CM-P02-Śp.rar

Trylogia "Magicznych Wiatrów", księga trzecia. Ancar, władca Hardonu, szykuje potężne, magiczne uderzenie, które ma przełamać stare zaklęcia Vanyela chroniące granice Valdemaru. Bez nich królowa Selenay i jej lud będą wystawieni na niebezpieczeństwo, z którym nie dadzą sobie rady. Księżniczka Elspeth uzyskuje pomoc od Adeptów Tayledras. Co prawda Ancar znalazł potężnego sprzymierzeńca, Krwawego Adepta, ale uśpiona magia Valdemaru zaczyna się budzić i Elspeth odkrywa, że ma po swojej stronie potężnego ducha z przeszłości.

Opadają kurtyny pomiędzy światami. Nastaje nowe objawienie… Wydarzenia te biorą swój początek w odległej przeszłości, sięgając do wybuchu trwającej po dziś dzień wojny pomiędzy ukrytymi w mroku Nieśmiertelnymi, kiedy to w końcu Forma czarodzieja Mauryla zdołała stawić czoło Cieniom przywołanym z Chaosu. Tristen jest ową Formą; i mniej, i więcej niż człowiekiem. Odnosi sukcesy, zwalczając fale złej magii, dzięki czemu jego przyjaciel Cefwyn zyskuje zarówno królestwo, jak i prawdziwą miłość. Ale Linie utrzymujące świat w ryzach przesuwają się. Bezlitosny wróg szykuje się do bitwy. Tristen ponownie dobędzie miecza, którego ostrze naznaczone jest po jednej stronie słowem “Iluzja", a po drugiej - “Prawda". Tym razem jednak stanie w obliczu czegoś więcej niźli tylko wojna i kolejny pretendent do cefwynowego tronu. Cienie, które ujrzy, przybyły wprost ze Spustoszenia - erupcji ciemności zalewającej świat niczym atrament.

Czy istnieje miłość absolutna? Czy kocha się na wiele różnych sposobów? Szalenie, namiętnie, bezgranicznie, nieustająco i dalej, aż starczy sił i możliwości? Tyle odpowiedzi, ile w ludziach miłości. A może istnieje gotowy „wzór na miłość ”? Kochamy zrównoważenie, czasem w ciszy i bez wzajemności, bywa jednak, że niepostrzeżenie wpadamy w sidła chorego i destrukcyjnego uczucia, które także skłonni jesteśmy nazywać miłością, mimo że wyniszcza i rani nie tylko nas, ale i otoczenie. A silne, niekontrolowane uczucie w stosunku do członka najbliższej rodziny to również miłość, tylko nieprawidłowa, usytuowana na marginesie społecznej akceptacji. Czy ma szanse przetrwać i zakończyć się dobrze?

Powieść jest kontynuacją Trzech muszkieterów, a dalsze losy jej bohaterów komplikują się, nabierając rozpędu, mimo upływu czasu. Atos, Portos, Aramis, d'Artagnan zostali politycznymi przeciwnikami i są zmuszeni walczyć z sobą. Zmieniła się też sytuacja polityczna XVII-wiecznej Francji. Rządzi regentka Anna Austriaczka, natomiast miejsce Richelieu zajął ambitny kardynał Mazarin. D'Artagnan i Portos pomagają stronnictwu królewskiemu, Aramis i Atos popierają frondę i bunt paryżan. Pojawia się skrytobójczy mściciel Milady Winter, podążając trop w trop za czterema bohaterami. Różnice poglądów nie wpływają jednak na przyjaźń, jaką przysięgli sobie muszkieterowie, choć z pewnością oddziałują na zawrotne tempo ich przygód.

Orson Scott Card jeszcze raz otwiera przed nami podwoje swego fantastycznego świata - tym razem jest to świat, w którym wszystko jest inne, niż powinno: śpiącej królewny lepiej nie budzić, chatka na kurzych łapkach wcale nie jest chatką, a czarownice żyją w Nowym Jorku i Kijowie. Jednak zło nadal jest złem, a dobro dobrem, o czym przekonuje się Iwan, syn żydowskiego emigranta ze Związku Radzieckiego i badacz rosyjskiej literatury, który wraca do kraju przodków, żeby zebrać materiały do pracy naukowej. Gdyby podczas tego pobytu nie złożył wizyty swemu wujowi i gdyby podczas tych odwiedzin nie trafił na tajemniczą polanę ze śpiącą piękną dziewczyną, strzeżoną przez potwora z przepaści, nigdy nie przekroczyłby granicy między dwoma - równie bajkowymi, jak się okazuje - światami...