010.jpg

Luca / GL1500 / Remont / 010.jpg

Download: 010.jpg

Pobierz

116 KB

(800px x 600px)

Minęły długie dni, o ile nie długie tygodnie i zaczyna być widać światełko w tunelu.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Luca

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

085.jpg

Ileśtam roboczogodzin później i Babcia Hondzia pełna wdz ...

Ileśtam roboczogodzin później i Babcia Hondzia pełna wdzięku, może się już w pełnej, nieskrępowanej krasie, lansować na bezkresnych drogach, asfaltem rozściełanych. Co do samej jazdy Hondą Goldwing 1500-5 z 1994 roku to sama jazda po asfaltowych drogach jest bardzo przyjemna i komfortowa, zarówno dla kierowcy jak i pasażera. Poza wygodnymi siedzeniami, motocykl posiada jeszcze sporo udogodnień. Dzięki pneumatycznej regulacji tylnego zawieszenia, można sobie płynnie ustawić komfort pod swoje upodobania. Sześciocylindrowy silnik, całkiem dobrze sobie radzi dużą wagą i motocykl nie jest zawalidrogą. Jest na tyle elastyczny, że na ostatnim biegu można jechać z prędkością od 50km/h do 190km/h. Przydatna jest pomarańczowa kontrolka ostatniego biegu. Jest na tyle mocy, że człowiek szuka szóstego biegu, a kontrolka informuje, że nie ma co dalej machać dźwignią. Bieg wsteczny to dla mnie najbardziej przydatny bieg. Dzięki niemu jestem w stanie w ciasnych miejscach zawrócić tym opasłym motocyklem, zwłaszcza poza asfaltem jest to dla mnie zbawienne. Kolejnym przydatnym gadżetem na długich trasach, jest tempomat. Szczególnie się przydaje na drogach szybkiego ruchu. Nawiew ciepłego powietrza na nogi też jest fajny, choć w drugą stronę, czyli nawiew zimnego powietrza w upały jest trochę za słaby i zdecydowałem się na skrócenie przedniej szyby. Fajnie teraz dmucha, ale podczas jazdy w deszczu kask mi moknie. Reszta jest sucha. Motocykl jest tak dobrze wyprofilowany, że nawet buty i rękawiczki są suche. Przednią szybę, mogę w drodze spokojnie jeszcze podnieść i deszcz nie padałby mi na kask, jednak wolę, gdy kask mi moknie a ja nie muszę patrzeć na drogę przez mokrą szybę. Honda ma też czujnik skrętu, który połączony jest z kierunkowskazem i po skręcie kierunkowskaz sam się wyłącza. Wysokość świecenia przedniej lampy reguluje się płynnie pokrętłem przy kierownicy. Takim bajerem to jest katapulta, czyli po pociągnięciu dźwigni, tylne podnóżki wystrzeliwują do góry. Można wtedy wozić pasażera z krótkimi nogami, na przykład małego dzieciaka i taki mały pasażer ma na czym oprzeć swoje nóżki. Dodatkowo tylne podnóżki posiadają pewnego rodzaju amortyzację i nie przepuszczają nawet najmniejszych drgań na podróżujące stopy. Rozbudowany radiomagnetofon, wyposażony w cztery głośniki i wielką antenę to dla mnie zbędny gadżet, ale jest i nadal sprawnie działa. Za to deska rozdzielcza mi się bardzo podoba, jest w starym dobrym stylu i posiada wszystko co potrzeba, czyli prędkościomierz, obrotomierz, wskaźnik paliwa, temperatury i całą masę świecących kontrolek. Na koniec zostawiłem przestrzeń bagażową, która jest ogromna jak na motocykl. Trzy potężne kufry, zamykane na kluczyk, do środkowego spokojnie mieszczą się dwa kaski. Są też cztery małe schowki, dwa z przodu i dwa z tyłu. Jeden z nich, przypuszczam, że z przeznaczeniem na pieniądze i dokumenty, też jest dodatkowo zamykany na kluczyk. Więcej bajerów nie pamiętam. Może jeszcze coś się gdzieś ukryło, albo sobie zapomniałem, zatem to byłoby na tyle.

084.jpg