!Akira Kurosawa

Niektóre z filmów są wrzucone w 2 wersjach: z lektorem i w oryginalnej wersji językowej - niektóre posiadają dwie ścieżki audio: 1. zwykła, japońska; 2. japońska z angielskim komentarzem. Dzisiejsze playery (np. Media Player Classic) są w stanie wybrać jedną z tych wersji. Dodatkowo, niektóre z filmów mają wbudowane napisy angielskie.

"Cesarz japońskiego kina", nazywany też "Szekspirem światowego filmu", reżyser znany z autorytarnych rządów na planie, mistrz detalu. Jego arcydzieła są dopracowane w dziedzinie realizmu do bolesnej perfekcji. Godzinami potrafił dublować pojedyncze ujęcie w poszukiwaniu doskonałości. Rozrysowywał na planszach nawet odpowiednie kąty ustawień kamery i plany pojedynczych obrazów. Dlatego każdy kadr opowieści Mistrza jest majstersztykiem. Nieodłącznym motywem wpływającym na niesamowitość jego dzieł było kręcenie zdjęć w precyzyjnie dobranych warunkach pogodowych, częste motywy zjawisk atmosferycznych. Sam pisywał scenariusze do własnych projektów, co pozwalało mu na absolutne wykształcenie ich zamysłu konstrukcyjnego i znaczeniowego. Jidaigeki ręki Kurosawy uznawane są powszechnie za najwybitniejsze w dziejach filmu samurajskiego. Znakomite opanowanie języka filmowego pozwalało mu zawsze na odnalezienie najbardziej odpowiedniej formy estetycznej do podejmowanej problematyki. Często sięgał do dzieł literatury europejskiej, pełnych rozważań psychologicznych nad istotą ludzkości. Zbudował istny most między pozornie niemożliwymi do połączenia kulturami wschodu i zachodu. Pod względem artystycznym jest jednak twórcą typowo japońskim, pełnym plastycznej i metaforycznej ekspresji. Raz wyważony i kontemplacyjny, raz ostry i brutalny charakter jego filmów jest niepowtarzalny i na swój sposób wstrząsający geniuszem przekazu. Reżyser, który odcisnął wielkie niezatarte piętno na kinie światowym, inspirując całe pokolenia twórców na świecie. Operował bardzo rozwiniętą i skomplikowaną metaforyką form estetycznych, budującą niespotykanie silny i wyrazisty wydźwięk moralizatorski filmów o potężnej mocy oddziaływania psychologicznego.
Główne tematy twórczości:
1. oblicze humanizmu - w każdym ze swoich obrazów starał się zgłębić naturę człowieka, rysując portret istoty na wielu płaszczyznach - zagubienia społecznego, żądzy władzy, chęci zaspokojenia swoich pragnień, walki z zasadami rządzącymi światem. Często pojęcia ludzkiego zła i dobra w dziełach Kurosawy zacierają się, więc zazwyczaj nie tworzył postaci jednowymiarowych, a bohaterów, na których zło oddziaływało, wymuszając np. naprawę rzeczywistości przez wykorzystanie przemocy i innych środków właściwych temu, z czym podejmowali walkę. Tropiciel sprzeczności ludzkich charakterów. Filmowy pesymista, przekonujący o tym, że zło przeważnie albo wygrywa, albo znika, gdy zniszczy wszystkich przeciwników. W niektórych filmach sprowadzał człowieka na samo dno moralne, właściwe zezwierzęceniu, w innych jednak pokazywał błysk nadziei na pozytywną metamorfozę, spowodowaną nauką bazującą na doświadczeniu okropieństw rzeczywistości.
2. koncepcja "bohaterstwa" - koncentrując się na mężczyznach stojących przed etycznymi i moralnymi wyborami kreślił moralną panoramę o wymowie ponadczasowej, w psychologicznych niuansach portretując np. korelacje między płciami. Uchodził za filmowego mizogina, nadając bardzo często kobietom cały zbiór cech negatywnych, powodujących manipulację działaniami mężczyzn, prowadzącą zazwyczaj do zbrodni lub kolejnego grzechu. W owej koncepcji mieści się też motyw poświęcenia dla drugiego człowieka, budowania przyjaźni, walki o lepsze jutro, często kończącej się pyrrusowym zwycięstwem. Z drugiej strony rozpatrywał też bohaterstwo pod kątem resztek prymitywnych instynktów.
3. motyw zbrodni i kary - Kurosawa często tworzył systemy wzajemnych więzi psychologicznych, zawężających się współliniowo, prowadzących przeważnie najpierw do zbrodni, potem zaś w konsekwencji czynu do odkupienia i moralnej poprawy, bądź do obłędu i upadku.
4. współczesne, a zarazem uniwersalne etyczne i moralne dylematy - które są charakterystyczne dla powojennej kultury świata, kultury, która sprowadzała często normy i dogmaty cywilizacji do absurdu. To zawężone koło tematyczne widać zwłaszcza w filmach kręconych w dobie neorealizmu japońskiego, we współczesnych dramatach socjalnych.
5. pojęcie władzy - przedstawiane jako narkotyk, czynnik całkowitego zaślepienia umysłowego, sprowadzającego człowieka do rangi "władczego prymitywa", lubującego się w sianiu śmierci i rozlewie krwi. Kurosawa uświadamiał, jak bardzo człowiek posunięty w skrajnym egotyzmie sieje zniszczenie, jak wysoko w jego hierarchii priorytetów stoi pozycja władzy. Dopatrywał się w niej też namiastki błędnej boskości na ziemi, uosobienia tyrana z bogiem, co w konsekwencji przynosiło zagładę zarówno przeciwnikom, jak i własnym wiernym poddanym dowódcy. Kontrastując to pojęcie, szukał też odpowiedzi na pytanie o istnienie boga i powody jego braku ingerencji w ludzkie piekło, dochodząc do wniosku, że to człowiek opuścił boga, lub sam go wykreował.
6. odwieczna walka dobra ze złem - zło jako czynnik dominujący w mechanizmach napędowych świata, pochłaniający wszystko to, co spotka na swej drodze - ludzkie szczęście, moralność, wartości życiowe. Jako źródło wszelkiego zła portretował przede wszystkim egoistyczną naturę człowieka, nie szukając żadnego usprawiedliwienia dla poczynań, niosących destrukcję. Iskrą zapalną zawsze jest człowieka, nie zaś biernie wytworzona relacja czy prawidłowość rzeczywistości. Jako że istota ludzka sama kreuje swoje otoczenie, zło jak i dobro są jej tworem. Konflikt staje się naturalnym biegiem wypadków, kołem obłędu - jeśli zwycięża sprawiedliwość nigdy nie jest to tryumf ostateczny, często na pograniczu klęski.

Nie ma plików w tym folderze