Kobra

Pierwszy odcinek wyemitowano 6 lutego 1956 roku. Z początku spektakle o naturze kryminalno – detektywistycznej przeplatały się z przedstawieniami typu science fiction. Ale że to właśnie te pierwsze cieszyły się największą popularnością, z drugich prędko zrezygnowano. Od tamtej pory charakterystyczna czołówka z wijącym się wężem autorstwa znanego rysownika Eryka Lipińskiego zwiastowała godzinę solidnego thrillera, sensacji i tajemnic.
Na warsztat brano prozę najlepszych, m.in. Agaty Christie, Georgesa Simenona i Raymonda Chandlera. Scenariusze pisał także Joe Alex, czyli wybitny tłumacz Maciej Słomczyński. Wśród reżyserów także nie brakowało gwiazd. Gasnący płomień (najstarszy zachowany w całości odcinek serii z 1961 roku) wyreżyserował Andrzej Łapicki. Kilka odcinków ma na sumieniu Jerzy Gruza. Nie próżnowali także Janusz Morgenstern, Janusz Majewski, Jan Machulski i Marek Piwowski. Przez 30 lat kręcenia Kobry w rolach głównych i epizodycznych pojawiała się śmietanka polskiego aktorstwa, m.in. Wiesław Michnikowski, Irena Kwiatkowska, Roman Wilhelmi, Danuta Szaflarska, Krzysztof Kowalewski, Edward Dziewoński i Wiesław Gołas.
Dziś Kobrę ogląda się z nostalgią, ale i wesołością. Bo oto okazuje się, że lot z Johannesburga do Nairobi trwał całą noc. Fighter Jack musiał walkę o mistrzostwo świata z czarnoskórym przeciwnikiem toczyć w Londynie, bo w RPA prawo rasowe zakazywało takich potyczek, zaś trener Jacka, Sam miał śpiewny akcent chłopa spod Łomży. Choć Kobra sprawia wrażenie nieco pogryzionej przez mole (smaczku dodają nieoczekiwane przerwy w dostawie obrazu spowodowane uszkodzeniem archiwalnego materiału), to pod względem mistrzostwa fabuły bije większość współczesnych produkcji na głowę. Zapętlone intrygi trudno przejrzeć i w przeciwieństwie do choćby Mentalisty, czy wspomnianych Kryminalnych Zagadek sprawcy nie można rozpoznać, gdy tylko pojawi się pierwszy raz w kadrze. To wystarcza, by przeżyć kiepską nieraz jakość nagrania i tekturowe dekoracje.

Nie ma plików w tym folderze