Gao Xingjian - Góra duszy.djvu

Biyi Bandele - Chłopak z Birmy

Zima roku 1944. Przed paroma miesiącami w rodzinnym afrykańskim miasteczku Ali Banan uczył się fachu kowala. Teraz z karabinem przemierza Birmę. Jest żołnierzem armii brytyjskiej. Ma czterna­ście lat. Jego drużyna operuje w dżungli, daleko za linią frontu – na zdradziec­kim terytorium, w którym równie łatwo o kulę japońskiego snajpera jak o chorobę. Walczący na obcym kontynencie półżywi z wyczerpania afrykańscy żołnierze nie tracą jednak ducha. To powieść o ludziach, którzy stworzyli legendę czinditów: walczącej w Indiach wielonarodowej brytyjskiej formacji specjalnej. Na żywy opis jej straszliwych zmagań składają się szaleństwo, poświęcenie i czarny humor. A także wzru­sza­ją­ca hi­storia chłopaka, który przeżył to wszystko, by stać się męż­czyzną. Biyi Bandele, obwołany literackim geniuszem, jest powieściopisarzem, dramaturgiem, scenarzystą i reżyserem. Urodził się w 1967 roku w Kafanchanie w Nigerii; od 1990 roku mieszka w Londynie. Jego oj­ciec uczestniczył w kampanii birmańskiej.

Bilard o wpół do dziesiątej jest obrachunkiem z niedawną przeszłością Niemiec. Autor ukazuje historię kilku pokoleń niemieckiej rodziny na przestrzeni osiemdziesięciu lat, zawartą we wspomnieniach bohaterów książki. Podkreśla destrukcyjny wpływ wojny na moralność społeczeństwa i stawia problem odpowiedzialności jednostki za wojenne zbrodnie. Książka zawiera również akcenty oskarżycielskie pod adresem tych, którzy, tak w przeszłości jak i w warunkach ekonomicznej prosperity, nie potrafią dostrzec przyczyn swoich tragedii.

Christel i Isabell Zachert - Spotkamy się kiedyś w moim raju

Książka opowiada o matce i córce chorej na raka, walczących o każdy dzień życia, walczących z narastającym bólem. "Tak wielu ludziom dodaję odwagi i być może promieniując pogodą ducha odbieram im lęk przed śmiercią" - to ostatnie zdanie zapisane przez Isabell - i zarazem jej testament.

James Clavell - Król szczurów

Życie w obozie jenieckim Changi na Singapurze polegało na ciągłej walce o przetrwanie. Każde jajko, które stanowiło największe źródło witamin, było dla więźniów na wagę złota. Na samym ryżu, którego i tak było jak na lekarstwo, nie dało się pociągnąć nawet tygodnia. Szerzące się czerwonka i malaria powodowały, że pękający w szwach obozowy szpital był najczęściej odwiedzanym miejscem każdego żołnierza. Był jednak Król. Król potrafił dopasować się do tej sytuacji. Jako jedyny w obozie miał własną kurę i ważył trzydzieści kilogramów więcej od reszty niedobitków. Umiał robić interesy. Był pośrednikiem w transakcjach pomiędzy więźniami a strażnikami. Zarobione pieniądze stawiały go na tronie wśród dwóch tysięcy jeńców, a jednocześnie potęgowały ich najszczerszą nienawiść do Króla.

Wacław Gołembowicz - Uczeni w anegdocie

Biografie uczonych są na ogół suche i podobne do siebie: daty najważniejszych wydarzeń życiowych, wykształcenie, kariera naukowa, osiągnięcia. Z indywidualności uczonego, z jego życia osobistego w tego rodzaju biografii nie pozostaje ani śladu. (...) Praca niniejsza postawiła sobie za cel właśnie pokazanie ludzkiego, codziennego oblicza uczonych-przyrodników. Dziwny jedynie może się wydać sposób, w jaki autor zamierza to uczynić, mianowicie przez opowiadanie anegdot o uczonych, podpatrywanie ich śmiesznostek i słabostek. Nie zapominajmy jednak, że jak powiada pewien włoski pisarz, śmiech bardziej zbliża ludzi niż wszelkie słowa.