- 010 = FILMY O ŚWIĘTYCH I BŁOGOSŁAWIONYCH

CZĘŚĆ DRUGA
Gatunek: Biograficzny, Dramat
Produkcja: Włochy

Historia życia włoskiego księdza, św. Jana Bosco, założyciela zakonu salezjanów. Umierający Bosco wspomina swoje życie, zaczynając od roku 1825, kiedy to miał 10 lat.
Jan jest zdolnym i wrażliwym chłopcem. Pewnego dnia oświadcza matce, że chce zostać księdzem. Ucieka do Chieri, by zrealizować to pragnienie. Po latach wraca do matki i przyrodniego brata Antonia jako duchowny.

CZĘŚĆ DRUGA
Gatunek: Biograficzny, Dramat
Produkcja: Włochy

Historia życia włoskiego księdza, św. Jana Bosco, założyciela zakonu salezjanów. Umierający Bosco wspomina swoje życie, zaczynając od roku 1825, kiedy to miał 10 lat.
Jan jest zdolnym i wrażliwym chłopcem. Pewnego dnia oświadcza matce, że chce zostać księdzem. Ucieka do Chieri, by zrealizować to pragnienie. Po latach wraca do matki i przyrodniego brata Antonia jako duchowny.
Młodzieży, rodzicom, wychowawcom, nauczycielom, duszpasterzom i wielu innym osobom wrażliwym na problemy młodzieży raczej nie trzeba specjalnie tłumaczyć, kim był św. Jan Bosko. Jedni nazywają go Przyjacielem Młodzieży, inni Apostołem, jeszcze inni Ojcem i Nauczycielem. Człowiek o wielu twarzach? Być może. Natomiast z pewnością miał jedno wrażliwe, kochające i oddane młodym ludziom serce. I właśnie to serce przede wszystkim – o wiele wyraźniej niż w dotychczasowych publikacjach – dostrzega się w filmie Ksiądz Bosko – Apostoł młodzieży, reż. L. Gasparini. Tu odtwórcy ról, szczególnie księdza Bosko (Flavio Isinna) i matusi Małgorzaty (Lina Sastri) – grający bardzo emocjonalnie, ale z troską o wiarygodność i zachowanie proporcji – w sposób oczywisty przekonują widza, że wielkie dzieło księdza Bosko i Zgromadzenia Salezjańskiego bierze z serca swój początek i na sercu opiera całą troskę o młodego człowieka. Znający choć trochę biografię Świętego Wychowawcy natychmiast skojarzą ten sposób podejścia do młodzieży ze wskazaniem jakie małemu Jankowi przekazała Maryja we śnie, który „zaciążył” nad całym życiem turyńskiego kapłana. W efekcie, chłopcy bezdomni, spychani na margines społeczny, okradający sklepikarzy, by zaspokoić głód, u księdza Bosko znajdowali schronienie, ciepły posiłek, ubranie i to co najbardziej stawiało ich na nogi – serce przywracające im ludzką godność. Z typowej, niektórzy powiedzą banalnej, biografii Świętego Lodovico Gasparini (reżyseria) i autorzy scenariusza tak dobrali fakty i tak je zinterpretowali, że postać Św. Jana Bosko zaczyna fascynować, film zyskuje dynamikę niemalże kryminału, a główni bohaterowie bardzo szybko zdobywają serce widza. Oczywiście, „w filmie nie można pokazać wszystkiego – jak informuje dystrybutor – ale trzymająca w napięciu, pełna zaskoczeń, historia ojca i nauczyciela młodzieży, z pewnością zawładnie sercem każdego”. A jeśli tak, to spełni marzenie jego Głównego Bohatera – św. Jana Bosko, by wreszcie zrozumieć, że skuteczne wychowanie jest sprawą serca.
Wspaniały film. Bardzo wzruszający i skłaniający do refleksji :) Doskonale przybliża postać ks. Bosko.

Do spotkania z ks. M. Sopoćką dochodzi w 1933 roku, kiedy po ślubach wieczystych s. Faustyna przyjechała do Wilna. Ksiądz Sopoćko był wówczas spowiednikiem Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Moment spotkania s. Faustyna opisała w Dzienniczku: „Nadszedł tydzień spowiedzi i ku mojej radości ujrzałam tego kapłana, którego już znałam wpierw, nim przyjechałam do Wilna. Znałam go w widzeniu. Wtem usłyszałam w duszy te słowa: oto wierny sługa Mój, on ci pomoże spełnić wolę moją tu na ziemi. ...Kiedy odsłoniłam całą swą duszę przed tym kapłanem, Jezus zlał na duszę moją cale morze łask” (Dz 263)

To wobec ks. M. Sopoćki Pan Jezus polecił s. Faustynie odsłonić całą swą duszę, swe życie wewnętrzne, objawienia, posłannictwo. Sługa Boży podszedł do sprawy bardzo ostrożnie, nie dowierzał, badał, odesłał s. Faustynę do psychologa. Siostra Faustyna rozumiała go, bo napisała: „Spowiednik ...musi nieraz doświadczyć, musi próbować, musi ćwiczyć, musi poznać, czy ma do czynienia ze słomą, czy z żelazem, czy z czystym zlotem. Każda z tych trzech dusz potrzebuje odrębnego ćwiczenia. Musi — i to koniecznie — spowiednik wyrobić sobie o każdej sąd jasny, aby wiedział, co ona maże udźwignąć w pewnych chwilach, okolicznościach i wypadkach” (Dz. 112). Przekonany o zdrowej psychice, o bogatym życiu wewnętrznym, o zjednoczeniu z Chrystusem s. Faustyny i prawdziwości objawień, ks. M. Sopoćko podejmuje się kierownictwa duchowego s. Faustyny. Zanotowała ona: „Pod jego kierownictwem szybko dusza moja postępowała w miłości Bożej i wiele życzeń Pańskich zostało na zewnątrz spełnionych” (Dz. 144). Dziękując Miłosiernemu Bogu za dar mądrego, wykształconego i doświadczonego spowiednika s. Faustyna dodaje: „Wspomnę jeszcze jedno sowo o kierowniku swej duszy. Dziwna rzecz, że jest tak mało kapłanów, którzy umieją w duszę wlać moc i odwagę i siły, że dusza nie męcząc się idzie zawsze naprzód. Pod takim kierownictwem, dusza, nawet przy słabych silach, wiele może dla chwały Bożej uczynić” (Dz. 937)

Przekonując się coraz bardziej o misji, jaka została powierzona s. Faustynie przez Miłosiernego Boga, ks. M. Sopoćko w to nowe dzieło angażuje się całkowicie. Poleca s. Faustynie spisywać swoje przeżycia, a szczególnie to, co jej powie Pan Jezus. Sługa Boży podejmuje się spełnienia poleceń Pana Jezusa przekazanych Błogosławionej: namalowanie obrazu Jezusa Miłosiernego, rozpowszechnianie obrazków i Koronki do Miłosierdzia Bożego. Głosi kazania o Miłosierdziu Bożym, wykorzystując do tego celu także radio. Pisze artykuły o Bożym Miłosierdziu, zabiega ustanowienie święta Miłosierdzia Bożego. Dokłada starań, by powstało nowe Zgromadzenie zgodnie z żądaniem Pana Jezusa.