Klif zguby.pdf

ZloKonieczne napisano 28.03.2011 10:26

Przeczytałam. ;) A czytając, napotkałam się na kilka błędów stylistycznych… chodzi tu o odpowiedni szyk zdania… ”Rodzice ich jeszcze nie wrócili… „ O wiele lepiej, myślę, że brzmiałoby „Ich rodzice…” ale to już Twoja decyzja… Parę takich potyczek było, jednak nie chce mi się ich przytaczać ze względu na to, że wyłączyłaś opcję kopiowania. Opisane jest to wszystko bardzo ładnie i składnie, logicznie i zgodnie z wszystkimi zasadami moralnymi. Rozkręcam się. ;P Widać, Monika jest trochę słabą psychicznie osobą, jednak potrafi poradzić sobie z wszystkimi problemami... A brak czasu rodziców dla dzieci wkrótce odbije się na ich wychowaniu. W życiu jest tak, że trzeba mieć autorytet, trzeba też być dla kogoś innego autorytetem. Bo być przykładem to powód dok dumy, Monika ten przykład może miała w rodzicach, jednak Malina i Mateusz opierają się na zachowaniu najstarszej siostry. ;) Wiem to z lektury, tej, co pisałam charakterystykę w weekend. „Opium w rosole”. Tam jest cała książka właśnie o tym. Może rodzice Moniki nie są tacy źli, na jakich wyglądają. To wir pracy wciągnął ich, i wcale nie bezpowrotnie… Bo wystarczy rano zostać z dziecmi trochę dłużej i zjeść razem śniadanie – to naprawdę łączy ludzi. Jednak oni nawet na to czasu nie mieli. A wystarczy tak niewiele, by dzieci poczuły się naprawdę kochane. Dobre wprowadzenie nauki w miniaturkę. Wszystko dobrze się ze sobą zgrało i jestem naprawdę zadowolona, czytając to. Dla Moniki widok ucieszonego rodzeństwa jest jakby lekarstwem na smutek. Mały Mati odgania ciemne chmury, jednak nie zdoła pomóc Monice w nauce i to jest ten kamień u szyi. Przykro się robi, gdy ktoś tylko z powodu nauki głodzi się i nie śpi po nocach. Ale takie życie studenta. A często mówi się, że dobrze jest mieszkać z rodzicami. Monika akurat nie ma tak wspaniałych warunków do nauki, musi zajmować się dziećmi. Natomiast w swoim prywatnym życiu mogłaby z tym poczekać… To chyba tylko wina rodziców.

slodka.diabliczka napisano 22.02.2011 10:41

to jest naprawdę cudowne na prawdę wzruszająca historia masz przeogromny talent do pisania może zostaniesz sławną pisarką życzę ci wszystkiego dobreg i dziękuję za tą powieść

Margaret109 napisano 7.02.2011 16:05

Słonce dobrze wiesz, co myślę, o tej miniaturce więc będe musiała się powtórzyć:P Czyli jest ona piękna i bardzo wzruszająca... płakałam prawie przez całą a wybrana przez Ciebie muzyka do niej potęgowała ten efekt... uwielbiam postać Mateuszka i jego miłość i troskę względem siostry... jest taki kochany... a końcówka historii powoduje, ze moje serce ma ochotę rozpadać się na kawałki... buziaki;*

cholernie_zaczytana napisano 6.02.2011 21:19

Kurna popłakałam się ! A chusteczki zastąpił rękaw bluzy xd Wszystko było już takie piękne, a umarła przez misia. ja pierdziele ... brak mi słów .