Michal Viewegh - Cudowne lata pod psem.djvu

Marek Hłasko - Następny do raju

Polska literatura XX wieku w najlepszym wydaniu – powieść Marka Hłaski znana także z ekranizacji Czesława Petelskiego „Baza ludzi umarłych”. Opublikowaną w 1958 r. powieść Marka Hłaski, jednego z najsłynniejszych polskich buntowników, nazywano PRL-owskim westernem, słowiańską odpowiedzią na twórczość Ernesta Hemingwaya. W „Następnym do raju” autor z powodzeniem wykorzystał także elementy kryminału. W górach w okolicach Bystrzycy Kłodzkiej w odciętej od świata bazie transportowej pracuje przy zwózce drewna grupa życiowych rozbitków. Doświadczeni przez los mężczyźni nie myślą o przyszłości, lecz z każdym dniem coraz bardziej pogrążają się w samotności i we wspomnieniach. Rozpadające się ciężarówki z demobilu, których używają, wszechogarniający marazm, niebezpieczne, pełne wyrw drogi potęgują ich frustrację i poczucie ciągłego zagrożenia. Do leżącej na uboczu bazy któregoś dnia przybywa przedstawiciel partii. Jego pojawienie się z żoną w zamkniętej, męskiej społeczności pogłębia istniejące w niej konflikty. Kobieta próbuje za wszelką cenę wydostać się z odludzia...

Jarosław Kamiński - Rozwiązła

Dobiegająca czterdziestki Zofia Rogala, pracująca w filmie i reklamie wizażystka, atrakcyjna kobieta „po przejściach", nawiązuje romans z młodszym o siedemnaście lat Adamem Czerskim, studentem warszawskiej ASP. Decydują się zamieszkać razem, jednak Adam ukrywa swój związek przed rodziną. Zofia nie musi niczego ukrywać - wychowała się w domu dziecka, nigdy też nie zgłębiała tajemnicy własnej tożsamości. Nadchodzi jednak moment ujawnienia się - Adam jedzie z Zofią do mazurskiej wsi Rozwiązła, by tam, na rodzinnej daczy, przedstawić narzeczoną rodzicom i dziadkowi, Edwardowi Czerskiemu, niegdyś wpływowemu intelektualiście. Przy obiedzie dochodzi do awantury. Widać, że rodzina Czerskich pulsuje od tajemnic i skrywanych krzywd, których źródło tkwi w głębokim PRL-u. Zofia nie podejrzewa jednak, że to ona stanie się centralną postacią tych prywatnych wojen. Ambitna, szeroko zakrojona, świetnie napisana proza. Debiut powieściowy Jarosława Kamińskiego to książka, której nie wolno przeoczyć.

Angela Carter - Mądre dzieci

Szalone jest życie staruszki! Dora i Nora, postrzelone bliźniaczki, to uosobienie radości, wdzięku, seksapilu, energii i apetytu na życie. Tyle że mają po siedemdziesiąt pięć lat. Ale czy w czymś to przeszkadza. "Mądre dzieci" to komiczna opowieść o karierze dwóch zwariowanych kobiet, które najlepiej czują się na kabaretowej scenie. To szalony kankan na tle historii przełomu XIX i XX wieku. Kokieteryjny uśmiech zarezerwowany dla tych, którzy wiedzą, czym jest dystans do świata.I jedna z najzabawniejszych powieści Angeli Carter. Angela Carter (1940-1992) była między innymi dziennikarką, poetką, tłumaczką, feministką, podróżniczką, dwuktrotną mężatką, ale przede wszystkim pisarką. Jedni w jej twórczości widzą surrealizm i realizm magiczny, inni odwołania do fantastyki, science fiction, literatury gotyckiej, postmodernistycznej i feministycznej. Bez wątpienia Carter była jednym z najoryginalniejszych głosów literatury XX wieku. Mądre dzieci to wspaniała powieść, soczysta, zabawna i mądra na swój przewrotny sposób.

Mira Michałowska - Przez kuchnię i od frontu

„Podobno nie żyje się samym chlebem, ale bez chleba też żyć się nie da. Jemy, żeby żyć, czy żyjemy, żeby jeść? Takich komunałów mogłabym namnożyć mnóstwo. Wystarczyłoby sięgnąć na półkę z grubymi księgami przysłów czy cytat. Gdybym miała na to ochotę. Ale jej nie miałam. Ochotę miałam wyłącznie na powrót do wspólnych posiłków w towarzystwie czasami przyjaciół, czasami przygodnych znajomych, często dzieci, rzadziej psów, które to posiłki prowadziły do czegoś lub służyły czemuś poza trawieniem. I do przyjrzenia się bliżej różnym substancjom, które bardziej lub mniej bezmyślnie, z większym lub mniejszym apetytem ładujemy do naszych organizmów. I do zbadania wielu legend i przesądów z tymi substancjami związanych. I wiem, że bynajmniej nie wyczerpałam tematu. I mam nadzieję, że nie wyczerpię moich czytelników. No i że nikomu nie zepsuję apetytu. Na nic”.

Daniel Charms - Pijcie ocet, panowie

W wyborze pomieszczono zarówno wiersze jak i prozę Charmsa w błyskotliwych przekładach Jerzego Czecha. Doskonałym uzupełnieniem poezji są ilustracje dwóch młodych grafików rosyjskich — Andrieja Bondarienki i Dmitrija Szewionkowa-Kismiełowa.