Kazemori

Dziś znów zapłakałam, zapłakałam, bo są chwile, kiedy serce nie znajduje innego sposobu, by przemówić. Zapłakałam znów z powodu wszystkiego, co chciałam, żeby było inne, a czego nie mogłam zmienić. Zapłakałam za wszystkie razy, gdy czekałam na coś, co nigdy nie nadeszło, za słowa, których zabrakło, i za te, które bolały zbyt mocno. Zapłakałam, bo musiałam to wypuścić, bo czasem tylko płacz koi to, co przemilczało serce. A gdy nie zostało już żadnych łez, umyłam twarz tą samą czułością, z jaką chciałabym, żeby świat mnie traktował. Spojrzałam w lustro, oczy miałam opuchnięte, i przemówiłam do siebie… Wyszeptałam, że dam sobie radę, bo zawsze znajduję sposób. Bo choć czasem brakuje mi tchu, choć ogarniają mnie wątpliwości i przygniata smutek – zawsze potrafię się podnieść.

Dobranoc  PIOTRZE

 Panie, kiedy jestem naprawdę silna?  Kiedy na zło odpowiadasz dobrem, kiedy na nieprzyjemny żart odpowiadasz uśmiechem, kiedy na obelgę odpowiadasz obojętnością, kiedy na wiele słów nienawiści odpowiadasz słowami pokoju, kiedy w geście śmierci wkładasz gest życia, kiedy podcinają ci skrzydła, a ty i tak latasz, kiedy pomimo całej ciemności wokół ciebie skupiasz się na gwiazdach, kiedy zapada noc, a w środku znajdujesz wiele świateł. A dlaczego miałabym być silna ? Ponieważ ciągle wierzysz, że w porównaniu do krzywdy, jaką mogą ci wyrządzić, masz coś lepszego do zaoferowania.

Wielkanoc to dowód, że nadzieja potrafi zwyciężyć wszystko – obyście nigdy jej nie tracili. Życzę Wam mądrości płynącej z doświadczenia i nadziei, która nie zna granic.

Wesołego Alleluja  PIOTRZE   

Mogłabym żyć w gniewie na życie, za to, co musiałam przeżyć. Mogę chować urazę do samego końca,  za chwile, kiedy mnie zranili kiedy  nie zasługiwałam na to. 

Ale czy takie życie,to w ogóle życie?

Postanowiłam zaakceptować to, czego nie mogę zmienić. I dziękuję życiu za każdą lekcję i za wszystkie dobre rzeczy. Postanowiłam wybaczyć w głębi serca, aby nie nosić tego ciężaru do końca życia. Postanowiłam zapomnieć, żeby móc kontynuować. 

Wybaczyłam sobie  i nie czekałam na przeprosiny,  które nie były już mi do niczego potrzebne.

Postanowiłam wyleczyć się od wewnątrz aby żyć.

Dobranoc  PIOTRZE

Zatrzymaj się!  Nie dlatego, że wszystko wokół każe Ci biec wolniej. Zatrzymaj się, bo zasługujesz na chwilę tylko dla siebie.Oddychaj! Nie po to, by zdążyć. Oddychaj, by poczuć, że żyjesz. Nie musisz już niczego udowadniać. Nie światu. Nie innym. Nawet nie sobie. To, kim jesteś – tu i teraz  jest wystarczające. Twoje rany są dowodem Twojej siły. Twoje łzy – świadectwem odwagi. Twoje marzenia – nie są naiwnością, są przypomnieniem, że wciąż Ci zależy. Dziś daj sobie zgodę na bycie niedoskonałą. Na bycie zmęczoną. Na bycie prawdziwą. Nie musisz być twarda. Nie musisz być gotowa. Masz prawo po prostu być. Zobacz siebie oczami czułości. Nie przez pryzmat oczekiwań, ale przez prawdę, którą w sobie nosisz. Bo jesteś potrzebna. Nie jako ideał, nie jako wersja z filtrów. Jako TY – niepowtarzalna, świadoma, wystarczająca. Dziś nie gub się w hałasie świata. Znajdź ciszę, w której słychać bicie Twojego serca. I przypomnij sobie, że ono bije – nie po to, by przetrwać, ale by kochać. Dziś wybierz siebie. Bez przeprosin. Bez wahania. Bez lęku. To nie egoizm. To odwaga. To powrót do domu. Do siebie.

Dobranoc  PIOTRZE