Download: oczy.1314
Zespół suchego oka
Dr med. Elżbieta Pieńkowska-Machoy Ordynator Oddziału Okulistycznego
Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie
Prof. hab. dr. med. Danuta Karczewicz Kierownik Kliniki Okulistyki PAM w
Szczecinie
Zespół suchego oka jest często występującym schorzeniem oczu. "Suche
oko" wynika z niedostatecznego zwilżenia powierzchni gałki ocznej.
Rogówka i spojówka są w niewystarczającym stopniu pokrywane filmem
łzowym, co prowadzi do ich wysychania. Zmiana składu filmu łzowego, a
także zaburzenia w jego prawidłowym rozprowadzaniu się po powierzchni
oka, mogą prowadzić, w przypadku zaniechania leczenia, do zmętnienia
rogówki i różnego stopnia upośledzenia widzenia. Zespół suchego oka ma
istotny wpływ na samopoczucie pacjenta.
"Suche oko" ma często charakter przewlekły i wymaga stałego leczenia. U
wielu osób naturalna równowaga narządu łzowego ulega zachwianiu na
skutek obniżenia częstości mrugania na przykład w trakcie pracy przed
ekranem komputera, zmniejszenia wytwarzania łez związanego z wiekiem,
wskutek zmian hormonalnych w okresie menopauzy u kobiet, używania
niektórych grup leków jak doustne środki antykoncepcyjne, leki
psychotropowe,
β-lokery, w przebiegu schorzeń reumatycznych i przemiany materii
np. gościec i cukrzyca.
Także niedożywienie, wpływy klimatyczne, suche powietrze, przebywanie w
pomieszczeniach ogrzewanych centralnie, z klimatyzacją, w przeciągach,
również skażenie środowiska np. przez ozon, gazy przemysłowe, kurz mogą
powodować dolegliwości typowe dla zespołu suchego oka.
Niecharakterystyczne początkowe objawy zespołu suchego oka są powodem
często stosunkowo późnego rozpoznania. Diagnostyka różnicowa jest
niezbędna w codziennej praktyce lekarza okulisty. Leczenie zaburzeń
filmu łzowego stało się możliwe dzięki różnorodności metod
diagnostycznych, które pozwalają na zidentyfikowanie głównych przyczyn
schorzenia.
Zespół suchego oka nie wywołuje specyficznych objawów przedmiotowych i
podmiotowych, dlatego niezmiernie ważne jest zebranie dokładnego wywiadu
od pacjenta dla postawienia prawidłowego rozpoznania. Najczętsze skargi
to uczucie ciała obcego lub piasku pod powieką, pieczenie, swędzenie,
kłucie, przekrwienie spojówek, zmęczenie oczu, wymuszone mruganie,
trudności przy ruchach powiek, swędzenie powiek podczas mrugania,
nadwrażliwość na światło, uczucie ucisku w oczach, występowania bólu
oczu w nocy, śluzowa wydzielina, zbieranie się wydzieliny w kątach
zewnętrznych.
cd. a]