186.jpg

Luca / Wioski szutrem rozsiane / Dzien 03 / 186.jpg

Download: 186.jpg

Pobierz

51 KB

(800px x 600px)

Gdy już ugasiłem pragnienie to przyszła kolej na zaspokojenie głodu. Pamiętam tylko, że było smacznie i że mnie potem brzuch nie bolał, ale co wtedy zjadłem to jakoś nie mogę sobie przypomnieć. Fotki nie zrobiłem i skleroza to wykorzystała.
W międzyczasie gdy czekałem na smakołyki, rzuciłem okiem na Jelona, czy aby czegoś nie zgubił na tych wyboistych szutrach.
Tak zakurzonego łańcucha to jeszcze chyba nie miałem. Szmatki też nie mam, żeby go przetrzeć to chociaż go trochę naoliwię. Zrobi się z tej mieszaniny kurzu i oleju pewnie ścierna maź, ale teraz na trasie, przy dużej prędkości, powinno conieco odpaść.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Luca

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

105.jpg

Dzień trzeci, środa 9 sierpnia 2017 Jak to miło sob ...

Dzień trzeci, środa 9 sierpnia 2017 Jak to miło sobie pospać w miękkim, ciepłym łóżeczku. Brzuch wygląda na to, że doszedł do siebie i będę mógł dzisiaj normalnie funkcjonować. Jednak nie chcę ryzykować ukraińskiego śniadania i aplikuję sobie chemię, którą mój brzuch już dobrze zna, czyli chińską zupkę z Radomia.

110.jpg

Długo jednak nie poszalałem, bo w planach miałem powrót ...

Długo jednak nie poszalałem, bo w planach miałem powrót na drogę H13, którą wczoraj jechałem w kierunku Sambora. Za Iwaszkowcami odbiłem na prawo na drogę T1423. Na Ukrainie drogi zaczynające się na literę ‘T’ najczęściej lubią skrywać jakieś niespodzianki, tak i tym razem przywitała mnie interesująco wyglądająca tablica. Trochę dużo tej cyrylicy, ale wnioskuję, że czekają mnie zakrojone na szeroką skalę roboty drogowe. Są nawet podane numery telefonów, tylko nie wiem po co?

111.jpg

Początek jest nawet bardzo obiecujący, bo pod kołami ści ...

Początek jest nawet bardzo obiecujący, bo pod kołami ściele się nowiutki, jeszcze pachnący asfalcik. Ten błogostan ciągnie się nawet kilkanaście kilometrów po czym z wielkim hukiem wpadam na szuter. Nie całkiem jednak szuter, bo bardziej pozostałość po zerwanym, starym asfalcie. Prędkość muszę zredukować, jednak nadal nie jest źle. Upatrzyłem sobie nawet mały skok w bok na mapie w stronę miejscowości Libuchora. Nazwa ciekawa to może droga też będzie odpowiednia tej egzotycznej nazwy.

112.jpg

Słońce przypieka i pić się chce. Rozglądam się za chłodn ...

Słońce przypieka i pić się chce. Rozglądam się za chłodnym, beczkowym kwasem i jak na złość, gdzie nie zapytam to kwasu niet. Są takie zwykłe w butelce a beczkowego nie oświadczysz. Jestem nieco zdziwiony, bo wszędzie gdzie się zapuszczałem na Zakarpaciu, nawet w zapadłych dziurach to kwas był a tu nigdzie nie ma. Jakieś kwasowe bezludzie. Tak się zatraciłem w poszukiwaniach kwasu, że przegapiłem zjazd na Libuchorę. Zjazd to może za dużo powiedziane, lecz taka boczna dróżka powinna odchodzić w lewo. Drogowskazu też oczywiście nie było i nawet nie wiem kiedy przegapiłem. Oczywiście uruchomienie GPS-a w telefonie byłoby poniżej mojej godności i jakby nigdy nic jechałem dalej przed siebie. Z resztą na mapie którą mam w komórce i tak mało co jest, więc tej drogi raczej też nie będzie widać. Znowu pojawia się asfalt, tym razem z niecodziennymi barierkami ochronnymi.

113.jpg

Nadal usilnie poszukuje kwasu i za każdym razem beczkowe ...

Nadal usilnie poszukuje kwasu i za każdym razem beczkowego nie ma, tylko butelkowany. No i tak jadąc i rozglądając się za chłodnym kwasem, dojechałem do miejscowości Borynia. Libuchorę sobie odpuszczam, wracał się już nie będę. Jakoś mi się nie chce. Borynia to takie małe, zapomniane miasteczko, albo całkiem spora wiocha, ale raczej to pierwsze, bo mają coś w rodzaju małego rynku na którym widać sporo ludzi. Część chce sprzedać swoje płody rolne a reszta pewnie przebiera w ofertach. Obok widać kilka państwowych budynków, nadających większego znaczenia tej miejscowości. Zimnego, beczkowego kwasu dalej niet. Jestem już gotowy wejść nawet do najgorszej speluny w nadziei na kwas. Speluny jednak też brak. Jest za to zamaszysty pomnik ‘sława gierojom’.

114.jpg

Dojechałem do drogi głównej z kierunkiem na Lwów, jednak ...

Dojechałem do drogi głównej z kierunkiem na Lwów, jednak byłem nieco niepocieszony i w ramach rekompensaty za przegapienie drogi na Libuchorę, wybrałem sobie inną, zastępczą drogę. Na mapie mam kawałek prostej kreski, prowadzącej wprost na granicę z Polską. Ot pojadę sobie zobaczyć jak Polska wygląda od ukraińskiej strony. Jest jeszcze dosyć wcześnie to mam czas. Gdy tylko przedostałem się na drugą stronę głównej drogi, asfalt się definitywnie skończył. Po kilku kilometrach jazdy szutrem przez las, pojawiła się nazwa pierwszej miejscowości. Niżna Jablinka, chyba chodzi o Niżną Jabłonkę.

115.jpg

Domów jeszcze nie widać, ale pierwsze pojazdy już się po ...

Domów jeszcze nie widać, ale pierwsze pojazdy już się pojawiają, wzbijając tumany kurzu. Stara Łada tak szybko przeleciała, że nie zdążyłem zrobić zdjęcia a właściwie to zrobiłem, tylko kurz skutecznie ukrył Ładę. Na początku to za każdym razem zatrzymywałem Jelona i gasiłem silnik, żeby mi się filtr nie zapchał. Potem to już tylko wbijałem luz i toczyłem się na wolnych obrotach a po pół godziny znudziła mi się ta zabawa i tylko zamykałem na chwile oczy, żeby ograniczyć ilość pyłu pod powiekami. Filtr gąbkowy w Jelonie z takim pyłem na pewno sobie nie radził i większość pewnie szła w tłoki.

116.jpg

Pojawiły się pierwsze urokliwe domki. Z takich ciekawos ...

Pojawiły się pierwsze urokliwe domki. Z takich ciekawostek to zobaczcie gdzie na tym zdjęciu jest buda dla psa.

117.jpg

Mostek się trochę popsuł, jednak pieszym nadal służy dzi ...

Mostek się trochę popsuł, jednak pieszym nadal służy dzielnie.

138.jpg

Po długiej walce z kurzem i wybojami, dojechałem w końcu ...

Po długiej walce z kurzem i wybojami, dojechałem w końcu do linii kolejowej. Miałem szczęście, bo akurat przyjechał pociąg z którego wylało się morze ludzi. Pod nasypem kolejowym z obu stron, czekały już furmanki, stare Łady i jedna marszrutka. To taki BUS po naszemu, tyle, że bardziej zdezelowany. Ci co chcieli jechać mieli najgorzej, bo chętnych było więcej niż miejsca w środku. Ci stojący na zewnątrz, na siłę wpychali tych stojących już na schodkach. U nas już takich scen się nie widuje, ale pamiętam czasy, gdy było identycznie i wszyscy jechali ubici jak śledzie.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin