Vampire Knight

Yuki Cross jako pięcioletnie dziecko została zaatakowana przez wampira. Uratował ją wtedy inny, lepiej wychowany przedstawiciel tej rasy, Kaname Kuran, którego obecnie, mając piętnaście lat, widuje na co dzień. Po tamtym zajściu Yuki straciła pamięć i została adoptowana przez dyrektora pewnej szkoły dla elit, której ukrytym celem i jednocześnie marzeniem pana Crossa było zbliżenie obu ras i udowodnienie, że z powodzeniem mogą koegzystować. Oczywiście zwykli śmiertelnicy nie mają pojęcia, że pod przystojnymi twarzami ich kolegów z wieczornej zmiany kryją się stworzenia, które na zapach ludzkiej krwi mogą nagle stracić swe nienaganne maniery i stać się łaknącymi krwi zwierzętami.
Wampiry istniały od dawna, ale fakt ten skrzętnie ukrywano przed ludźmi. Wcześniej panowie nocy polować musieli na karki dziewic, ale z nadejściem wielkich koncernów farmaceutycznych, wynaleziono dla rasy czerwonookich niezbyt romantyczne, acz wygodne tabletki. Nie wszystkie wampiry pogodziły się jednak z tabletkowym substytutem i nadal polują na ludzi w świetle księżyca. Akademia Cross kształci więc ludzi w dzień, a wampiry w nocy. Yuki i Zero Kiriyu, który również został za młodu przygarnięty przez dyrektora, mają za zadanie dopilnować, aby ludzie i wampiry nie przebywały zbyt długo w swoim towarzystwie, co jest trudne, ponieważ dziewczyny dziennej zmiany wzdychają do pięknych chłopców nocy.
Yuki także podziwia swego przystojnego wybawcę, być może nawet żywi do niego romantyczne uczucie, ale nie jest też jej obojętny Zero, z którym przyjaźni się od dzieciństwa. Zero natomiast dba o Yuki, jak starszy brat, ale być może jest mu nawet droższa niż siostra. Problem w tym, że jest wampirem i musi powstrzymywać swe krwawe rządze w jej obecności. Należy do kasty wampirów wojowników, którzy dysponują bardzo groźną dla krwiopijców bronią, a że za wampirami czystej krwi nie przepada, niewiele trzeba, żeby sięgnął po spluwę i rozwalił jednego z drugim...
Wreszcie coś dla dziewczyn. Mamy do czynienia z rasowym shōjo, do tego ładnie wykonanym i z dużą liczbą bishōnenów. Bohaterowie mają dość solidne osobowości i, jak to w shōjo, sporą wagę przywiązuje się tu do sfery uczuciowej i wnętrza bohaterów. Oczywiście nie jest to dziecinne romansidło, w rodzaju „Fushigi Yūgi” i sądzę, że znajdzie wiele zwolenniczek, nie rozpieszczanych ostatnio przez przemysł anime.
„Vampire Knight” nie wydaje się być serialem, w którym pojedynki mogą odegrać dużą rolę, aczkolwiek fakt posiadania przez Zero alucardowego pistoletu, może budzić obawy o dalszy los serialu. Sądzę jednak, że będzie to dobry romans dla dziewcząt, bez zbędnych akcentów shōnenowych, które mogłyby pogrzebać serial.
Nie jest on pozbawiony humoru, który wyraźnie kierowany jest do pań i co ważne, nie wydaje się przesadnie dziecinny. W pierwszym odcinku jest go sporo i pod względem humoru najbardziej przypomina chyba „Ōran High School Host Club”, choć „Vampire Knight” zdecydowanie nie jest anime parodiującym.
Jest ono wykonane ze smakiem, scenografie sprawiają bardzo solidne wrażenie, kolorystyka dobrze pasuje do shōjo. Bishōneni posiadają bardzo atrakcyjny projekt postaci i wierzę, że będą się podobać. Opening i ending powinny przypaść do gustu – sprawiają solidne wrażenie. BGM są nastrojowe, ale nikną gdzieś w tle. Gra seiyū nie zawodzi, Yui Horie staje na wysokości zadania.

napisy

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder