęłam odczuć, co Bóg chciałby, abym napisała obecnie...
– Moje pragnienia, maleńka...
Bóg skłonił mnie do przeczytania fragmentu Pisma św.
– Tak, podnieś się i słuchaj Mnie: czy przyjdziesz do Mnie w Moim Kościele? Vassulo, przyjdź do Mnie.
– Do jakiego Kościoła, Panie? Chcę powiedzieć, do którego?
– Wszystkie Kościoły są Moje. Wszystkie należą do Mnie, wszystkie są Moją własnością i tylko Moją. Ja jestem Kościołem: jestem Głową Kościoła.
– Ale to, co powiedziałeś, Jezu, brzmiało tak, jakbyś chciał, abym poszła do jakiegoś określonego kościoła. Tak to usłyszałam i zrozumiałam!
– Możesz przyjść do Mnie kiedykolwiek i w jakimkolwiek Kościele. Nie czyń różnic jak inni. Wszystkie należą do Mnie. Ja jestem Jednym Bogiem i mam tylko jedno Ciało: Ciało, które ludzie okaleczyli. Kamienie młyńskie uszkodziły Moje Ciało!
– Mój Boże, wydajesz się tak wzburzony!!
– Wzburzony? O, Vassulo! Dlaczego, dlaczego oni tak okrutnie Mnie poćwiartowali?
Jezus był bardzo wzburzony. Przypomniał mi moment, gdy przewrócił stoły bankierów w świątyni jerozolimskiej. Aż do dziś nigdy nie słyszałam Go ani nie widziałam TAK WZBURZONEGO.
– Vassulo...
– Jezus?
– Jestem.
– Czy to naprawdę Ty, tak wzburzony?
– O tak! To Ja! O, tak, wreszcie mogę w tobie, Vassulo, złożyć Moje Słowa. Ten charyzmat nie jest ci dany dla twoich spraw. Został ci udzielony, aby Moje Słowa zostały na tobie wyryte.
– Nigdy wcześniej nie odczułam Cię tak wzburzonego! Jesteś taki?
– Jestem. Moje Ciało sprawia Mi ból, zostało rozszarpane.
– Mój Boże! Ale co ja mogę zrobić? Jestem niepewna!
– Czyż nie wiem tego wszystkiego, Vassulo? Posłużę się tobą aż do końca. Nie obawiaj się Mnie nigdy, córko. Zjednoczenie Mojego Kościoła stanie się Uwielbieniem Mego Ciała. Miej Mój Pokój, umiłowana.
– Tak, Panie. Nie będę patrzeć ani na lewo, ani na prawo, ani do tyłu. Będę patrzeć prosto przed siebie.
– Tak, zrozum, jak działam, bądź zawsze jak teraz. Bądź gotowa sprawiać Mi radość. Bądź jedno ze Mną.
– Panie, załóżmy, że nie będą słuchać ci, którzy – jak tego pragniesz – powinni słuchać! Zatem?
– Teraz jesteś o jeden krok ode Mnie! Dziecko, chodź razem ze Mną. Tak, podążaj za Mną, zaufaj Mi. Pójdź, poprowadzę cię.
W tym momencie zostałam nagle zaskoczona niezwykłym szczekaniem mojego psa. Zobaczyłam otwierające się drzwi mojej sypialni i rozpoznałam złodzieja, który trzy dni wcześniej wszedł nocą do mojego pokoju, aby ukraść pieniądze, i uciekł. Był tu znowu. Ze strachu, stanowczym tonem nakazałam mu wyjść. Wyszedł i w tym momencie podniosłam alarm. Wiedziałam, że Bóg chciał koniecznie powiedzieć mi coś w związku z tym wydarzeniem.
– Vassulo, chciałbym ci coś przypomnieć. Kiedy bandyta wszedł do twojego pokoju, czy spodziewałaś się tego?
– Nie!
– To w ten sposób również Ja przybędę. Nagle. Nikt też go nie rozpoznał, bo nikt nie spodziewał się go zobaczyć.
Jezus chce powiedzieć, że dziesięciu pakowaczy i ludzie z biura widzieli złodzieja przechodzącego wśród nich, ale nikt nie zwrócił na niego uwagi. Ostatnie zdanie jest bardzo ważne, zawiera inny ukryty sens. Słowo “rozpoznał” jest również bardzo głębokie.
– Czy to wydarzenie nie przypomina ci o czymś? Pozwól, że ci powiem: on zgrzeszył, lecz czy ci, którzy go osądzili i ukarali łamiąc kij na jego plecach, czyż i oni nie zgrzeszyli?
– Nie rozumiem, co chcesz mi powiedzieć? Tak, wszyscy jesteśmy grzesznikami.
– Vassulo, czy będę patrzył na to w milczeniu?
– Czy bronisz bandyty, Panie?
– Nie, Vassulo. Pokaż Mi człowieka na ziemi, który nie grzeszy!
Nie znam takiego.
– Wielkie grzechy, małe grzechy, wszystkie są grzechami. Grzeszenie jest przyczyną Mojego smutku. Vassulo, jestem świadkiem tylu grzechów. Miłość cierpi, Miłość przeżywa udrękę, smutek... Stworzenie! Moje Stworzenie, powróćcie do Miłości... Córko, napełnij Mnie miłością, wynagradzaj, umiłowana, wynagradzaj.