2010

Film opowiada historię dwóch braci, zagorzałych kibiców baseballa. Podróżują oni po całym kraju w ślad za swoim idolem, Roberto Clemente. Mają nadzieję zobaczyć sportowca w momencie, kiedy zdobywa swój trzytysięczny punkt.

Początkujący pisarz Sam (Josh Radnor) jest młodym mieszkańcem Nowego Jorku. Chłopak lubi spędzać czas z przyjaciółmi, Annie (Malin Akerman), Mary Catherine (Zoe Kazan) i Charlim (Pablo Schreiber). Sam prowadzi żywot singla, gdyż nie potrafi stworzyć żadnego stałego związku. Pewnego dnia w jego życiu pojawia się piękna barmanka Mississippi (Kate Mara), która próbuje swoich sił jako piosenkarka. Nowo poznana kobieta jest szansą na przełamanie jego lęku przed bliskością i zaangażowaniem. Tymczasem Sam postanawia zająć się Rasheenem (Michael Algieri), zagubionym chłopcem. Film w reżyserii Josha Radnora zdobył Nagrodę Publiczności na festiwalu w Sundance.

Historia 15-letniego chłopca o imieniu Craig, który cierpi na depresję. Chłopak decyduje się na leczenie w szpitalu psychiatrycznym, ale zostaje skierowany na oddział dla dorosłych. Tutaj poznaje całą plejadę barwnych postaci, z których wiele jest znacznie bardziej szalonych niż on, a także tajemniczą dziewczynę, która jest w jego wieku...

Fabuła obrazu to historia włóczęgi grającego na banjo, który uciekł ze swojego rodzinnego miasta po tym jak przed laty zastrzelił zastępcę szeryfa. Po trzydziestu latach podróży po całym kraju postanawia powrócić do domu. Tam okazuje się, że nikt na niego nie czeka. Jeden z jego synów to alkoholik, który mieszka w Alabamie. Drugi ściga swoją żonę (Duff), która uciekła z domokrążcą. Trzeci zaś jego potomek to fanatyk voodoo, który nie zawsze wykorzystuje swoją pasje do dobrych celów. Jedynie wnuk mężczyzny jest zadowolony z jego powrotu. Niestety wkrótce skupi się na pięknej kobiecie, która odmieni jego życie.

Film ukazuje prawdziwe spojrzenie na zwyczajną rodzinę, która zmaga się z wyzwaniami dnia codziennego. Ned (Liev Schreiber) to przechodzący przez kryzys wieku średniego scenarzysta telewizyjny, dla którego praca przestaje być satysfakcjonująca. Jego życie wywraca się całkowicie do góry nogami, gdy dowiaduje się od żony Jeannie (Helen Hunt), że do ich mieszkania wprowadza się jej ojciec. Dodatkowo, jego 15-letni syn oznajmia mu, że jest gejem.

Restrepo jest jednym z nielicznych filmów we współczesnej kinematografii, w której zarówno kule jak i wznoszony przez nie obłoczek kurzu tuż przy nogach stojącego żołnierza są do bólu prawdziwe. Tim Hetherington, fotograf z laurem World Press Photo i Sebastian Junger, autor przeniesionej na ekran morskiej odysei rybackiego kutra - Gniew oceanu towarzyszą przez 15 miesięcy plutonowi marines w zagubionej w górach Afganistanu dolinie Korengal, zwanej inaczej Doliną Śmierci, gdyż zginęło w niej więcej Amerykanów niż w jakimkolwiek innym punkcie afgańskiego konfliktu. Przez 5 lat wojny toczonej na 27 km kwadratowych ziemi poniosło śmierć prawie 50 żołnierzy. Wojny o tyle bezsensownej, że wojsko wycofano z doliny w kwietniu 2010 r., mimo iż miejsce to jest ważnym kanałem przerzutowym broni z pobliskiego Pakistanu. Jednak nie wielka polityka ale dynamika relacji między uczestnikami konfliktu interesuje Jungera i Hetheringtona najbardziej. Film zaczyna się standardowym – „Nie wiem, po co tu jesteśmy” i kończy „Kiedy słyszę słowo Restrepo, nie myślę o bazie, do której ta nazwa przylgnęła, ale o przyjacielu, o sanitariuszu Juanie Restrepo”.