Zabawa w Boga.mp4

Wydarzenia z tego roku wpłynęły bardzo mocno na moją osobę i nastawienie do świata. Strata taty, psa i pobyt mamy w szpitalu (wylew, wymiana zastawki – tak nawiasem to zajebiście silna z niej babka) ogromnie przegrupowały mój sposób myślenia i to wszystko przekierunkowało mnie w stronę, która zawsze była mi bliska, a do której tak naprawdę nigdy nie miałam odwagi.
Mój pies niestety nie zmarł drogą naturalną, a była to kwestia uśpienia. Stary, schorowany, marniejący i tęskniący za swoim najlepszym kumplem, którego zabrakło. I gdy tak jego serduszko coraz wolniej biło w moich ramionach, zadałam sobie jedno pytanie, które zawsze gdzieś tkwiło w podświadomości. Kim jestem? Dlaczego bawię się w Boga, skoro nim nie jestem? Jakie mam prawo do odbierania cudzego życia? Dlaczego to JA mam decydować kto ma żyć, a kto umierać?
Hodowle, farmy, ubojnie, laboratoria – koszmar na ziemi. Wszystko to dla produkcji produktów mięsnych, kosmetyków, skórzanego paska czy kożuszka w kurtce? Po co skórzana torebka bądź buty, skoro na świecie jest tyle śmieci, które z łatwością mogą zostać przetworzone w dobrej jakości rzeczy?
Nie chcę was atakować jak jakiś psychol, bo wybór jest kwestią indywidualną i nic mi do tego kto co zrobi, jednak chciałabym was zachęcić do chwili zastanowienia przy sklepowej półce, gdy zerkacie na kiełbasę. Nie pojawiła się znikąd. Zwierzę z której owa kiełbasa się zrobiła, pewnie przez x czasu tłoczyło się w ciasnej klatce, było bite, maltretowane, czuło ogromną panikę. Podcinanie gardła, patroszenie, obdzieranie ze skóry (zwierzęta futerkowe. Wiecie, że po obdarciu wciąż żyją, oddychają? Leżą na stercie swych towarzyszy, umierając w cierpieniu).
Gdy uświadomiłam sobie to i wiele gorszych rzeczy, zdecydowałam się w 100% odejść od mięsa. Problemem jest dla mnie jeszcze ser i jajka, ale pracuję nad tym. Jest tyle zamienników, że spokojnie pożyję jeszcze trochę czasu w swoim personalnym shangri-la. Może dołączycie?
Dlaczego was ciągle zamęczam tymi postami i prośbami o podesłanie kasy na różne organizacje bądź podpisywanie petycji? O zmianie nawyków? Bo mogę. Jeżeli mogę i na tego chomika wchodzi jakaś garstka osób, które mogłabym przekonać do zmiany swojego podejścia, to będę to robić chyba do usranej śmierci bądź bytu chomika. Jeśli chodzi o dotacje finansowe, to pieniądz stał się dla mnie rzeczą do nabycia. Nie umrę, jak wydam kilka groszy, są ludzie wspanialsi ode mnie.
Btw, chcę dobry przepis na tofu (no korwa, do tej pory próbuję się przekonać do tej mdłej bryły nieszczęścia, ale co tam :) niebawem podejście nr 5348, aye!)
Krowa, prosiaczek, kurczak czy inne zwierzęta hodowlane nie różnią się niczym od psa czy kota. Można się obejść bez kotleta, ryby czy pasztetu. I wyzbyć się tego przytłaczającego uczucia pustki i rozpaczy, gdy mija was ciężarówka załadowana zwierzętami jadącymi na ubój. Ostatni kurs życia.
Chciałabym, abyście obejrzeli choć jeden materiał dotyczący tego co dzieje się w hodowlach zwierząt przeznaczonych na ubój i zadali sobie pytanie, czy warto.
Wierzcie mi, nie ma nic niewinniejszego od serca zwierzęcia.
Co czuć, gdy wiesz, że zaraz umrzesz?