Sanktuaria i klasztory

Gatunek: Dokumentalny, Religijny
Produkcja: Polska

Sanktuarium Maryjne w Stoczku Klasztornym powstało z inicjatywy biskupa Mikołaja Szyszkowskiego (1633-1643) po wyniszczających wojnach Rzeczypospolitej z Rosją, Szwecją i Turcją w XVII w. W latach 1639-1641, wkrótce po podpisaniu pokoju ze Szwedami, powstała w Stoczku okrągła świątynia z kopułą, na wzór rzymskich bazylik, jako dar dla Matki Pokoju. W 1640 r. bp sprowadził z Rzymu kopię obrazu Matki Bożej Śnieżnej.

Troskę o sanktuarium powierzono oo. Franciszkanom, którzy zamieszkali w drewnianym klasztorze. W 1666 r., w 700 rocznicę chrztu Polski bp warmiński Jan Wydżga zbudował dla nich klasztor murowany.

Sanktuarium nawiedzały tysiące pielgrzymów, dokonywało się tutaj wiele cudów, głównie uzdrowień obejmujących epilepsje, bóle głowy, schorzenia oczu, przywrócenie słuchu, wzroku, władzy w nogach.

W okresie zaborów świątynia w Stoczku przechodziła różne koleje losu. Był nawet okres ok. 15 lat kiedy w Sanktuarium nie odprawiano Mszy św. Było ono zamknięte (1826 r.). Ruch pielgrzymkowy trwał jednak dalej.

Ponowny rozkwit Sanktuarium rozpoczyna się od 1841 roku. Na początku XX w. klasztor służył jako dom rekolekcyjny. Ruch był tak duży, że nadbudowano jedno piętro (ok. 1909 r.). Po zakończeniu II wojny światowej Stoczek wraz z Warmią znalazł się ponownie w granicach Polski.

Wielkim czcicielem Bożej Matki i dobrodziejem Stoczka był Prymas Polski Kardynał Stefan Wyszyński. Internowany przez władze komunistyczne i uwięziony w opuszczonym i zimnym klasztorze (1953-1954 r.) w dniu 8 grudnia 1953 roku złożył Akt Osobistego Oddania się Matce Bożej, który później rozszerzył na cały naród w postaci Ślubów Jasnogórskich. Tutaj, w Stoczku dojrzewała w Nim myśl o Wielkiej Nowennie przed Millenium Chrztu Polski. W 1977 roku złożył także prymasowskie votum – burtsztynowy różaniec. W klasztorze mieści się „Izba Pamięci” ku czci Prymasa, cela więzienna, a w kościele znajduje się płaskorzeźba wykonana z brązu, której fundatorem jest Prymas Polski Kardynał Józef Glemp.

Gatunek: Dokumentalny, Religijny
Produkcja: Polska

CUDOWNY OBRAZ MATKI BOŻEJ LICHEŃSKIEJ

Słynący z cudów wizerunek Matki Bożej Licheńskiej znajduje się w głównym ołtarzu bazyliki mniejszej w Licheniu. Pochodzi z drugiej połowy XVIII w. Nieznany malarz na cienkiej, modrzewiowej desce przedstawił pełną smutku Najświętszą Maryję Pannę, spoglądającą na rozpostartego na Jej piersiach orła białego w koronie. Obraz przeznaczony był najpierw do prywatnych modlitw, szybko stał się jednak obiektem kultu. Decyzją Episkopatu Polski został koronowany 15 sierpnia 1967 r.

OBJAWIENIA W LESIE GRĄBLIŃSKIM

Las w Grąblinie rozpoczyna pielgrzymkowy szlak, prowadzący do Sanktuarium
w Licheniu. Tutaj, w pierwszej połowie XIX w., żołnierz napoleoński - Tomasz Kłossowski zawiesił na sośnie wizerunek Maryi. Kilka lat później w tym samym miejscu pasterzowi Mikołajowi Sikatce ukazała się Matka Boża, Bolesna Królowa Polski. Nawoływała do nawrócenia i modlitwy. Przepowiedziała też czasy zarazy. Przed Jej oblicze w 1852 r., podczas epidemii cholery, przybywali wierni po nadzieję i ratunek. Wielu doznało tu uzdrowień. Wszystko to sprawiło, że maleńki obrazek Matki Bożej uznano za cudowny.


CUDOWNE ŹRÓDEŁKO

Źródełko, znajdujące się na wprost kościoła św. Doroty, darzone jest przez pielgrzymów wielkim pietyzmem. Wodę, która z niego wytryska, traktują jako symboliczny dar zdrowia. Cudowne uzdrowienia, które tutaj się dokonały, zostały odnotowane w "Księdze Łask".

Gatunek: Dokumentalny, Religijny
Produkcja: Polska

Historia obrazu Zwycięskiej Królowej Różańca z Kozielska.
Obraz jest owocem idei, sięgającej ostatnich lat przed II wojną światową. Powstał wtedy w Wilnie Instytut Marianum, zrzeszający świeckich ("braci marianistów") - pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej.

Inicjatywa wyszła od Tadeusza Bireckiego, który pierwsze kroki w stronę założenia Instytutu podjął wcześniej w swych rodzinnych Pantalowicach, w pobliżu Przeworska, niedaleko Sanoka, bliskiego z kolei Strachocinie, miejscu urodzenia św. Andrzeja Boboli...
__________________________________
MATKA BOŻA ŁASKAWA, PATRONKA WARSZAWY


Wizerunek Najświętszej Maryi Panny przywiózł z Rzymu w 1651 roku abp Jan de Torres, nuncjusz papieża Innocentego X, i ofiarował Janowi Kazimierzowi, a król z kolei – warszawskim pijarom. Obraz stał się przedmiotem powszechnego w Warszawie kultu. Po umieszczeniu go w kościele Świętych Prima i Felicjana przy ul. Długiej (obecnie katedra polowa), 24 marca 1651, nuncjusz w obecności pary królewskiej pobłogosławił złotą koronę, dar miasta Warszawy, i nałożył na głowę NMP. W tym samym też roku wysłano do Faenzy, gdzie znajduje się oryginał obrazu, chorągiew z łacińskim napisem:

„Miasto Warszawa śluby Ci składa i pozdrawia Cię Dziewico, i pragnie by obraz, co niesie zdrowie ludom i Królestwom, był ochroną zachowany w kościele pijarów. Bądź taką, jaką byłaś pod niebem Południa. Bądź strażniczką Lechii i pozwól, że nazwiemy Cię Patronką udręczonego ludu. Chroń berła Kazimierzowego i ofiaruj Lechii pokój oraz złamane strzały. Wojny otomańskie oraz choroby odpędź daleko. A swoich czcicieli i świątynię swoją broń, o Maryjo.”

Była to pierwsza w Polsce koronacja maryjnego obrazu. O sześćdziesiąt sześć lat uprzedziła ona koronację jasnogórskiej Czarnej Madonny. Została ona dokonana za wiedzą papieża, ale bez urzędowego dekretu Kongregacji Obrzędów – stąd też kard. Prymas Stefan Wyszyński rekoronował ten cieszący się wielowiekowym kultem obraz 7 października 1973, a NMP Łaskawa została ogłoszona główną Patronką Warszawy.

Gatunek: Dokumentalny, Religijny
Produkcja: Polska

Legenda.
W czasach krzyżackich w więzieniu kętrzyńskim oczekiwał na wyrok śmierci skazaniec. W noc poprzedzającą osądzenie ukazała mu się Matka Boska, podając klocek drewna lipowego i nóż z poleceniem wystrugania swojej podobizny, obiecując jednocześnie za wyrzeźbienie uwolnienie od kary. Rankiem skazaniec pokazał figurkę sędziom a ci uznali to za cud i uwolnili go. Człowiek ten wracając postawił figurkę na pierwszym napotkanym drzewie lipowym. Przed lipą dochodziło do cudownych uzdrowień, zwierzęta zaś klękały oddając cześć Maryi. Na wieść o cudach postanowiono przenieść figurkę do kościoła w Kętrzynie. Odbyto uroczystą procesję przenosząc figurkę do głównego ołtarza w kościele Św. Jerzego. Następnego dnia w niewytłumaczalny sposób figurka wróciła na dawne miejsce. Po kilku próbach przenoszenia i ciągłych powrotach figurki na lipę, postanowiono postawić w tym miejscu świątynię.