Nikola Tesla. Władca piorunów.zip

Wojciech Jagielski,

ZIP ♦ PDF

Wojna w Czeczenii widziana z niebezpiecznie bliskiej perspektywy \- Jestem Szamil Basajew, osiemnastokrotnie zabity - rzucił na powitanie. (...) \- Nie boi się pan, że... \- Ja to się, proszę pana, niczego nie boję. Po latach sowieckiej dominacji budzi się na Kaukazie głód niepodległości. Czy Czeczenia ma szanse sprostać wyzwaniu - skutecznie wyzwolić się i zbudować nowe państwo ze sprawną administracją i jako tako uporządkowaną sceną polityczną? Czy islam może przynieść byłej republice upragniony spokój? Autor portretuje z bliska dwa potężne i pozostające z sobą w nieustannym napięciu charaktery - szalonego przywódcę terrorystycznych akcji Szamila Basajewa oraz zdyscyplinowanego, wykształconego w Rosji pułkownika Asłana Maschadowa. Opisuje genezę konfliktu rosyjsko-czeczeńskiego, Czeczenię ogarniętą wojną - i upadłą. Za tę książkę autor mógł zapłacić życiem. Opublikowana w 2004 roku stała się już klasyką reportażu. Nie tylko polskiego - przetłumaczono ją na cztery języki, a także otrzymała we Włoszech nagrodę miasta Cassino „Literatura z frontu”.

Wojciech Jagielski,

ZIP ♦ PDF

Opowieść o rozszarpywanym przez wojny Kaukazie Spojrzałem na Gruzina i powiedziałem, że przyjadą po nas Rosjanie. – Ale kto to strzela? Żeby tak wiedzieć, kto to, do cholery, strzela – powtarzał w kółko. W czasach postsowieckich Kaukaz wrzał wielokrotnie. Jak w Afryce w epoce dekolonizacji z dnia na dzień powstawały tu nowe państwa. Ponieważ godziły w dotychczasowy układ interesów, prowokowały niedawnych patronów i sojuszników do krwawego odwetu. Nieraz rodziły się z nacjonalistycznego zrywu, który pociągał wiele ofiar. Wojciech Jagielski opisuje swoje podróże w rejon Kaukazu i przede wszystkim próbuje rozwikłać trudne relacje Gruzinów, Czeczenów czy Ormian z ościennymi krajami. I zrozumieć, co popychało ich do wikłania się w trudne wojny domowe i przygraniczne czy krucjaty przeciwko niedawnemu prawodawcy − Rosji. Poza ZSRR interesy w tym regionie miała Turcja, miał też Iran. Wielu czytelników książek podróżniczych z sympatią myśli o Gruzinach. Warto zanurzyć się w ich historię, spotkać się na kartach reporterskiej książki ze zwykłymi ludźmi i poznać losy przywódców ich narodu.

Wojciech Jagielski,

ZIP ♦ PDF

Wojna w Czeczenii widziana z niebezpiecznie bliskiej perspektywy \- Jestem Szamil Basajew, osiemnastokrotnie zabity - rzucił na powitanie. (...) \- Nie boi się pan, że... \- Ja to się, proszę pana, niczego nie boję. Po latach sowieckiej dominacji budzi się na Kaukazie głód niepodległości. Czy Czeczenia ma szanse sprostać wyzwaniu - skutecznie wyzwolić się i zbudować nowe państwo ze sprawną administracją i jako tako uporządkowaną sceną polityczną? Czy islam może przynieść byłej republice upragniony spokój? Autor portretuje z bliska dwa potężne i pozostające z sobą w nieustannym napięciu charaktery - szalonego przywódcę terrorystycznych akcji Szamila Basajewa oraz zdyscyplinowanego, wykształconego w Rosji pułkownika Asłana Maschadowa. Opisuje genezę konfliktu rosyjsko-czeczeńskiego, Czeczenię ogarniętą wojną - i upadłą. Za tę książkę autor mógł zapłacić życiem. Opublikowana w 2004 roku stała się już klasyką reportażu. Nie tylko polskiego - przetłumaczono ją na cztery języki, a także otrzymała we Włoszech nagrodę miasta Cassino „Literatura z frontu”.

Jacek Hugo-Bader

ZIP ♦ PDF

„Jadę na Kołymę, żeby zobaczyć, jak się żyje w takim miejscu, na takim cmentarzu. Najdłuższym. Można się tu kochać, śmiać, krzyczeć z radości? A jak tu się płacze, płodzi i wychowuje dzieci, zarabia, pije wódkę, umiera? O tym chcę pisać. I o tym, co tu jedzą, jak płuczą złoto, pieką chleb, modlą się, leczą, marzą, walczą, tłuką po mordach… Gdy ląduję, w aeroporcie pod Magadanem czytam wielki napis: WITAJCIE NA KOŁYMIE – W ZŁOTYM SERCU ROSJI”. Jacek Hugo-Bader "Hugo-Bader potrafi wydobyć z rosyjskiej duszy rejestry najistotniejsze, najbardziej skrywane, wstydliwe. Nie tylko dlatego, że do Rosji podróżuje już od prawie dwudziestu lat i jest jej wytrawnym znawcą. Również dlatego, że jest świetnym słuchaczem i wyczulonym na szczegół reporterem. Paradoksalnie, pomaga mu także i to, że jest z innego świata – dlatego można mu się zwierzyć, wylać przed nim swój żal albo – po prostu – opowiedzieć ciekawą historię". Artur Madaliński, dwutygodnik.com

Jacek Hugo-Bader

ZIP ♦ MOBI

Pojechałem do ZSRR w 1991 i 1992 roku i więcej nie chciałem. Fantastyczni ludzie i obraza rozumu. Wielka sztuka i poszukiwania z opuszczonymi spodniami choć kawałka papieru toaletowego. Wspaniała architektura i okno wychodzące na górę śmieci na wysokość drugiego piętra. Zabrakło mi wtedy reporterskiego zrozumienia, zabrakło determinacji. I oto Jacek Hugo-Bader wchodzi w imperium dla mnie. Bo kiedy czytam jego reportaże, mam wrażenie, że specjalnie dla mnie - przeżywa te wszystkie przygody. Przeżywa je niejako w moim imieniu. Wiem, że inni też mają takie wrażenie: czytają i czują, że to jest ich człowiek tam. I włazi, gdzie ja bym się bał wleźć. Ryszard Kapuściński opisywał imperium z lotu ptaka, uchwycił mechanizmy myślenia, zachowań, procesów. Hugo-Bader opisuje imperium z perspektywy wałęsającego się psa; chwyta mechanizmy myślenia, zachowań, procesów i na dodatek szczura za ogon. Mariusz Szczygieł, reporter Biała gorączka (obłęd opilczy) jest efektem długiego ciągu alkoholowego, nazywanego po rosyjsku zapojem. Jej objawy to bezprzedmiotowy strach, halucynacje i agresja. Postsowiecki świat opisany przez Hugo-Badera to rzeczywistość w delirium tremens... W takie obszary turyści się nie zapuszczają, nie rekomendują ich też biura podróży. To przestrzeń włóczęgów wszech maści. Świetna proza! Mariusz Wilk