Filmy Religijne

"LIST Z POLSKI" - dokumentalny film o katastrofie smoleńskiej wyemitowany w holenderskiej telewizji publicznej VPRO.Niesłychanie sugestywny, odważny i prawdziwy film o katastrofie smoleńskiej . Holendrzy usłyszeli pytania, których nie jest w stanie wyartykułować większość polskich dziennikarzy

„List z Polski" to holenderski dokument o katastrofie w Smoleńsku i toczącym się w tej sprawie śledztwie. Takiego ujęcia tematu nie zobaczymy z pewnością nigdy w polskiej telewizji. Treści pokazane w filmie są zabronione przez TVP.

„Witajcie, Przyjaciele! Piszę do Was ten list z Krakowa, z Polski. Najprawdopodobniej po przeczytaniu mojego listu dojdziecie do wniosku, że jestem szalony albo, przynajmniej, że wszystko w tym liście jest absurdalne. I wiecie co? Mam nawet nadzieję, że macie rację, i że wszystko w tym liście jest halucynacją lub, w najgorszym przypadku, koszmarem.

Mimo to, obecnie, ja sam oraz większość moich rodaków jesteśmy głęboko zaniepokojeni i czujemy ogromną niepewność. Być może czas pokaże, iż to wszystko nie stało się bez powodu, ale cechuje nas naturalna tendencja do paranoi, która jest częścią naszej polskiej duszy. Być może. Mam taką nadzieję. Ale teraz pozwólcie, że opowiem wam o moich obawach. A zaczęły się one 10 kwietnia". - tak zaczyna się „List z Polski".

W filmie występują między innymi profesor Andrzej Nowak, naczelny redaktor Gazety Polskiej Tomasz Sakiewicz i żona prezesa IPN-u Zuzanna Kurtyka.

Władimir Bukowski: „Polski rząd na dzień dzisiejszy nie rozumie, z czym ma do czynienia i nie rozumie niebezpieczeństwa, które taka postawa ze sobą niesie. Rosyjscy rządzący zachowują się …… życzliwie, współczująco, na wszelkie sposoby wykazują gotowość uwzględniania uczuć narodu polskiego, ale to jest bardzo na pokaz i my akurat o tym piszemy w liście. Zobaczcie kilka przykładów, one o niczym nie świadczą, to oszustwo. Tak, rosyjskie społeczeństwo, rosyjska ludność, z sympatią odnosi się do Polaków i zawsze czuło sympatię. Nie należy tego mieszać ze stosunkiem Kremla. To są różne rzeczy, przynajmniej dwie Rosje: to społeczeństwo, a to władza. I u nas, niestety, to się nigdy nie łączy”